Het is niet eerder dan 7:00 uur licht en de opgaande zon strijkt over de hoge punten van het witte dorp. Portugezen zijn zeker niet vroeg dus alles ligt nog in diepe ruste.
Molen in de opgaande zon
Armoedige nederzettingen
De Carretera is lekker rustig zodat onbelemmerd aan de linkerzijde van de weg gelopen kan worden. Het landschap is afwisselend waarbij sobere maar wel schilderachtige nederzettingen gepasseerd worden.
De eerste Vega tussen de heuvels
Bandeira ligt naast de Carretera
’s Ochtends is de temperatuur nog in de 20 graden en met een briesje heerlijk om te lopen. De zee is nog dichtbij, maar onzichtbaar achter de heuvels.
Hiertussen liggen vlakke landbouwstukken en Bandeira wordt gepasseerd, waar ook alles nog in ruste is. Een behoorlijk lange helling moet genomen worden. Naast de weg zijn zo nu en dan tuinen met overhangende grote pruimen en ook wijnvelden, waar dankbaar gebruik van gemaakt wordt.
Dor, maar landelijke omgeving
De Carretera is nu breder en drukker
Bij Alfambras is het kruispunt met de bredere en drukkere IC 4 die tot Sines doorloopt en gevolgd moet worden. In de plaatselijke bar wordt Café con Leite, die in Spanje Café con Leche heet genomen, met een broodje. Dit is het kopje koffie verkeerd en voldoet aan de behoefte aan vocht, hoewel toch maar een colaatje nagegoten wordt. Het begint al aanmerkelijk warmer te worden. Het Duitse echtpaar van gisterenavond passeert en stopt om te vragen hoe het gaat.
Oude waterput
Aljezur
Tegen de middag wordt Aljezur bereikt wat een grotere plaats is.
Boven de stad torent de ruïne van het oude achthoekige Arabische kasteel. Net bij het riviertje is een mooi terras dat door Duitsers wordt gedreven. Een Weissbiertje doet het goed en in de schaduw is het lekker bijkomen.
Carretera de IC 4
Pensâo in Maria Vinagre
Het is nu doorlopen waarbij de zon er ongenadig op los brandt.
Ondanks de snelweg zijn weinig barretjes te vinden zodat in een bushalte gestopt moet worden. Als eindelijk eind van de middag een groepje huizen opduikt in Maria Vinagre, waar kamers verhuurd worden, probeer ik meteen een bed te krijgen.
De oudere vrouw had hier weinig zin in, maar ik bezweer haar in mijn eigen slaapzak te liggen zodat geen verschoning nodig is. Het koste toch nog 20 Euro maar met een prima badkamer.
Ik vertel haar Peregrino naar Santiago te zijn. Daar moet je hier niet veel bij voorstellen. De mensen kennen het gewoon niet. Pelgrimeren doe je in Portugal vooral naar Fátima. Als ik op bed lig een klein tukje te doen, want ik was behoorlijk aan het eind, hoor ik haar in de kamer scharrelen. Naast het bed ligt de 20 Euro met erbij een grote pruim, appel en perzik. Van Peregrinos nam ze geen geld!
Bed met eigen slaapzak
Heerlijk primitief restaurantje
In het restaurantje ernaast zou ik wel een stempel kunnen krijgen. Dit bleek nogal primitief en in plaats van een stempel gaf de goede man mij een T-shirt met de naam van het restaurant erop. (Ponto de Encontro = ontmoetingspunt) Hij had geen stempel! In het oventje ervoor werd Frango no Gorasco geroosterd. Voor 9,90 at ik heerlijk op houtskool geroosterde kip, patat, salade en met de nodige biertjes erbij. Onder de luifel werd het behoorlijk gezellig met veel werklieden die vrijdagavond gingen vieren. Mijn Spaans konden ze toch goed volgen en zo langzamerhand begon ik aan het Portugees te wennen (vooral veel Obrigado = dank u wel). Als ik vraag waarom het Maria Vinagre heet lachen ze wat besmuikt. Het was hier zo arm, dat de wijn al azijn was voordat ze gedronken werd! (Vinagre = Azijn)
Terug naar het bed zie ik de mevrouw niet meer zodat ik haar niet kan bedanken.
Met Loes en Sasha wordt gesmsd zodat ze goed op de hoogte blijven.
Lekker het bed in na 62 km, hoewel een eenzame route gaat het gesmeerd!
