23 Augustus, Sâo Pedro de Rates – Barcelos 16 km


We pakken onze spulletjes bij elkaar en kijken buiten nog eens rond.
Bij de refugio staat een windmolentje en in de loodsen eromheen is een soort openluchtmuseum met oude landbouwgereedschappen. Met Rafa breek ik op waarna we een mooi heuvelachtig en bosrijk gebied ingaan.

Bosrijk gebied

Bosrijk gebied

 

Mooie muurtjes

Mooie muurtjes

Langs rijk begroeide paden lopen we afwisselend langs bouwland, wijngaarden en bossen. Afscheidingen zijn gemaakt sinds onheuglijke tijden geleden met stenen muurtjes. Het hoogste punt heet; Alta da Mulher Morta, ofwel hoogte van de dode vrouw.

.

Dagtraject 16 Rates – Barcelos
(Op kaartje 15)

Het weer is als vanzelfsprekend ook vandaag weer heerlijk. Op dit stuk van de Caminho is het prachtig lopen. Ook hier zijn overal de gele pijlen duidelijk zichtbaar aangebracht.

pijlen

Duidelijke pijlen

 

Kapelletjes met bron

Kapelletjes met bron

 

Door het golvende landschap worden we regelmatig verrast met schitterende vergezichten. Altijd zie je in de verte wel een “ui” opduiken van een kerktoren.

Over de oude weg

Over de oude weg

 

Kerkjes met ui op de toren

Kerkjes met ui op de toren

Vandaag doen we, na het grote traject van gisteren, maar 16 km naar Barcelos. Onderweg is genoeg tijd voor terrasjes met koffie. Zodat we toch nog 5 uur nodig hebben om in Barcelinhos net voor de Río Cávado aan te komen. Vanaf de rivieroever een geweldig uitzicht op de oude brug Ponte Barcelos en Barcelos met zijn ruïne van de Paço dos Condes aan de overkant.

Capela de Nossa Senhora da Ponte

Capela de Nossa Senhora da Ponte

 

Ponte Barcelos

Ponte Barcelos

De middeleeuwse brug wordt bewaakt door de al even oude kapel van onze lieve vrouw (Capela de Nossa Senhora da Ponte).
Bij de brug staan we een ogenblik te praten met een Duits echtpaar die met Camper naar Santiago trekt. Petra komt ook aanlopen en gezamenlijk gaan we op zoek naar een bed.

Net tegenover ons zitten de Bombeiros van Barcelinhos zodat we daar maar eens vragen. Volgens het Duitse boekje hebben ze een prima overnachtingplaats. Maar we worden het bos ingestuurd en verwezen naar het schoolgebouw van de Salesianer verderop. We proberen dit een paar kilometer maar vinden het te ver en lopen terug over de brug Barcelos in.

.                                 .

Vlag Barcelos                                                             Wapen Barcelos

Meteen gaat het rechtsaf omhoog naar de ruines van het paleis van de vroegere hertogen van Barcelos en de kerk ernaast (Paço dos Duques de Bragança). We lopen het kleurrijke stadje in dat oud knus, niet te groot met 10.000 inwoners en goed bewaard is.

Templo do Bom Jesus

Templo do Bom Jesus

 

Rúa D. Antonio Barroso

Rúa D. Antonio Barroso

Door de hoofdstraat Antonio Barroso komen we uit op het Largo da Porta Nova met zijn Templo de Bom Jesus, een Barokke kerk uit eind 1600 op een plaats waar op wonderbaarlijke wijze een kruis uit de modder kwam (het zit hier vol met wonderbaarlijkheden).

We gaan hier rechtsaf een behoorlijk stuk lopen naar de Bombeiros, waarvan de masten al van verre te zien zijn. We worden hier toegelaten en naar boven in een eindkamertje gedirigeerd. Op de vloer liggen wel 20 matrasjes voor de Pelgrims waar we een keuze maken. Later op de avond arriveren nog een paar Pelgrims. Petra mag boven douchen, mannen behoren dit beneden te doen in de algemene doucheruimte. De installatie is wat gammel, maar de stralen heet water prima. Naast de Bombeiros is de Bar Bombeiros, waar we met een Gasolina bijkomen, nadat onze wasjes zijn gedaan. De stempel halen we hier ook want dat wil de Commandant ons niet geven.

Dit wordt de laatste keer dat we bij de Bombeiros slapen. Het is 50/50 kans of het lukt. De manschappen staan niet te juichen voor de Pelgrims, maar ze doen het toch maar. Waarschijnlijk zijn we geweigerd in Barcelinhos, omdat het zomer is en men teveel in beslag wordt genomen door de aanhoudende bosbranden.

We lopen gezamenlijk terug om het stadje beter te bekijken. We komen langs een markt in het park vol met kraampjes met Galos, de kleurrijke haantjes in keramiek uitvoering. Het ziet er schoon en mooi bewaard oud uit. Al gauw zijn we bij de oude kerk Igreja de Matriz aan het Largo do Municipio (Stadsplein).

Igreja de Matriz

Igreja de Matriz

 

Mooie Azulejos

Mooie Azulejos

 

Deze kerk is al in de 13e Eeuw gebouwd en zeer de moeite waard.
Voor de kerk staat de haan die een symbool van Portugal is geworden.

De Galo van Portugal

 De Galo van Portugal

 

Cruzeiro do Senhor do Galo

Cruzeiro do Senhor do Galo

Terwijl iets verder het 14e Eeuwse kruisbeeld staat; Cruzeiro do Senhor do Galo, met in reliëf, de afbeelding van de legende van de overlevende gehangene.

☼     Het haantje van Portugal
Een Pelgrim op weg naar Sâo Tiago werd valselijk beschuldigd zilveren bestek gestolen te hebben. De man werd tot de galg veroordeeld, maar pleitte voor de rechter zijn onschuld. De gebraden haan die deze verorberde zou 3x kraaien als hij gehangen werd. De rechter geloofde hier niets van en liet de man hangen. Op dat moment ontwaakte de haan en kraaide 3x. De rechter ging spoorslags naar de galg waar de man nog op wonderbaarlijke wijze (ondersteund door Sâo Tiago) in leven was. Waarna hij vrijgelaten werd. De man, een Galiciër, keerde na enige jaren terug en plaatste het Cruzeiro do Senhor do Galo. Dit beeld is uit de 14e Eeuw.

Het haantje is het nationale symbool van Portugal geworden waarvan miljoenen in aardewerk met de vrolijke kleuren in omloop zijn.

.

Dit verhaal komt ons bekend voor? Inderdaad lijkt het nogal op de haan en hen van Santo Domingo de Calzada in Spanje. Zie bij
Wetenswaardigheden op de Camino Francès. Waarschijnlijk waren sommige kippen op het Iberische schiereiland buitengewoon vuurvast!

Meteen hierbij ligt de Paço dos Duques de Bragança, d.w.z. de ruïnes van het kasteel. Dit is gedeeltelijk afgebroken en men heeft het gebied vol gezet met allerlei uit de middeleeuwen stammende vondsten.

Paço dos Duques de Bragança 

Paço dos Duques de Bragança 

 

Elk leven is eindig

Elk leven is eindig

 

Het ligt op een graniet formatie en kijkt mooi uit over de Río Cávado en het omliggende land.
Uitzicht vanaf Paço dos Duques de Bragança 

Uitzicht vanaf Paço dos Duques de Bragança   



We lopen het stadje in en eten erg lekker in een Restaurantje met zijn drieën. Terug naar de Bombeiros, waar we in de bar ernaast een tijdje doorzakken. Petra heeft een persoonlijk dramaatje te verwerken, maar is sterk genoeg hier doorheen te komen, wat ik haar ook vertel. Ze wil tot Finisterre lopen en heeft tijd genoeg. We zullen haar in de komende dagen kwijt raken. Als we eindelijk gaan liggen op de dunne matrasjes hebben we 727 km km afgelegd!

 

tab