26 Juni, Cée – Fisterra 16 km

Het voordeel van een Restaurant naast de deur is dat ’s ochtends goed gevoed op pad gegaan kan worden. Corcubión ligt bijna tegen Cée aangebouwd op de kustlijn.

Corcubión

Cée – Fisterra 16 km

Het stadje is op de vroege morgen buitengewoon rustig, waarbij het zelfs zoeken is naar slecht aangegeven pijlen. Eindelijk gaat de route door een onwaarschijnlijk smal steegje omhoog naar een bloedsteil weggetje.

Smal steegje bij verlaten Corbución

Eindelijk boven ligt de officiële herberg aan de linkerzijde totaal verlaten tegen de bosrand aan. Niets te krijgen in de verre omgeving dus overnachten in Cée is aan te raden! Het is het buurtschap San Roque waar in het verlengde Fisterra ligt.

Fisterra vanaf San Roque

Dit is meteen het laatste echte klimmetje tot Fisterra. De volgende baai ligt voor ons en loopt het af naar Estorde.

Nieuwe baai voor Estorde

Te zien is dat over enige weken het zomerseizoen losbarst. De doorgaande weg naar Fisterra is omzoomd met hotels, restaurants, strandjes en zelfs campings. Nu alles nog in een bijna slaapstand.

Voor Spanje en Portugal!

De Europese kampioenschappen voetbal worden goed gevolgd. Spanje en Portugal zijn  zulke goede buren dat beide vlaggen buiten hangen; de beslissende wedstrijd volgt nog!
Sardiñeiro is een echt vissersdorp met mooie stranden. Het restaurantje eraan is bijna verlaten en prima voor koffie. Het uitzicht op het strand is fabuleus!

Strand bij Sardiñeiro

Het mooie weer van de afgelopen dagen gaat onverminderd voort. Hierdoor is de aanlooproute prachtig en alles duidelijk zichtbaar bij een heerlijk temperatuurtje.

Krabben en inktvisfuiken

Sardiñeiro uit kom je langs de woningen van vissers, die fuiken op grote stapels hebben liggen. Ze vangen er krab en inktvis mee. De weg loopt omhoog door dunne bossen met steeds zicht op de Oceaan. Zelfs Pelgrims laten zich wat meer zien op dit laatste stuk.

Laatste stukje bos

Aan het einde van dit pad gaat het naar beneden met mooi zicht op Fisterra in de verte. Het Duitse echtpaar dat om de paar dagen tegengekomen wordt (en zelfs in hetzelfde vliegtuig zat op de terugreis via Palma de Mallorca) is zo vriendelijk een foto te nemen.

Voor Fisterra

Beneden ligt een prachtig bijna verlaten strandje, met mooi weer een ideale zomerbestemming.

Prachtig klein strandje voor Fisterra

Een stukje loopt de route over een asfaltstraatje waarna het mooiste strand bereikt wordt; Playa de Langosteira. Vroeger namen de pelgrims hier een bad waar ik ondanks het prachtige weer vanaf zie. Ook dit strand is in het voorseizoen nog bijna verlaten.

Playa de Langosteira

Het is mogelijk over de vloedlijn van het strand te lopen. Net achter het strand is door de boompjes een verhard pad aangelegd die langs verschillende uitspanningen loopt. Spanjaarden lopen te verpozen en zorgen voor wat extra afleiding.
     

☼  Saxifraga oppositifolia subsp.latina of paarse steenbreek
Lid van de steenbreekfamilie of Saxifragaceae. Uitbundige voorjaarsbloeier van april  tot juli. Zodenvormend op rotsachtige winderige terreinen. Deze variant is meer paars en groeide op het strand.

Pad net achter strand

De lengte van het strand is 2,2 km en loopt tot de rand van Fisterra.

Rand van Fisterra

Vanaf hier terugkijkend is goed te zien hoe mooi en breed zandstrand het is. Reken maar dat het over een maand vol zit!

Playa de Langosteira vanaf Fisterra

Het gaat nu zelfs omhoog de straatjes van Fisterra in. Vooraan zit een Refugio waar ze meteen proberen je naar binnen te halen. Eerst maar eens rondneuzen bij het vissershaventje dat er kleurrijk, omzoomd met terrasjes, leuk uitziet.

Vissershaven Fisterra

Het is tegen twaalf uur en tijd zat zodat de terrasjes maar eens aangegaan worden. Het is druk met rugzakkers maar ook andere vreemde snuiters die hier min of meer overzomeren.

Monument ter ere van de vele Galicische emigranten naar Amerika

De plaatselijke herberg gaat pas later open en lijkt het beter een privado te zoeken. Bovendien is langer blijven en later binnenkomen dan geen probleem. Dit wordt gevonden verderop naar boven aan de Calle Altalaya. Het heet “Albuerge do Sol et da Lua”, wat zoveel betekent als de herberg van de zon en de maan (soort Yin en Yang).

Het is een normaal huis waar de kamers boven opgevuld zijn met 22 stapelbedden. Beneden is de eetkamer en keuken met in de garage de ontvangstruimte. Nogal een alternatieve hippieachtige tent, waar een paar leuke dagen doorgebracht worden, met soms wonderlijke types.

Hippie Albuerge

Christina is de gastvrouw die in het huis ertegenover met Manuel woont. ’s Middags kookt ze voor € 5,- een heerlijk maal. In de tuin onder een Parasol zitten we met Amerikaanse Pelgrims de Ensalada mixta en andere lichte spijzen naar binnen te werken. De temperatuur ligt dik boven de 30 C zodat een begeleidend biertje het goed doet. Dit jaar zijn aanmerkelijk meer Amerikanen en Australiërs (Engels sprekende landen) op pad geïnspireerd door de Amerikaanse film “The Way” met bekende spelers zoals Martin Sheen (Nogal dik aangezette film over de Camino Francès naar Santiago).

Als de officiële Refugio open is erop af met Credential voor de Fisterrana; het certificaat dat Fisterra bereikt is. Deze wordt probleemloos uitgeschreven en ze hebben meteen een routebeschrijving voor het laatste stuk naar Muxía (Weliswaar bijna onleesbaar, dus niet te reproduceren).

De Fisterrana

Fisterra zelf is een klein stadje waarvan de vissershaven met Horeca het wezenlijke deel is. De toeristen zorgen voor het grootste gedeelte van de inkomsten. Pelgrimachtige types zwerven door de straatjes en bevolken de terrasjes. Hieruit volgen leuke ontmoetingen zoals Ernesto, een komische Duitser uit Würzburg die we nog vaker zullen ontmoeten.

Escudo Fisterra

In de Albuerge volgt ’s avonds het hoogtepunt van de dag, tenminste als je dat wilt; het gezamenlijke avondmaal. Je wordt geacht de eetkamer zonder schoenen te betreden. De vloer is bedekt met een kleed, eromheen kussentjes om te zitten. De kamer hangt vol met Boeddhistische en andere magische symbolen.

Gezamenlijk maal

Voordat begonnen mag worden, wordt door Manuel, de Patrón van de Albuerge, eerst een ceremonie gehouden. We moeten elkaar een hand geven, er wordt gezongen en in eigen taal door iedereen weergegeven wat voor gevoelens bij je opkomen. Manuel vertelt over de speciale Meridiaan van kracht die door dit huis loopt richting Fisterra. Al met al nogal zweverig maar niet onprettig en het eten is gewoon lekker. Minder prettig is het zitten op het kussen, zodat toch maar van een stoeltje gebruikt wordt gemaakt. Toch maakt Manuel niet bepaald een gelukkige indruk in de dagen dat ik er ben. Er zit hem duidelijk wat dwars.

Na het eten wordt het tijd om voor de ondergaande zon op de Cabo te zijn die nog een 3,5 km verder ligt. De route loopt grotendeels langs de Carretera naar boven richting Monte do Facho, die 238 m boven de zee uitsteekt.  Mooie naam; Berg van de fakkel wat duidt op de vroegere functie van signalen voor de scheepvaart.

Aan de rand van Fisterra ligt de oude kerk van Santa Maria das Áreas, die we later nog tegenkomen.

Santa María das Áreas

Meteen erachter is het mogelijk een pad omhoog te nemen langs de berghelling. Gele pijlen geven aan dat dit de route moet zijn naar het eindpunt.

Pad naar eindpunt

Het loopt boven langs een soort gekraakt huis waar kunstenaars op de dakverdieping een waar kunstwerk aan het maken zijn met afbeeldingen van de “Virgen del Carmen” als beschermheilige van de zeelieden. Dezelfde Virgen is ook bekend als Stella Maris en één van de vele roepnamen van Maria.

Dakverdieping met reddende afbeelding van Virgen del Carmen

Het pad loopt een eindje verderop weer naar beneden waardoor eigenlijk net zo goed de Carretera gevolgd kan worden.

Naar de Cabo

Het begint al bijna te schemeren en moet flink doorgetrokken worden om de zonsondergang te halen.

Pelgrim voor Cabo Fisterra

De vuurtoren is in de verte te zien waarbij het nog omhoog loopt tot 140 m. Verschillende pelgrims lopen stevig door om op tijd te zijn.

Vuurtoren dichterbij

De vuurtoren is vanaf 1853 een baken in de zee. 17 m hoog en 143 m boven de zeespiegel was het licht tot 30 zeemijlen uit de kust te zien. Niet een opwindend gebouw wel historisch. Vanaf 1888 loeit een sirene “La Vaca de Fisterra” (de koe) bij mist.

Faro de Fisterra

Om de Faro heen gaat het naar de uitlopers van de rotspunt in zee. Dit ligt zeker 100 m boven zeeniveau waar het dé plaats is om de ondergaande zon te zien. Het verbranden van kleding is verboden volgens bordjes, maar deze drang is niet tegen te houden gezien de vele schroeiplekken en restanten overal.

Symbolische schoen
De andere zou gejat zijn!

Verbrande troep en schoenen overal

Verschillende bekenden komen samen aan het einde van de weg. Met Claudia en Dietmar zitten we op de rots voordat de zon ondergaat.

Op het einde der wereld

Zelfs Arjan, mede Hospitalero in Roncesvalles, is met zijn vrouw paraat om van ongewenste kledingstukken af te komen. Dat is mij te gek omdat meerdere tochten op programma staan en bovendien moet nog naar Muxía worden gegaan. Arjan is blij eindelijk van een broek af te komen die nooit lekker zat.

Arjan met vrouw

En nu het moment suprême; de zonsondergang. Helaas is het weer aan het veranderen en  de hemel dichtgetrokken met bewolking. Het is daarom raden wanneer de zon inderdaad de horizon raakt. De duistere wolken met omfloerst licht geven op dit moment de speciale sfeer van Fisterra goed weer.

Geheimzinnig moment

In een vorig leven als werktuigkundige op de koopvaardij voeren we vaak langs Fisterra om hierna richting de straat van Gibraltar te gaan. Altijd zag de kaap er dreigend met zwarte wolken erboven uit. Hoe moeten vroegere zeevaarders op hun houten schepen zich wel niet gevoeld hebben bij het ronden van de kaap, op zeilkracht in wateren vol verradelijke stromingen en verkeerde winden! Het heette niet voor niets de Costa da Morte (Kust van de dood)!

Tijd om terug te lopen want de schemering valt gauw in. Over de Carretera gaat het naar beneden met halverwege mooi zicht op de vuurtoren die inmiddels aangestoken is.

Begraafkubussen

De kubussen die rechts staan dienen als exclusieve begraafplaats voor mensen die aan het einde der wereld bijgezet willen worden. De kerk van Santa María das Áreas ligt er mooi verlicht bij en geeft de rand van het plaatsje Fisterra aan.

Santa María das Áreas

Bij de Refugio aangekomen is het aardig doorzakken op het bankje buiten met Ceasar, een prettig gestoorde Bask, die elk jaar een paar weken doorbrengt in Fisterra. De slaaptijden liggen niet vast waarbij de deur meestal tot na middernacht open is. Voor latere binnenkomers is er een codeslot, wat goed werkt. Op de kamer liggen 3 mensen maar is het rustig. Vandaag 16 prettige kilometers afgelegd, zodat vanaf het begin van de Camino Primitivo tot hier 482 km zijn afgelegd. Vanaf Santiago zijn het 95 mooie km!