8 Augustus, Lisboa – Alhandra 35 km


Een pelgrim moet lopen zodat de rustdag, de eerste ooit gehouden, vlug wordt vergeten en het normale ritme weer opgepakt. Er liggen nog 613 km voor me zodat, na het prima ontbijt, María wordt bedankt en de route, die bij de Sé (kathedraal) begint, wordt opgenomen. De eerste gele pijlen staan hier al en de route loopt door de Rúa Sâo Joâo de Praça beneden langs het Pensâo richting het noorden.

.

Het Engelstalige boekje van John Brierley is nu mijn gids.
Het geeft steeds dagtrajecten aan, die nog niet zijn uitgewerkt en eerlijk gezegd is het nogal summier en niet erg praktisch.
Dat wordt pas vanaf Porto beter.

 

.

De dagtrajecten volgens routeboek van John Brierley

In 8 dagen moet Coimbra gehaald worden. Voorlopig gaat het parallel aan de Taag zodat moeilijk misgelopen kan worden. Dwars door Alfama lopen we Lisboa uit. Op een pleintje wordt een vlooienmarkt (Feira da Ladra) gehouden. Het is zondagmorgen en altijd zijn er liefhebbers voor. In de Rúa Madre de Deus komen we langs het Nationaal museum van de tegeltableaus (Azulejos). Het is gevestigd in een oud Franciscanenklooster. De ingang is versierd met de typisch Portugese gedraaide ornamenten.
Dit is de Manueline stijl, met Moorse invloeden (Waarschijnlijk afgeleid van kabeltouwen).

Feira da Ladra op Campo de Santa Clara

Feira da Ladra op Campo de Santa Clara

 

 

Museu Nacional do Azulejos

Museu Nacional do Azulejos

 

Grote steden uit is meestal niet het mooiste, wat te zien is aan steeds vervallener wijken. De trein loopt links en hele gedeelten volgen we het spoor.

.

De eerste 2 dagtrajecten

In de verte is de futuristische skyline van het Parque das Naçóes te zien (Navigatie park). Het is gebouwd in de jaren ‘90, voor de wereldtentoonstelling van ’98. De pijlen raken zoek dus wordt de promenade langs het water gevolgd.

De Twin Towers 

De Twin Towers

 

Vasco da Gama toren

Vasco da Gama toren

 

Langs het Oceanarium lopend zie je voor je de Portugese Twin Towers; Sâo Gabriel en Sâo Rafael met moderne sculpturen ervoor.
Overheersend is de Torre de Vasco da Gama, die de vorm heeft van een opbollend zeil met een kraaiennest erbovenop. Natuurlijk is dit een verwijzing naar het grootse verleden van Portugal.

Zoals meestal met dit soort uit de kluiten gewassen nieuwe steden doet het geheel toch kil aan en na de gezellige drukte van het oude centrum is het opvallend rustig. Portugal heeft met deze nieuwbouw boven zijn krachten uitgepakt, vooral afgezet tegen de schrijnende armoede die je overal op het land tegenkomt.

De Taag is hier meer een binnenzee wat prachtige vergezichten oplevert. Langs het water is het mooi lopen en we zijn ook al 7,5 km op pad. De reusachtige Vasco da Gama brug komt steeds dichter bij.

 

Boulevard langs de Taag

Boulevard langs de Taag

 

 

Catarina de Bragança

Catarina de Bragança

Net voor de brug staat het beeld van Catarina de Bragança die in 1662, met de handschoen, Charles II van Engeland huwde. Zij was daar niet gelukkig bij, maar zorgde wel dat Engeland kennis maakte met een nieuwe drank: thee! Ook kwamen de Engelsen door haar in Bombay terecht, wat het begin was van het Britisch Empire.

Ponte de Vasco da Gama

Ponte de Vasco da Gama

  

 

Tuibrug totale lengte 17,185 km

Tuibrug totale lengte 17,185 km

 

De Vasco da Gama tolbrug is gebouwd in 1998 en 17,185 km lang.
Men hoopt dat hij, evenals de 25e aprilbrug, aardbevingbestand is.
Na de brug stuit je op de monding van de RíoTrançao met mooie bankjes om even uit te rusten.

Eerste paaltjes met pijlen

Eerste paaltjes met pijlen

 

 

Warm genoeg voor bananen

Warm genoeg voor bananen

Hier staan de eerste betonnen paaltjes met een blauwe streep voor Fátima en de gele voor Santiago. Voorlopig wijzen deze nog dezelfde richting op.
Langs de RíoTrançao gaat het naar Sacavém, nog steeds een voorstadje van Lisboa. Het enige restaurant aan de route zijn ze aan het schoonmaken zodat ik niet welkom ben.

Sacavém

Sacavém

Caminho langs de RíoTrançao

Caminho langs de RíoTrançao

Rechtsaf de lelijke brug over en meteen linksaf een pad op langs de rivier.
Het is een zandpad door het dal van de rivier en na al het stadsgeweld een verademing. Regelmatig worden verlaten boerderijen gepasseerd. De velden zijn gortdroog en de weinige paarden en schapen vinden weinig te vreten. Hoewel dicht bij de agglomeratie is geen kip te zien. Alleen vliegtuigen die net zijn vertrokken komen elke paar minuten laag over.

De plaag van Portugal; Basura

De plaag van Portugal; Basura

 

Pad door Bush

Pad door Bush

 

Keihard is de confrontatie met een grote plaag in Portugal: Basura.
Langs dit mooie pad ligt op bijna elk beschikbaar plekje illegaal gestort afval! Puin, koelkasten, meubels, plastic, alles wordt op elk beschikbaar stukje bosrand of natuurgebied gedumpt. Dit zal tot Porto aanhouden waardoor het vaak moeilijk was een foto te maken zonder troep en eerlijk gezegd een bron van ergernis!

Het zal te maken hebben met de nog geringe mate van welstand en gewoonten van de bevolking. In Spanje is de laatste jaren een geweldige inhaalslag gemaakt en zijn de routes mooi schoon. Hopelijk volgt Portugal nu spoedig.

Het pad langs de rivier wordt wel 10 km gevolgd en loopt zo nu en dan door uitlopers van dorpen over industrieterreinen. Als het dorpje Alpriarte opduikt ben ik echt wel toe aan een stopje.

 

In een tuin blijkt een restaurantje te zijn, waar op een vuurtje sardientjes geroosterd worden. Hier schuif ik aan en eet voor 6 Euro een heerlijk menu-tje met vers geroosterde visjes en natuurlijk een groot glas bier in de schaduw onder de bomen, naast weekend vierende Portugezen.
 
Verkwikt gaat het door de velden nu meer het binnenland in over soms ruige paden. Toch is de bebouwing niet ver weg en Póvoa de Santa Iria wordt gepasseerd, waarna de Carretera gevolgd wordt.
Het is eind van de middag en in Alverça do Ribatejo moeten Bombeiros Voluntários (vrijwillige brandweer) zitten volgens het routeboek. Ze zijn door hun straaltorens meestal van verre te zien.
Helaas gebeurt wat nog vele keren herhaald zal worden; men heeft geen plaats. Ik word doorverwezen naar een Pensâo 3 km verder aan de linkerkant. Het Pensâo blijkt gesloten en nu is het vragen bij een restaurant iets verderop. Volgens de mevrouw moet na goed 2 km in Alhandra, dichtbij fabrieken, wel een bed te vinden zijn.

Over de spoorbrug het plaatsje in kom ik bij een snack-bar, die me willen helpen zoeken. Niets te vinden, maar geen nood; hun zoon zit in Holland en het bed mag ik met mijn eigen slaapzak voor 10 Euro hebben!

Met eigen slaapzak

Met eigen slaapzak

 

 

Snack-Bar A Meu Sonho

Snack-Bar A Meu Sonho

Het is primitief en de douche zit zo ongeveer op de wc, maar ik ben onder de panne! Er blijken ook nog wat werklieden van de fabriek te slapen. De patrones zijn buitengewoon vriendelijk en serveren heerlijk eten met een ijskoud pilsje, want het begint nu toch wel echt warm te worden. Het vinden van een bed is nogal eens een probleem op deze route maar er zitten toch alweer 320 km op de teller!

 

tab