Vandaag een flink traject, volgens het routeboek, door een mooi gebied en nogal heuvelachtig. Rafa en ik zijn er dan ook op tijd uit, waarna we bij de Bar beneden eerst koffie drinken met een cakeje. Petra blijft achter zodat we een Buen Camino wensen en gaan op pad. Het weer ziet er voor het eerst een beetje twijfelachtig uit. De temperatuur blijft natuurlijk prima maar regen is goed mogelijk met de voortjagende wolken. Barcelos uit naar het noorden over de snelwegen langs de stad. Al gauw zijn we in Vila Boa waar langs het mooi gerestaureerde kerkje linksaf wordt geslagen en verderop de velden wordt ingestoken.
Dagtraject 17 Barcelos – Ponte de Lima
(Op kaartje 16)
Gerestaureerd kerkje Vila Boa
Goed aangegeven route
Het is heerlijk landelijk en schitterend groen. De wegen zijn bovendien weinig bereden zodat het prima wandelen is. Door de velden, steeds langs dorpjes en huizenrijen, trekken we. Ook hier zitten we op de oude Via Romana en de Caminho Santiago zoals op de borden wordt aangegeven. Op de velden staan afwisselend maïs en druiven. Om de paar kilometer wordt wel een aardig kerkje of kapelletje gepasseerd, terwijl op de hogere stukken meestal ruwe bossen staan .
Capela de Sâo Sebastiâo
Bosweggetjes
Toch kom je op deze stukken geen andere Pelgrims tegen, zo weinig belopen is het.
Tamel
Na de Portela de Tamel
Rafa loopt intussen weer zijn eigen tempo en in Tamel mis ik hem bij een bar. Vanaf hier is het klimmen naar de Portela de Tamel, 195 m hoogte. Dit klinkt wel niet zo hoog maar zijn toch aardige klimmetjes.
Aan de andere zijde gaat het, het volgende dal in van de Río Neiva, langs de kerk en de spoorbaan.
Ponte das Tábuas met mooi strandje aan de Río Neiva
Nogal onverwacht kom je over de Ponte das Tabuas aan de Rio Neiva. Het bruggetje stamt al uit de 12e Eeuw wat te zien is aan uitgesleten karrensporen in de natuursteen platen op het wegdek. Aan de andere zijde ligt een leuk strandje zodat het een ideale plaats is om te zwemmen of te picknicken. Maar het weer is nogal somber geworden en de temperatuur behoorlijk gedaald, zodat toch maar verder gegaan wordt.
Bij Vitorino de Píâes
Druiven van de Vinho Verde
In Vitorino de Piaes is eindelijk een bar te vinden. Rafa is achterop komen lopen en gezamenlijk eten we hier een Menu del Dia. We zijn ook al 22 km op pad vandaag. Net op tijd, want het begint zowaar te regenen. Als we vertrekken is het droog maar blijft het wat dompig en vochtig weer.
De weggetjes worden steeds meer overspannen door de ranken van druiven die langs granieten palen geleid worden. Deze pergola achtige constructies zorgen dat de druiven hoog zitten en minder gevoelig zijn voor meeldauw. We zitten al in de Minho streek waar de Vinho Verde vandaan komt die fruitig en, vooral de witte, lekker is. Na de Spaanse grens heet deze zelfde wijn Vino Joven (jonge wijn) met dezelfde parelende frisheid.
☼ Vinho Verde Letterlijk: groene wijn. 
Wijnen die vooral jong geoogst en gedronken worden. Ze hebben meestal een laag alcohol percentage. Het is een frisse, licht parelende witte wijn (Branco) met behoorlijk zuren, die wat gemaskeerd worden door het hoge suikergehalte van de wijn. De kleur is mooi licht groen en helder (Het parelen komt door een kleine nagisting in de fles).
Een bekend merk is Gatâo (kat) die ook in Nederland is te krijgen.
Deze wijn moet jong gedronken worden. De rode variant (Tinto) is scherp, ruw en nogal wrang. Wordt daarom waarschijnlijk vooral in Portugal gedronken. Gemengd met zoetig bronwater smaakte het prima bij het Menu del Dia. De druiven groeien aan granieten palen tot 4 m hoog om in deze natte streek rotting te voorkomen. Het worden een soort Pergola’s die ze Latadas noemen. Tijdens het lopen in eind Augustus waren veel van de druiven onvoldoende rijp en nogal wrangig.
Door de velden trekken we nog 10 km verder tot we bij de Ponte de Barros bij de Capela da Senhora Das Neves uitkomen (Vrouwe van de sneeuw).
Capela da Sra. Das Neves
Ponte de Lima
Waarschijnlijk is er morgen een Romería want het beeld in de Maria kapel wordt uitgebreid versierd met bloemen. Langs een mooi overgroeid pad komt de rivier de Lima in zicht met de nieuwe betonnen brug. We volgen de oever van de rivier onder de grote platanen en zien in de verte de beroemde brug liggen.
Vlag Ponte de Lima Wapen Ponte de Lima
Ponte de Lima is de oudste stad van Portugal die in 1125 stadsrechten verkreeg. Maar de brug stamt al uit de Romeinse tijd wat aan de eerste bogen nog te zien is. De Via Romana, van Braga naar Tui, liep erover heen. Het stadje is mooi bewaard gebleven en schilderachtig. Behalve kastelen zijn nog enige stukken van de stadsmuur bewaard met de Torre da Caldeira Velha, ofwel de oude gevangenis toren. De brug is 277 m lang en 4 m breed, alleen toegankelijk voor voetgangers en perfect gerestaureerd.
Torre da Cadeira Velha
De Romeins / Middeleeuwse brug
Langs de oever wordt de oudste markt van Portugal gehouden welk recht ook in 1125 verkregen werd. Aan de andere zijde van de brug ligt het kerkje Capela de Santo António da Torre Velha uit de 18e eeuw zeer mooi te zijn.
Capela de Santo António da Torre Velha volgens Michael
We trekken over de brug en ontwaren achter de het kerkje een indrukwekkend gebouw waar de refugio moet zijn. Helaas gaat deze pas om 18:00 uur open zodat we in de belendende bar een uurtje verbrengen.
De refugio gaat keurig op tijd open en het kantoortje wordt bevrouwd door een vriendelijke gemeentelijke beroepskracht, bijgestaan door een hospitalero van het Portugese Genootschap.
De refugio is net dit jaar geopend op een toplocatie aan de brug!
We krijgen een kaartje voor 3 Euro en mogen boven een bed uitzoeken.
Het is zelfs druk voor ons gevoel met zeker 15 personen, lopers en de nodige fietsers.
Albuerge de Peregrinos de Ponte de Lima
Alles keurig in orde met mooie douches, keuken en ontspanningsruimte. Helaas zijn de bedden overtrokken met glad plastic, waarschijnlijk uit hygiënische overwegingen en zijn geen kussens beschikbaar.
Met Rafa hebben we het er wel eens met een soort sadistisch genoegen over; Chinches, Pulgas, en hij voegt daar Garrapatas aan toe. Dit zijn bedwantsen, vlooien en een soort teken, zeg maar platjes. Een plaag langs de Routes naar Santiago. Vooral mensen die er gevoelig voor zijn kunnen dit overkomen, hoewel er behoorlijk ontsmet wordt in de refugio’s zijn bepaalde plekken berucht (o.a. naar Finisterre).
Vanuit de Albuerge
De brug vanaf de refugio
We zijn na de etappe vandaag behoorlijk moe en kijken te weinig rond in Ponte de Lima, maar de brug alleen al is de moeite waard. Bovendien geeft het linker kleine teentje alarmerende signalen af, dus even rustig houden. Voor het belendende barretje kan trouwens prettig gegeten worden wat we met Vinho Verde tinto en wat water goed laten smaken. Het is wel gevoelig afgekoeld zodat een vest een must is. Op het ritselende gladde plastic is het niet echt lekker slapen maar na 761 km schieten we toch aardig op!
