1 Augustus, Maria Vinagre – Almograve 43 km


Voor het vertrek schrijf ik op 2 vellen toilet papier een dankje voor de mevrouw. Zo van; Carissima Senhora, hierbij bedank ik haar, leg er 10 Euro bij voor de Nietos (kleinkinderen) en beloof haar een kaarsje op te steken in Santiago. Voor alle zekerheid ook nog in het Engels, maar ze zal het wel begrijpen. Ondanks dat ik een agnostische pelgrim ben heb ik dit kaarsje inderdaad aangestoken.

 

  

Carretera in de ochtend

 

heuvelachtig

Heuvelachtig landschap

 

Het is zaterdagochtend waardoor de snelweg heerlijk rustig is. De zee is dichtbij wat aan de laaghangende bewolking goed te merken is. De temperatuur is prima om te lopen. Aan de linkerkant wordt de smalle strook naast de witte streep gevolgd. Het asfalt is perfect glad. Hoe anders was dit 20 jaar geleden toen mijn caravan zodanig door elkaar schudde, dat bij het verlaten van Portugal voor Badajoz, net voor de grensovergang, de kastjes naar beneden kwamen. We hebben er met zijn allen dan ook een hoop geld in gepompt via de EU. De blauwe borden met een sterrencirkel stonden indertijd overal. Overigens ook in Spanje.

 Odeceixe

Schilderachtig Odeceixe

Grens Algarve         

Grens Algarve

 

De weg is heuvelachtig en loopt door een mooie groene omgeving totdat Odeceixe bereikt wordt. Het dorp ligt schilderachtig en slaperig op een heuveltop. Boven alles uit torent een molen.
Ik heb nog gevraagd waarom de molens niet net zoals in Nederland regelmatig gedraaid worden? Maar Portugal is hier nog niet aan toe, zo is men bezig met het dagelijkse overleven. Dichtbij liggen mooie stranden maar daar zie je niets van.

Naar beneden gaat het over een nu bijna verdroogd riviertje, dat de Beja Faro heet. Aan de andere zijde begint de provincie Alentejo, wat letterlijk: over de Taag betekent.

De Alentejo begint hier  

De Alentejo begint hier

 

Nationaal park Vicentinantinantina (!)

Nationaal park Vicentinantinantina (!)

In Baiona is een bar waar ook brood verkocht wordt en is het tijd voor een stop. Een Bocadillo con Queso (broodje met kaas) kennen ze niet, want ze brengen ronde kaasjes! En anders dan Portugees spreken ze niet.

Een belegd broodje heet hier een Sandes, waarschijnlijk afgeleid van sandwich. In de ochtendzon zit ik prima met een grote bak koffie verkeerd. De Sandes zijn zo goedkoop dat van te voren broodjes kopen zeker niet noodzakelijk is. Brood heet hier Pâo en is zoals bijna overal in Iberica nogal hard, maar voedt wel. Verder gaat het langs de Carretera die langzamerhand drukker wordt.

.

De Provincie Alentejo

.

Van Odeceixe tot Sines

Aan de rechterzijde zie je in de verte de lage bergen liggen van het natuurpark van Vicentinantinantina (schrik niet).

Alentejo en meloenen 

Alentejo en meloenen 

 

kurkeik keurig geschild

kurkeik keurig geschild

Gelukkig zijn er zo nu en dan restaurants om even te zitten want veel kilometers worden weggezet. In de buurt van Sâo Teotónio wijkt de weg af richting Odemira, waarop ik besluit linksaf richting Zambujeira do Mar te lopen, met de bedoeling meer langs de kust te gaan.

 Richting Zambujeira do Mar

Richting Zambujeira do Mar

 

 

Eindeloze velden

Eindeloze velden

Maar van de kust is niets te zien. Dit zijn lange, kaarsrechte stukken en verschrikkelijk saai. Opeens twee meisjes met rugzakken, Pelgrims? Nee, zij gaan naar een iets verderop gelegen pretpark om te werken. Langs de witte streep is nauwelijks ruimte om te lopen, vooral ook omdat de struiken overhangen, maar je hebt tenminste de tijd om tijdig aan de kant te gaan als een vrachtauto komt aanrijden.

Als Portugezen in een auto stappen worden het andere mensen. Ze veranderen in een soort macho’s die met niemand rekening hoeven te houden en regels gelden natuurlijk voor hen niet. De vrouwen doen hier even hard aan mee. Regelmatig kreeg ik zo ongeveer de doodschrik omdat, aan de linkerkant lopend, van achteren een rücksichtloze inhaalmanoeuvre werd uitgevoerd.

De inhalende auto reed dan met 140 km (smalle weg) langs de andere die 90 reed en scheerde op enkele cm langs je heen. Portugal heeft verreweg het hoogste aantal dodelijke ongelukken in Europa en dat zal voorlopig ook wel niet veranderen. Politie is nergens te zien. De Nederlandse belastingvergaarders zouden zich hier in een soort luilekkerland wanen van constant scoren. Dit gedrag heeft te maken met het karakter van de Portugees, Saudade; flegmatiek. Als je tijd daar is ga je toch, dus het maakt allemaal niets uit!

Dat dit soms anders werkt merkte ik enige jaren geleden in Hasselt in België. Bij het wegrijden werd aan de snelweg gebouwd en was 100 km de limit. Ongemerkt reed ik 130 km want het was nog dik 3 uur rijden naar huis. Toen ik me liet afzakken was het te laat, want 3 maanden later werd ik gebeld door de Dinxperlose politie of ik toen in België was geweest. Dat wist ik niet meer, maar ze zeiden dat ik er wel niet zo makkelijk vanaf zou komen. Weer 3 maanden later kwamen de eerste brieven in naam der Koning, aangetekend en wel.
De schikking was 300 gulden en duidelijk verdubbeld als buitenlander. Hier niets op uitgedaan kwam in december de aangetekende brief voor dagvaarding in het gerechtsgebouw in Hasselt. Bij beter bekijken bleek dat mijn voornamen (Herman, Helmut, Peter) verhaspelt waren tot Hendrikus enz. Dus rap een aangetekende brief terug met de mededeling dat genoemd persoon op dit adres onbekend was. Een half jaar later stond de politie aan huis met bericht dat een veroordeling had plaatsgevonden en het bedrag inmiddels boven de 700 gulden lag! Bij controle bleek de naam nog steeds niet te kloppen zodat de Nederlandse politieman de veroordeling weer meenam (de geboortedatum klopte wel!). Een half jaar later weer aangetekende brieven in naam der Koning! Nu voor een zitting waarbij de naam veranderd zou worden.

Om 9:00 uur zat ik in het gerechtgebouw in Hasselt. 3 Heren rechters, die zonder problemen van Frans op Nederlands overgingen. Bij de 2e zaak was ik al aan de beurt en de rechter zei dat het slechts een administratieve zaak betrof en ik dus niet had hoeven te komen! Ik dacht het wel edelachtbare, natuurlijk wilde ik wel betalen, maar dat kon niet op verkeerde tenaamstelling want dat ben ik niet! Bovendien aangetekende brieven verstuurd enz.
Na enig nadenken vroeg de rechter of ik wel eens van de wet van Murphy had gehoord? Uh, uh, ja edelachtbare. En nu mag u niets meer zeggen! Uh, maar… Nee niets.

Om 10:00 uur zat ik al aan de koffie bij mijn relatie in Hasselt. Van de veroordeling heb ik nooit meer iets vernomen. Ook geen kwijtschelding of zoiets. Taai volhouden heeft dus wel zin!

De lange rechte wegen regen aaneen, waarbij de temperatuur behoorlijk was opgelopen. Toen eindelijk een restaurant opdook smaakte de Canega prima, maar een bed was nergens te krijgen. Ik moest het maar bij het vakantiepark verderop proberen. Dat was zinloos want die zitten niet te wachten op een pelgrim. Eindelijk dook een tankstation op, waar een fles koud water weggegeven werd. Niets in de buurt en het volgende Resto was 5 km verder in Almograve langs de weg. Gelukkig bleek dit, tegen de Portugese gewoonte, te kloppen en keikapot kwam ik er aan.

 Reddende Restaurant Nobre Viana

Reddende Restaurant Nobre Viana

 

Aardige Portugezen

Aardige Portugezen

Hier geïnformeerd naar een bed, waarbij aangegeven werd dat de volgende stad wel mogelijkheden had. Na duidelijk gemaakt te hebben dat geen meter meer gelopen kon worden, omdat ik aan het eind was, bleek dat ze in het huisje tegenover ineens een bed hadden.
Als Pelgrim hoefde slechts 30 euro betaald te worden (normaal 35).
Ik was allang blij wat te hebben want anders had ik gegarandeerd buiten moeten slapen en dat is hier niet uitnodigend. Het restaurant bleek gezellig te zijn met zoals gewoonlijk heerlijk eten. Met de Portugezen het voetbal besproken, waarbij de overgang van een verdediger van Sporting Lisboa naar Twente het gesprek van de dag was. Na het donker het bed in. Vandaag 43 moeilijke kilometers afgelegd. De Alentejo is hard en saai, maar intussen 105 km afgelegd!


tab