Het slaperige plaatsje uit wordt over smalle weggetjes langs de rotskust gelopen naar Sines, wat na al het asfalt een opluchting is.
Sines is een grotere havenplaats waar de schoorstenen van de plaatselijke centrale zich al lang van te voren aankondigen. De rotskust zorgt voor een schilderachtig decor met een helderblauwe oceaan.
Rotskust met terugblik Porto Covo
Grillige baaitjes
Het paadje is volledig uitgestorven tot een oude baas op een fiets me tegemoet komt; blootsvoets! Langs strandjes gaat het richting de centrale waar de baai een ronding maakt naar Sines, dat op een uitstekende landtong ligt. Het heeft een behoorlijke haven. Schepen liggen buitengaats te wachten op hun beurt.
Leuke strandjes
Sines ligt op een uitstekende landtong
De stad is een centrum van Petrochemische industrie met raffinaderijen, olieleidingen en haveninstallaties voor mammoettankers. Van een slaperig oud vissersdorpje wordt het ontwikkeld tot een modern industrieel complex waar lang niet iedereen gelukkig mee is. Toch mag deze arme streek wel blij zijn met deze activiteiten die uiteindelijk welvaart brengt.
Vissershuisje kijkt op Sines
Lang loopstrand
Het laatste gedeelte is een vlak en mooi stevig zandstrand waar fijn gelopen kan worden. De eerste badgasten verschijnen, maar de strandtentjes zijn nog gesloten, zodat de koffie nog moet wachten.
De bocht om langs olieopslagtanks tot de eerste havens is toch nog een behoorlijk stuk. Totdat de stad die op een rotsformatie ligt opduikt.
Sines
Oude treinstation met Azulejos
In Sines is dé Nationale held van Portugal geboren: Vasco da Gama.
Zijn vader was burgemeester en commandant van het fort (Alcalde).
Terwijl de stad schatplichtig was aan de Orde van Santiago.
☼ Vasco da Gama(1469 – 1524)
Is dé nationale volksheld van Portugal.
Geboren in Sines en overleden in Cochin in India.
Nadat Bartholomeus Dias in 1488 Kaap de Goede Hoop in Zuid Afrika had gerond en
andere Portugezen de Indische Oceaan verder opvoeren was VdG de eerste die van 1497 – 1499 met 3 schepen naar Calicut in India voer en zo de felgewenste zeeweg naar de Oost vond. Dat dit niet eenvoudig was blijkt uit de overlevingskans van de bemanning: Van de 170 kwamen er 44 heelhuids terug! Vooral scheurbuik was dodelijk.
De specerijen en handelsproducten zoals peper, gember, kruidnagelen, porselein, edelstenen en goud uit de Oost waren steeds via Arabische handelaren over land gekomen, wat de natuurlijke vijanden van de Christelijke Portugezen waren.
In 1502 vond de 2e reis naar India plaats, nu met een eskader van 20 schepen. Tijdens de eerste reis had hij veel tegenwerking ondervonden van Arabieren en Indische handelaren. Dit loste hij nu met bruut geweld op door langs de Arabische kust steden wreed te brandschatten en Arabische Dows (handelsschepen) te plunderen. Een schip met erop 300 pelgrims naar Mekka werd zonder pardon afgezonken, na eerst beroofd te zijn. Hij bombardeerde Calicut, ging naar Cochin en naar de inmiddels gestichte kolonie Goa om handel te drijven.
In 1524 vond zijn derde reis plaats met het doel om als onderkoning van India orde in de kolonie te brengen. Dit gebeurde met het ombrengen van vooral veel Arabieren. In 1524 stierf hij plotseling, waarna zijn stoffelijk overschot naar Portugal werd teruggebracht. Dit ligt nu in het klooster van Mosteiro dos Jerónimos in Belém in Lissabon.
Sarcofaag Vasco da Gama
Omhoog het plaatsje in met zijn 16.000 inwoners gaat het door een nauw en bochtig centrum.
Vlag Sines Wapen Sines
Bij een Tabacos is het zowaar mogelijk wat Pudos (sigaartjes) “Wilde” te kopen. In Portugal wordt (te)veel gerookt, maar sigaartjes om te puffen zijn een zeldzaamheid.
Bij een brillenzaak tik ik een nieuw leesbrilletje op de kop, waarna in het zonnetje cola met een broodje naar binnen gewerkt wordt. Natuurlijk is het alweer bloedheet geworden.
Langs het oude treinstation met mooie Azulejos gaat het richting Santo André. De Azulejos tegels zijn typisch voor Portugal. Veel kerken en huizen worden er mee bekleed. Vaak zijn het complete voorstellingen en van oudsher ook met geometrische Moors aandoende figuren. Waarschijnlijk hebben ze ook van de Chinezen de kunst afgekeken. Net als de Hollanders met hun Delfts blauw.
Na 4 km moet een rotonde worden overgestoken waar een soort autosnelweg naar Santo André begint. De andere snelweg loopt naar Santiago de Cacém een 20 km verder. Later blijkt dat veel Portugezen hier beginnen met hun tocht naar Santiago de Compostela. Vanaf hier word ik niet meer zo vreemd aangekeken als pelgrim!
Langs de snelweg loopt een brede verharde strook waarop het goed lopen is, vooral ook omdat de als mesjokke razende Portugezen ver van je blijven. De raffinaderij wordt gepasseerd evenals leidingstraten naar de haven. Toch is alles niet storend in het landschap opgenomen.
De omgeving bestaat uit eindeloze dennenbossen wat doet denken aan Les Landes in Frankrijk onder Bordeaux. Net zo vlak en toch ook saai. Bij de dikkere dennenbomen wint men natuurhars door bakjes te hangen aan de boom waar men stroken schors heeft verwijderd.
De boom gaat nu “bloeden”, de hars wordt opgevangen en gebruikt in de verf- en cosmetica industrie.
Autosnelweg Santo André
Natuurharswinning
Deze wijze van winnen is arbeidsintensief en daarom duur. De meeste stoffen kunnen tegenwoordig ook als kunststof gemaakt worden, daarom zie je deze winning zo langzamerhand verdwijnen.
Eind van de middag begint het echt heet te worden en bij Santo André wordt dankbaar van de autosnelweg afgebogen. Het is een klein dorpje van niets maar restaurants zijn er wel. Op de vraag of ergens een bed beschikbaar is word ik naar het Hotel verwezen dat er duur en ongenaakbaar uitziet.
Bombeiros Voluntários
Heerlijk bed!
Tegenover het Hotel zie ik het nieuwe gebouw van de Bombeiros Voluntários (Vrijwillige brandweer). Met een helder moment hier maar eens naar binnen gestapt en me bij el Commandante gemeld. Voorgesteld als Pelgrim naar Santiago en dat een Hotel niet tot de normale mogelijkheden behoort. Gelukkig was hij het hier mee eens en nam me mee naar de manschappen ruimte. Daar zou ik later een bed krijgen, maar moest wachten tot de mannen er waren. Douchen en wasjes ging hier prima, bovendien hadden ze een eigen kantine. Alles is strikt hiërarchisch georganiseerd zodat de stempel alleen door de commandant gegeven werd.
Later zat ik met de manschappen heerlijk mee te eten en alles voor een paar centen (6 Euro)! Als er alarm kwam zou ik wel mee moeten uitrukken! Wat ik natuurlijk toezegde. Ze zijn vooral bezig met de vele bosbranden overal. Gelukkig gebeurde deze nacht niets. Een bed had ik zelf al gevonden en het klaarliggende linnen erop gelegd. Toen de anderen kwamen sliep ik al zo ongeveer en hoorde niets meer.
Eigenlijk een aardige dag vandaag en 168 km opgeschoten!
