Zoals gewoonlijk is het zoeken naar de juiste route de stad uit. Eindelijk heb ik een wat gedetailleerder kaart kunnen krijgen tot Lisboa. De harde voorkaft wordt eraf gescheurd zodat hij gemakkelijker opgevouwen kan worden. Helaas is hierdoor het geheel wat rafelig, maar naar Lisboa kan de weg goed gevonden worden.
Setúbal heeft allure
Kerkjes nu wat rijker
De stad uit gaat het omhoog over de Serra de Sâo Luís met zicht op het Castelo de Sâo Filipe uit 1590 dat nu verbouwd is tot een luxe Pousada (staatsherbergen, meestal in historische gebouwen).
Hoewel langs de onvermijdelijke Carretera gelopen moet worden is het landschap ingrijpend veranderd met mooie uitzichten.
De provincie Lisboa e Vale do Tejo (Vallei van de Taag)
We zitten nu in de provincie Vale do Tejo dat duidelijk rijker is maar ook dicht bevolkt.
Schaal 1:145 000
De strook tussenliggend land over het schiereiland naar de baai van Lisboa wil ik toch in een dag doen, wat aanpoten betekent.
Overal staan wijngaarden, waarvan de Muskaatdruiven gebruikt worden om de fameuze Moscatel de Setúbal te maken.
☼ Moscatel de Setúbal
Dit zijn natuurzoete versterkte witte wijnen. Op de leem-klei-kalk grond van de terrassen de Sado, met de invloed van het zeeklimaat, doet deze wijn, die in het gistingsproces afgeblust wordt met Aguadente (vuurwater), een soort brandy van druiven, het geweldig goed. Het alcohol percentage is ca. 18%, de wijn is mierzoet en een echte dessertwijn. Het procédé is hetzelfde als de Portwijn en Sherry. De Portugezen die dol zijn op zoete taartjes combineren de wijn hier graag mee.
Muscaat druiven
Serra de Sâo Luís
Door Aldeia Grande (groot Dorp) gaat het, waarna de weg volgend rechts afgebogen wordt naar het hoogste punt van de Serra.
Het hoogste punt
Richting laagland met Barreiro
Hierboven een prachtig uitzicht op het laagland met Barreiro, in de verte aan de Taag, dat het doel is deze dag. Beneden gekomen wordt de N10 gevolgd welke bijna in een rechte streep door bebouwingen richting einddoel gaat. Ook hier is een hoop te zien. Dorpjes afgewisseld met bosjes en cultuurlandschap, zodat het zeker niet saai is.
De oudste Olijfbomen
Keurig geschilde kurkeiken
De waarschijnlijke oudste olijfbomen van Portugal worden gepasseerd. Nog ingevoerd en geplant door de Feniciërs zijn ze meerdere duizenden jaren oud. Geweldige bomen die zelfs op onmogelijk droge stukken gedijen. Hun vruchten, de olijven zorgen voor spijsolie en hapjes die op het Iberische schiereiland niet weg te denken zijn.
Ook de keurig geschilde kurkeiken vallen op omdat de kale delen eerst rood en later bruin verkleurd zijn. Elke ca. 10 jaar worden ze geschild, per boom ca. 18x. De kurkindustrie is ondanks allerlei kunststof ontwikkelingen belangrijk voor Portugal.
Quinta do Conde (Landgoed van de graaf) is een aardig plaatsje en tijd voor een stop met een menu-tje en vooral drinken, want het is weer behoorlijk warm geworden.
Capela Nossa Senhora de Remédios
Palácio de Rei do Lixo
Bij het plaatsje Coina begint de zee-engte van de baai van Lisboa. Naar Barreiro moet rechts aangehouden worden. Ook hier hebben ze een plaatselijk heiligdom; Capela de Nossa Senhora de Remédios. Zoiets als onze lieve vrouw van altijd durende bijstand. Het aardige is dat elk dorp wel een Nossa Senhora heeft met nog weer speciale gave voor hun eigen gemeenschap.
Aan de andere zijde als tegenhanger de ruïnes van het Palácio de Coina de Rei do Lixo. De opmerkelijke toren is in 1910 gebouwd door de koning van de afval (vuilniskoning), die in Lisboa fortuin had gemaakt. Hij voerde een vorstelijke staat die maar 1,5 generatie heeft mogen duren. Alles staat pijnlijk te vervallen nu een project ontwikkelaar het gebied heeft opgekocht en er huizen wil bouwen.
De ruïnes raakten dan ook op onverklaarbare wijze in brand. Men hoopt nog steeds op restauratie.
Het is met een stopje onderweg toch nog behoorlijk doordouwen tot het centrum van Barreiro bereikt wordt. De “knollen zijn op” en het idee is hier te overnachten, zodat morgen maar een klein trajectje naar Lisboa overblijft. Het Pensâo is in een flatgebouw waar ze 40 euro vragen. Als ik 25 Euro denk uitonderhandeld te hebben vraagt ze bij het afrekenen toch weer 35 euro.
De nogal morsige Senhora stond me al niet aan zodat vlug naar de ferry gegaan wordt, die maar iets verderop aan de kaai ligt. Voor een paar Euro wordt de baai naar Lisboa overgestoken, wat echt een belevenis is.
De ferry naar Lisboa
Barreiro met windmolens
Het is toch nog vlot 8 km naar de overkant. De Catamaranferry is alleen voor voetgangers, comfortabel met een soort vliegtuigstoelen en ontwikkelt een behoorlijke vaart. Even wordt ingehouden om een slagschip van de Portugese marine te laten passeren. Het is een geweldige ervaring met onvergetelijke vergezichten naar alle kanten en vooral op een zonovergotene Lisboa. In de verte de grootse hangbrug; de Ponte de 25 Abril, met erbij het Christus koning beeld.
☼ Ponte de 25 Abril
In 1966 geopend als Ponte Salazar, naar de toenmalige dictator.
Het is met 2300 m de langste hangbrug van Europa en loopt 70 m boven de rivier. De brug lijkt op de Golden Gate in San Francisco (2737 m!) en is door dezelfde firma gebouwd. Op de brug rijdend kijk je door een geperforeerd stalen platenwegdek zo in de rivier, wat een vreemde gewaarwording geeft en mensen met hoogtevrees de doodschrik bezorgt (indertijd ervaren!).
Aan de oostkant staat op een 82 m hoge zuil het 28 m hoge Christus Koning beeld. Dit is in 1959 geschonken door Brazilië en een replica van het beroemde beeld in Río de Janeiro (Januari rivier!).
Ponte de 25 Abril
Lisboa met Cathedral rechts in Alfama
De overtocht duurt ongeveer 20 minuten waarna recht bij de aanlegsteigers van het Praça do Comércio met zijn indrukwekkende bouwwerken wordt afgemeerd. Nu een bed zien te vinden. Dan moet je natuurlijk niet in het drukke door toeristen overlopen centrum zijn, maar rechtsaf naar de oudste wijk van Lisboa: Alfama.
Richting Alfama
Rúa Sâo Joâo de Praça
Na geïnformeerd te hebben op een terrasje beneden aan de boulevard onder Alfama gaat het naar Sé Guest House aan de Rúa Sâo Joâo de Praça. Het adres staat ook in het boek van John Brierley, wat nu regelmatig geraadpleegd wordt. Dit straatje loopt langs de kathedraal naar beneden en ligt midden in de wijk.
María doet open en er is plaats voor 40 Euro per nacht. Met enig handelen, wordt dit terug gebracht tot 30 Euro voor 2 nachten, want Lisboa moet goed bekeken worden en een rustdag is welkom.
Later blijkt ook een goed ontbijt in de prijs inbegrepen te zijn, zodat dit alleszins billijk is.
Na de wasjes slenter ik wat door het drukke Lisboa en eet lekker in een van de restaurantjes op de Boulevard beneden. Met een flesje Vinho Verde en een sigaartje in de zwoele avond is het goed uit te houden.
Hoera, het eerste gedeelte van de tocht zit erop. Geen enkele Pelgrim ben ik tot nu toe tegengekomen! Vanaf nu kan een echte bepijlde route gevolgd worden. De juichstemming geef ik door aan Loes en via sms aan dochter die intussen in Frankrijk op vakantie is.
Het bed is prima en morgen kan zelfs een klein beetje uitgeslapen worden en dat alles na 285 km!
We hebben nu het eerste deel Cabo Vicente – Lisboa 285 km in 8 dagen weggezet!
