29 Juni, Fisterra – Lires 16 km


Na warm afscheid genomen te hebben van Cristina, Manuel en Mauritius op pad de landengte van Fisterra richting Muxía uit. Het Duitse boekje beschrijft niet de route naar Muxía zodat het slechte copietje van de Albuerge in Fisterra gebruikt wordt.

Route Muxia 5
Fisterra – Lires 16 km

Deze routebeschrijving is eigenlijk onleesbaar zodat een trajectkaart volgt van de Spaanse Eroski Consumer.

http://static.consumer.es/caminodesantiago/imgs/llevatela-al-camino/etapa-05-epilogo-a-fisterra.jpg

Het kaartje is dermate onduidelijk dat de eerste afslag gemist en de doorgaande Carretera te ver gevolgd wordt. Zoals bekend heeft elk nadeel een voordeel, waardoor de prachtig geel bloeiende bloemen naast de Carretera op de foto gezet kunnen worden. Het blijkt een variant op de Teunisbloem te zijn, hoewel ze er bijna als een soort gladiool bijstaan.

Sdc13296    Sdc13296

☼  Oenothera stricta variant van de teunisbloem
Deze bloem groeit in de berm bij Fisterra. Lijkt sterk op Teunisbloem. Oorspronkelijk afkomstig uit Zuid Amerika. De stam is nu niet getakt met vele bloemknoppen aan alle zijden, maar loopt als bij een gladiool om en om naar boven. Bloeit prachtig en geurt heerlijk van mei tot september!

Door San Martiño de Duio wordt linksaf geslagen. Zelfs deze plaats heeft een aparte historie; het is de plaats waar de discipelen van Koningin Lupa de toestemming verkregen het lichaam van Santiago te vervoeren in het begin van de jaartelling. Over smalle asfaltweggetjes loopt het door de velden, waar boeren hun land bewerken.

Sdc13297
Hermedesuxo de Baixo

Bij Hermedesuxo de Baixo gaat het rechtsaf omhoog de velden in. Minder leuk is dat het begint te druppelen zodat de regenjas aan de beurt is. Het zandpad loopt nu op en af door een bosgebied steeds parallel aan de kust, waar regelmatig baaien door de bomen schemeren.

Sdc13298
Steeds baaien

De bossen bestaan nog uit ouderwetse pijnbomen zonder Eucalyptus. Zelfs behoorlijk dicht met een soort holle paden er doorheen en een klein stukje asfalt.

Sdc13299

Sdc13300
Pijnboombossen

De dorpen die doorgestoken worden zijn volkomen verlaten. Als je van rust houdt, kom je hier wel aan je trekken. De regen valt steeds in buitjes door. Toch zijn hele blauwe stukken hemel te ontwaren zodat je goede hoop op beter mag hebben.

   Costa da Morte of dodenkust
De buitengewoon gevaarlijke rots- riffenkust van Galicia direct blootgesteld aan de Oceaan met onvoorspelbare zeestromen, branding, mist en gevaarlijke stormen. Deze kust is een waar zeemanskerkhof waar duizenden schepen gestrand zijn. Tijdens de Spaanse Armada in 1588 zonken in een storm 25 schepen, waardoor 1706 Spanjaarden gedood werden voordat ze begonnen waren.

http://www.costadelamuerte.com/gif/mapa-det-2.gif
Costa da Morte

Vooral houten schepen op zeil waren kwetsbaar. Aan lager wal geraakt en door de onvoorspelbare stromingen waren ze reddeloos verloren als ze op de rotsen sloegen. Vaak werd lading overboord gegooid in de uiterste poging op tijd weg te komen.
Ons tijdperk met stalen schepen en gemechaniseerde voortstuwing heeft hierin geen verandering gebracht. Grote scheepsrampen gebeurden regelmatig waarvan in 1870 op de Engelse HMS Captain 400 doden vielen en in 1890 de HMS Serpent (Slang; had zijn naam al niet mee!) 172 doden en slechts 3 gered werden. De doden zijn op het speciale Engels kerkhof begraven (De drie overlevenden bleken beschermd te zijn door zwemvesten. Sinds die tijd is het voorgeschreven voor iedere opvarende een zwemvest voorhanden te hebben!).

Hierna zijn nog honderden schepen gestrand met als meest aansprekende; de stranding van de Griekse tanker Prestige in 2002 met een verwoestende Milieuramp voor de omgeving tot gevolg.

http://www.heraldo.es/uploads/imagenes/bajacalidad/_prest_076805df.jpg
De Prestige

 

Castrexe wordt met de laatste druppels binnengelopen. Cafés zijn er niet te ontdekken, maar het uitzicht op de Costa da Morte is fantastisch.

Sdc13301
Costa da Morte

Sdc13302
Bij het inlopen van Castrexe

Bij het uitlopen van de baai bij Castrexe begint het weer prettig op te knappen met een blauwe hemel. Overal tuintjes met de gekrulde losse koolbladeren van de Portugese kool. Deze kool is een neefje van onze boerenkool die geen krop vormt maar waarvan de bladeren gegeten worden (Caldo verde = koolsoep). Ze worden van onderen naar boven afgeplukt waardoor na enige jaren de stronken metershoog kunnen worden.

Sdc13303
Over de koolplanten de baai

Het route gaat omhoog het bos in over een merkwaardig uitgesleten pad. Het is de eeuwenoude oude verbinding tussen Muxía en Fisterra, waarlangs vroeger vis vervoerd werd.


Sdc13304
Eeuwenoud uitgesleten pad

Verderop is de keuze om langs de kust te lopen of over Canosa naar Lires te gaan. Het ziet er volkomen verlaten uit zodat toch maar voor het laatste gekozen wordt.

Sdc13305
Keuze langs kust of via Canosa

Canosa blijkt een volgend verstild dorp te zijn die tegen een berghelling gevleid ligt met kronkelende weggetjes er tussendoor.

Sdc13306
Canosa

Buiten Canosa het vredige tafereel van een kudde bruine koeien in de weide met een vrouw die haar tuintje ertussen bewerkt. Ze groet vriendelijk zoals altijd in Galicia.

Sdc13307
Vredig tafereeltje

Onder in het dal is het wat zoeken richting Lires. Drassige weiden lopen richting de bebouwing in de verte met erachter de baai van de zee.

Sdc13308
Drassige weiden

Sdc13309
Uitloper van de baai

Rechtaf Lires in omhoog waar het enige Café van de verre omgeving te vinden is. In het zonnetje is het lekker bijkomen met zo nu en dan een enkele andere Pelgrim. Tijd genoeg om de minitortilla van reuzenafmeting te verorberen.

Sdc13310
Lires

Bij het verlaten van het dorp een uur later valt een uitbundig bloeiend weidje op met een keur aan Margrietachtige bloemen. Het teruggekaatste licht is zo fel dat de ogen welhaast dichtgeknepen moeten worden.

Sdc13313
Schitterend Composietenveld

Prachtige wilde combinatie van verschillende Composieten; Gele Ganzenbloem, Witte Margriet en Christusanjelier in een weide bij Lires.

Hoe mooi dat dit alles nog natuurlijk bloeit. In Nederland wordt drijfmest met krabbers in de reusachtige weiden geïnjecteerd. Het gevolg is dat weidevogels bijna verdwenen zijn (Leeuwerik, Kievit, Grutto, Patrijs, enz.). De nesten worden vernietigd en de bodem blijkt vergiftigd zodat wormen (pieren) niet meer leven kunnen. Nota bene de onvermoeibare werkers die gezonde grond omzetten en vruchtbaar houden. Voor te stellen is dat koeien, die van het eenzijdige raaigras (vooral geen bloemen) moeten eten dat op dit soort weiden groeit, niet gezonder worden en antibiotica nodig hebben. Hoe gezond moet een natuurlijke weide met kruiden niet zijn voor koeien!

De Río Castro moest tot 2010 overgestoken worden via stapstenen die ongelijk onder het stromende water liggen. De actie die moest volgen, met rugzak op, was vooral bij hoogwater een hachelijk avontuur met vele natte pakken en blessures tot gevolg. Dat is nu voorbij.

Sdc13316
Stapstenen over de Río Castro

In Vaosilveiro (een verzameling huizen) schiet mij ineens te binnen dat vergeten is een stempel te vragen in het Café, noodzakelijk om een Muxíana te verkrijgen (er wordt toch gejaagd op bustoeristen!). Er zit niets anders op dan maar weer terug te gaan. Het Hotelletje van het Café “As Eiras” ziet er goed uit met voor 24 Euro een perfecte kamer. Nog tijd genoeg dus morgen weer verder.

Even later ’s middags betrekt het in rap tempo en steekt een soort storm op waarbij je graag binnen blijft. Na een paar uur klaart het weer op. De weersomstandigheden in Galicia kunnen razendsnel wisselen.

Sdc13311
Wat een citroenen!

As Eiras blijkt een prima overnachtingadres met lekkere menu’s maar wel wat saai. Sommige Pelgrims die hier eten, overnachten in één van de Hostals verderop in het dorp.
De was hangt in de regen te drogen mooi beschut onder een afdak en is de volgende ochtend perfect droog.

Na het voetbal onder zeil. Vandaag in alle rust 16 mooie kilometers afgelegd, zodat we op 111 km zitten en totaal op 497 km!

tab