Het is wat grijzig als we buiten komen, een duidelijk teken dat het steeds verder noordwaarts gaat. De zon zal in de loop van de morgen door de wolken komen maar het is toch wat koeler geworden.
Vandaag lopen we expres een half traject. We willen de tijd hebben Coimbra goed te bekijken. De route loopt voornamelijk parallel aan de Carretera door dorpjes heuvel op en af.
Opmerkelijk torentje
Coimbra vanaf Alto de Santa Clara
Vanaf de Alto de Santa Clara (hoogte) kijken we op Coimbra dat indrukwekkend, aan de andere kant van de rivier de Mondego, voor ons ligt. Tegen een heuvel opgebouwd met de oude Universiteit op de top. De stad heeft meer dan 100.000 inwoners en is de derde stad van Portugal, maar belangrijk vooral door de Universiteit die al vanaf 1290 bestaat.
Stadsvlag Coimbra Stadswapen Coimbra
Toen Portugal omgevormd werd van een Graafschap tot een Koninkrijk in 1139 onder Afonso Henriques, de eerste koning, was het de hoofdstad. 100 jaar later werd dit door Lisboa overgenomen.
Portugal dos Pequenitos
Ponte de Santa Clara
Beneden komen we net voor de brug langs Portugal dos Pequenitos (kleintjes). Dit is een Madurodam achtig park waar het grootse verleden van Portugal voor de “kleintjes” wordt toegelicht. Een soort canon van de Portugese geschiedenis. Het is behoorlijk druk dus voldoet het wel aan een behoefte. Waarom doen ze bij ons toch zo moeilijk over onze prachtige en grootse koloniale geschiedenis?
Over de Ponte de Santa Clara stappen we Coimbra binnen. We komen uit op het mooie parkje van Largo da Portagem, met zijn monumentale gebouwen, waar de stad direct achter begint.
Largo da Portagem
Ontmoeten we Alfonso, Paula en Teresa!
De terrasjes zijn op de vroege zondagmorgen goed gevuld met vrolijke mensen. Groot is de verbazing als we aangesproken worden door Alfonso met 2 vriendinnen!
Alfonso de Spaanse Pelgrim die 5 dagen geleden in Golegâ moest stoppen door zijn vele blaren is met zijn vriendin Paula op bezoek bij haar tante Teresa.
We worden buitengewoon hartelijk uitgenodigd aan te schuiven en krijgen later te horen dat we bij Teresa kunnen overnachten!
Dat scheelt het gezoek naar een bed en bovendien wordt eerst Coimbra van alle kanten bekeken onder deskundige leiding van Teresa. Het nadeel is wel dat we de rugzakken bij ons hebben die, trap op en af, nogal wat zweetdruppels extra kosten.
Convento de Santa Clara-a-Velha
Coimbra vanaf de Río Mondego
Over de brug gaan we terug naar het oude klooster van Santa Clara, die tegenwoordig met dijkjes tegen overstromingen wordt beschermd. Het is gesticht in 1316 waarna in de 17e Eeuw het nieuwe klooster erachter op de berg werd gebouwd om droge voeten te houden. Het hele gebied is één schitterend wandelpark. Over een voetbrug lopen we terug naar de andere oever om in het park bij een Italiaans restaurant gezellig onder de platanen te lunchen.
Nog steeds met rugzak op gaan we hierna de oude stad bezoeken.
Door de drukke, smalle, levendige winkelstraat, de Rúa Ferreira Borges, komen we bij de twee Portas de Almedina. De eerste is uit 1500, terwijl de tweede iets hoger, de Arco de Almedina, terug gaat tot de Moorse tijd toen ze de belangrijkste poorten in de stadsmuren waren.
Porta de Almedina
Arco de Almedina
De trappen op naar boven, door de bochtige straatjes en onverwachte pleintjes, kost de nodige energie maar wordt beloond met het zicht op prachtige bouwwerken. De oude Kathedraal, de Sé Velha (Oude Dom) straalt kracht uit. Het is het oudste en mooiste Romaanse bouwwerk van Portugal. De bouw is begonnen direct na het stichten van Portugal in 1139, nog in opdracht van de eerste koning; Don Afonso Henriques. Zijn zoon Sancho I werd al in het gebouw tot de 2e koning gekroond.
Zoals de meeste oude kathedralen in Portugal lijkt het wel een bastion die in oorlogstijd ook als ford kon worden gebruikt.
Bovendien zijn de ornamenten sober en Mozarabisch waarbij geen mensen werden afgebeeld (Moslim invloed)
De Sé Velha
Porta Especiosa, Renaissance 1530
Ook de binnenkant van de kerk is ten opzichte van Spanje sober te noemen, hoewel veel te zien is.
Interieur Sé Velha
De Sé Nova uit 1542
Verder naar boven komen we uit op het Largo da Feira, het oude marktplein.
Aan de rechterzijde het strenge gebouw van de Se Nova, de nieuwe kathedraal, die gebouwd is door de Jezuïeten. Na hun verwijdering uit Portugal door Marquês de Pombal werd het in 1775 de nieuwe Kathedraal. De beelden in de gevel zijn Jezuïetenheiligen zoals; Ignatius van Layola en Franciscus Xaverius.
Aan het plein ligt het Museu Nacional Machado Castro. In dit gebouw woonden alle Bisschoppen van Coimbra van 1100 tot 1910. We hebben geen tijd de collectie te bekijken, maar de omgeving is prachtig met een geweldige uitkijk over Coimbra door de bogen van de Patio.
Uitkijk door de Patio van het Museum over Coimbra
Over het Largo do Marques de Pombal lopen we langs de universiteitsgebouwen op het hoogste punt van de stad.
Teresa heeft het over een bekende Portugese Professor die in Nederland zou wonen; José Rentes de Carvalho. Hij heeft vele prachtige sfeerverhalen over Portugal geschreven. 10 jaar geleden heb ik een lezing van hem bijgewoond. Hij was rabiaat tegenstander van Salazar, leefde in ballingschap in Nederland en was blijven hangen. Hij kon zelfs na zoveel jaren Amália Rodrigues haar medewerking aan Salazar niet vergeven
Hoofdingang Universiteit Porta Férrea
Oud Moors poortje
De hoofdingang naar de universiteit gaat door de Porta Férrea, ofwel het ijzeren poortje. Dit was in de middeleeuwen het koninklijke paleis.
Erachter staat de klokkentoren, de Torre de Cabra, wat geit betekent. Nog steeds worden de studenten gemaand voor de colleges door het geitachtige geklepper van deze klokken.
Repúblicas van de studenten
De meer dan 12.000 studenten wonen in Repúblicas groepsgewijs om de kosten te drukken. Deze Repúblicas waren in Salazars tijd een soort vrijstaten waar onbelemmerd gediscussieerd kon worden.
Teresa maakt er wel werk van en sleept ons door heel Coimbra en omgeving, wel vermoeiend, maar we zijn nog niet klaar.
Gelukkig nemen we nu de auto van Alfonso naar de andere oever en komen uit bij de Quinta das Lágrimas.
Dit is met recht historische bodem, zoals de naam; “Landgoed der Tranen” doet vermoeden. Maar ook een botanische tuin met uitheemse bomen, overal waterstroompjes en vijvers. Het gebouw zelf is een luxe Hotel waar de groten der aarden verbleven. Zelfs de Hertog van Wellington heeft hier tijdens zijn veldslagen met Napoleon een tijdje gezeten.
Quinta das Lágrimas
Uitheemse bomen
Maar het meest indrukwekkende is het morbide en tegelijk ook dichterlijke liefdesverhaal van Inês de Castro, die vermoordt is in 1355 bij de bron der tranen. Zij was de niet officiële vrouw van de troonopvolger Pedro I. Zijn wraak was verschrikkelijk.
De schaduwrijke verstilde omgeving maakt het drama dat hier gebeurd is goed invoelbaar.
De bron der tranen
Middeleeuws drama Inês de Castro
De Fonte das Lágrimas wordt gelukkig ook fontein der liefde genoemd, maar het bloed van Inês zit na 650 jaar nog steeds in de stenen van het kanaaltje.
☼ Inês de Castro
Pedro I had moeten trouwen met Constança van Castilië. Zijn ware liefde en maîtresse was Inês de Castro, een Galicische edelvrouwe, die als hofdame meegekomen was met Constança. Na het overlijden van Constança, bij het baren van troonopvolger Fernado, in 1349, woont Inês in openlijk concubinaat met Pedro, naast het klooster van Santa Clara en schenkt hem zelfs 4 kinderen. Koning Afonso IV, zijn vader accepteerde Inês niet en wilde een nieuw huwelijk regelen. Dit alles had vooral politieke achtergronden door de voortdurende intriges en strijd met Castilië en de toenemende invloed van de broers van de Spaanse Inês op Pedro. Afonso bezoekt met 3 edellieden Inês en wil haar opnieuw verbannen uit Portugal, wat ze weigert.
Als de koning weg is keren de 3 edellieden terug en vermoorden haar bij de bron van de Quinta das Lágrimas op 7 januari 1355.
PP Pedro I en Inês de Castro
Pedro is gek van verdriet en begint een burgeroorlog met zijn vader, die vlug wordt gesust. Als Afonso IV 2 jaar later overlijdt, volgt Pedro hem op. Het eerste wat hij doet is de moordenaars opsporen.
Twee worden uitgeleverd door Castilië, de derde ontsnapt naar Frankrijk. De gepakte edelen worden in Santarém, naar men zegt door Pedro zelf, het hart uitgesneden en aldus wreed terechtgesteld. Pedro zweert dat hij Inês voor haar dood legaal gehuwd had. Hij laat Inês opgraven en tot koningin kronen. Haar gebalsemde maar ontbindende lichaam was hiervoor op de meest rijke wijze aangekleed. De edelen moesten hierna haar “hand” kussen en eer bewijzen.
In optocht is ze naar het klooster van Santa María de Alcobaça gebracht en in speciale tombe bijgezet. Er tegenover staat de tombe van Pedro, zodat opdat ze elkaar op de dag des oordeels direct terug zien.
Inês de Castro Pedro I
Het is intussen al laat in de middag geworden en eerlijk gezegd zijn we na de vele indrukken behoorlijk vermoeid. Gelukkig gaan we nu direct naar het appartement van Teresa, dat niet ver van de botanische tuinen wat boven de stad ligt. En nemen afscheid van Alfonso en Paula. Ze woont alleen maar heeft haar zaakjes prima in orde. Ze werkt bij een elctriciteitsmaatschappij waardoor de stroom gratis is!
In de logeerkamer staan 2 bedden waar we na het douchen en wasjes een tukje doen.
Geen slaapzakken nodig
Uit het raam bij Teresa
Teresa gaat naar haar moeder maar is op tijd terug met een verrassing; Leitâo assado! Dit is geroosterd speenvarken en een specialiteit in deze streek. Hoewel geen echte vleeseter kan ik haar niet teleurstellen na al de moeite die ze doet om het Rafa en mij naar de zin te maken. Met een mooie fles rode wijn eten we gezellig onder het open raam met uitzicht op het aquaduct.
Als we naar bed gaan zetten we de schoenen buiten op het dakterras om uit te dampen, want dat kunnen we haar niet aandoen.
Na deze opmerkelijke dag zijn we 537 km op pad!
We hebben nu het tussentraject van Lisboa naar Coimbra, 252 km in 9 dagen afgelegd.
