30 Juni, Lires – Muxía 15 km

De laatste 15 km van deze tocht worden op tijd begonnen. Weer het bruggetje van de Río Castro over met vandaag redelijk weer. Gezien de toename van het Pelgrimeren is 2 jaar geleden deze brug, met keurig bestrate paden ernaartoe, aangelegd. 

Nieuwe brug over de Río Castro

Meteen hierna begint de laatste klim die nog wel enige kilometers doorzet. De route is redelijk aangegeven, maar het is wel oppassen geblazen.

Lires – Muxía 15 km

Het is lekker lopen vanmorgen. De route is verlaten terwijl de weersomstandigheden droog en perfect zijn. Een asfaltweggetje wordt een stukje gevolgd door het bos.

Verlaten asfaltweggetje door het bos

De route steekt het uitstekende gedeelte van de kaap af zodat meer door binnenland wordt gelopen. De baaien zijn even buiten zicht.

De baaien zijn even uit zicht

Afgewisseld met dennenbos

De weg loopt steeds omhoog met mooie vergezichten in de dalen waar verlaten dorpjes in de verte liggen.

Voor Morquintián ligt een bron met Galicisch kruis waar de watervoorraad aangevuld kan worden.

Galicisch kruis

Morquintián

De laatste steile helling moet genomen worden naar de Monte Facho de Lourido dat met 269 m meteen het hoogste punt van deze route en het schiereiland is. De berg zelf is 312 m hoog en zoals de naam al zegt (Facho is fakkel) werd het gebruikt om met vuren de vissers de juiste weg te wijzen, maar ook om de bevolking te waarschuwen als er Piraten in aantocht waren (zoals Hollanders tijdens de 80 jarige oorlog!).

Voor Monte do Facho de Lourido

Aan de andere zijde loopt een breed zandpad echt steil naar beneden tot in het dorp Xurarantes. Hier is het oppassen met de bewijzering. De linkerpijlen wijzen meer naar het strand wat zoeken betekent; hou dus rechts aan.

Xurarantes

Het pad loopt langzaam naar zeeniveau met uitzicht over het binnenland. De luchten zien er met grote wolkenpartijen landinwaarts dreigend uit. Gelukkig komt vanaf zee de zon eraan.

Binnenland in

De bocht om is in de verte voor het eerst vandaag de zee te zien; Muxía komt dichterbij.

De Oceaan

Wat nu volgt is de schitterende aanloop naar Muxía. De Oceaan ligt prachtig blauw en eindeloos voor ons. Witte stranden steken af als op een ansichtkaart en omzomen een rustige baai. Het is het volkomen verlaten strand van Lourido.

Praia de Lourido; verlaten!

De Carretera moet het laatste gedeelte gevolgd worden. Dit is geen straf door de steeds wisselende uitzichten op de Oceaan met strandjes, baaitjes en rotspartijen.

Rotspartijen

De Carretera loopt dicht langs de Oceaan waarbij op een zeldzaam vlak stukje land het plaatselijke voetbalveld aangelegd is. Te hoge ballen verdwijnen in zee! Heel duidelijk is het gevoel met het laatste stukje Camino bezig te zijn en het eindpunt nabij is.

Net voor de rand van Muxía bloeien, buitengewoon uitbundig, prachtige lila bloemen aan de rand van de weg.

Lila bloemenveld

☼  Anthyllis vulneraria sub sp. Iberica,of Spaanse roze wondklaver
Behoort tot de Fabaceae of vlinderbloemenfamilie (peulvruchten). Kruidachtige vaste plant tot 40 cm hoog. Bloeit april – juni in de kleur lichtroze tot paars in subtropische gebieden op zandige grond aan de Atlantische kust. De bloemen zijn bedekt met zilverkleurige haartjes. Wordt gebruikt om wonden te genezen.

☼  Saxifraga oppositifolia sub sp.latina of lila steenbreek
Lid van de steenbreekfamilie of Saxifragaceae. Uitbundige voorjaarsbloeier van april  tot juli. Zodenvormend op rotsachtige winderige terreinen. Houdt van volle zon. De familie voelt zich vooral thuis onder Alpine en Arctische omstandigheden. De plant werd gebruikt als middel tegen nierstenen. Deze variant is meer lila dan paars, terwijl 4 i.p.v. 5 bloemblaadjes zichtbaar zijn!

De entree van Muxía is in eerste instantie niet zo spectaculair, totdat verderop de bebouwing bereikt wordt die tot tegen de oceaan aanloopt.

Entree Muxía

De route naar het centrum loopt langs mooie baaien met rotspartijen die de kust beschermen, waardoor de huizen er dicht op kunnen staan. Langs de kust wordt elk plekje gebruikt voor groentetuintjes met Portugese kool, aardappelen en bonen als hoofdmoot.

De groentetuintjes lopen tot aan de zee

Baai ernaast

Naar het centrum is best nog een eind lopen. Muxía ligt op een landtong aan een lagune waardoor, aan de rustiger beschermde binnenzijde, een natuurlijke vissershaven ontstond. Aan deze kant geen branding met sterke stromingen, maar stil water als in een meertje.

Natuurlijke haven

Het centrumpje stelt weinig voor met aan de havenzijde een stel aardige terrasjes.
Het eindpunt is bereikt zo tegen twaalf uur. Mooi tijd om het er eens lekker van te nemen. Op het terras is het heerlijk in het zonnetje zitten en met de plaatselijke bevolking keuvelen.

Eindpunt bereikt!

Er is een gemeentelijke Refugio waarover de afgelopen dagen niet zulke beste berichten kwamen. Een nieuwe particuliere Albuerge is 6 dagen geopend met volgens zeggen een vriendelijke ontvangst en goede voorzieningen, dus maar eens zoeken.

Escudo de Muxía

Deze herberg heet “Bela Muxía” en ligt dicht bij het haventje; mooi centraal. Om 14:00 uur gaat hij open met een prima ontvangst. Van het gebouw en de Hospitaleros straalt de nieuwheid af en is met 10 Euro voor een bed alleszins billijk te noemen.

Nieuwe Albuerge “Bela Muxía” (foto Ernesto)

Mooie bedden

Later eerst op pad naar de Gemeentelijke Refugio die een stuk terug zit bij de binnenkomst van het plaatsje. Hier moet de Muxíana verkregen worden, het certificaat dat Muxía gehaald is. De Hospitalero verzorgt dit snel, geeft nog een stempel in het Credential en vraagt tussen neus en lippen hoe de bezettingsgraad is bij Bela Muxía. Niet vol, maar behoorlijk bezocht. Heel wat meer dan de bijna lege Refugio bij hem. De nurkse behandeling van de Pelgrims valt nu als een boemerang terug. Een typisch voorbeeld van een beroepskracht waarbij de inspiratie ontbreekt, wat bij vrijwilligers meestal volop wel aanwezig is.

De Muxíana

Het is wel lachen met al deze certificaten. Muxía en Fisterra doen elkaar concurrentie aan waar nu het einde van de Camino is. Hier natuurlijk Muxía, waarbij opvalt dat verwijzingen naar Fisterra nadrukkelijk weggelaten worden.

Credential Santiago - Muxía

Het is eind van de middag mooi tijd om naar het Sanctuario da Virxe da Barca te gaan. Deze plaats is één van de belangrijkste heiligdommen van Galicia, concurreert met San Guillermo en de kaap in Fisterra. In normaal Spaans heet het “El Sanctuario de la Virgen de la Barca” of “Nosa Señora da Barca” wat betekent het heiligdom van de Heilige Maagd van de boot of onze Lieve Vrouwe van de boot.

Pad langs kerkje

Vanaf het centrum wordt over een rotshelling een pad met mooie vergezichten gevolgd naar de landengte. Op elk beschikbaar min of meer vlak stukje grond staat nog een huis.

Richting landengte

Pas op het laatste moment ligt beneden het heiligdom dat bestaat uit een kerkje met monument en natuurlijk de stenen. Het ligt eigenlijk onwaarschijnlijk laag tegen de vloedlijn aan. Voorstelbaar is dat bij zware stormen het flink te keer kan gaan.

El Sanctuario da Virxe da Barca

Bovenop de berg is het genieten van het prachtige uitzicht op de Oceaan, de Lagune ernaast en de bergen rondom; wat een plek!

☼   El Sanctuario da Virxe da Barca
Santiago had het idee dat zijn preken voor het Christendom onvoldoende aansloegen en was teleurgesteld, waarna de Maagd per stenen boot arriveerde en hem moed insprak. Zijn missie op aarde is nu volbracht en hij moet terugkeren naar Jeruzalem, hetgeen gebeurde (hij zou onthoofd worden, terugkeren per stenen schip en aanlanden bij Padrón, zuidelijk onder Compostela).

De plaats is een voorchristelijke Keltische heilige plek en de bevolking wilde tot de 12e eeuw niet Christelijk worden. Uiteindelijk hebben de “Heilige stenen” een plaats gekregen door ze te kerstenen tot de boot van de Maagd.

Links; Pedra de Abalar (Boot)
Rechts; Pedra de Cadrís (Zeil)

Er zijn 3 heilige stenen te vinden:
A Pedra de Abalar ofwel de boot
A Pedra dos Cadrís ofwel de zeilen
A Pedra do Tímon ofwel het roer

De Pedra de Abalar oscilleert, ofwel kan wiebelen, wat opmerkelijk is voor een vele tonnen zware steen. Hij kan bewegen en geeft dan een ronkend geluid dat waarschuwt voor zware stormen. Alleen zondevrije mensen krijgen de steen aan het wiebelen (In 1978 is de steen door een storm verplaatst en gebroken, maar weer op zijn oude plaats teruggezet!)!

De Pedra dos Cadrís heeft de vorm van een niervormig heupbeen. Als je 9x er onder door kruipt word je verlost van nier - en rugpijn.

De Pedra do Tímon wordt door pas getrouwde stelletjes gebruikt om een voorspoedig huwelijk af te roepen.

Kapel van de Virgen

De Virgen de la Barca is de patroonheilige van de zeelieden. In de 2e week van September wordt een grote Romería (processie) gehouden in Muxía.

(Opmerkelijk is, nadat in 812 Santiago’s graf in Compostela werd ontdekt, het nog 300 jaar duurde voordat geheel Galicia het nieuwe geloof geaccepteerd had!)

De landengte loopt uit in zee waar een lichtbaken staat. De stenen worden druk bezocht door toeristen. Groepen worden met gids rondgevoerd. Als je 9x onder het stenen zeil doorkruipt, ben je verlost van rugpijn! Ik zeg tegen de gids dat ik na 5x al zou stikken van de rugpijn, dus ondanks rugproblemen geen neiging heb het te proberen..

Lichtbaken

De gids vertelt verder dat de Virxe da Barca de belangrijkste Patroonheilige is van Galicia. Dat is wel aardig omdat de Virgen del Pilar (Maagd van de pilaar) uit Zaragoza dit voor de rest van Spanje is (in het jaar 40 zou de Maagd aan Santiago aldaar verschenen zijn). Op mijn wat prikkelende vraag of er soms meerdere Virgens bestaan, wordt verbaasd gereageerd. Dezelfde maagd komt in verschillende verschijningsvormen voor. Elk dorp heeft wel zijn eigen benoemde Virgen, terwijl ze toch in wezen dezelfde is.

Sanctuario met monument A Ferida

Langs het Sanctuarium is bovenop de helling een monument te zien; A Ferida (Herida) = “de Wond”. Dit is opgericht om de verschrikkelijke olieramp uit 2002, veroorzaakt door het vergaan van de tanker Prestige, niet te vergeten. Het is betaald door de verzekeraar Aegon, weegt 400 ton en is 11 m hoog. De kosten van het plaatsen oversteeg vele malen de kosten van het kunstwerk!

A Ferida (Foto Ernesto)

Aan de overkant is de vuurtoren van Cabo Vilano te zien. Daar ligt ook het Cementerio de Los Inglesas met 172 doden van het Britse schip Serpent uit 1890.

Cabo Vilano

Langs de baai wordt teruggelopen naar de haven van Muxía, wat staat voor magnifieke uitzichten op de lagune.

De lagune

De vissershaven maakt een nijvere indruk. Schepen liggen voor de kant tegen de afslag aan met netten hoog of opgevouwen. Het is zaterdagavond en er wordt weekend gevierd, wat ook te merken is aan de volle terrasjes op de boulevard.

Vissershaven
Aan vele tafeltjes wordt zelfs een schaaktoernooi gehouden. Ernesto is ook aanwezig, wat staat voor lachen en een hoop prachtige verhalen. Een Nederlandse vader en zoon uit Veghel schuiven aan waarna ervaringen uitgewisseld worden.

Met Ernesto en Nederlandse vader met zoon

In een huisje ernaast zijn een paar dames bezig met borduurwerkzaamheden dat bekeken mag worden. Het blijkt kantklossen te zijn dat hier nog volop beoefend wordt.

Kantklossen

Beneden naast de Albuerge zit Restaurant “A de Loló” met een lekker terrasje waar het goed zitten is. Tegenover mij zit een wonderlijk erudiete Amerikaanse met massa’s verhalen. Ze blijkt een gepensioneerde Spaanse lerares die volgens eigen zeggen de wind er goed onder had. Ze komt uit Mississippi en is een Sefardische Joodse, oorspronkelijk afkomstig uit Spanje. Haar voorouders waren verdreven door de Inquisitie, wat haar er niet van weerhoudt om de Camino te doen. Ze is behoorlijk zwaar en doet weinig kilometers per dag, maar komt er ook. Dat is het fijne van de Camino; niets moet!
Even later schuift Ernesto aan. Hij kent haar al langer en noemt ze miss Albright, naar de vroegere Amerikaanse minister.

Met miss Albright (foto Ernesto)

Na het eten, voordat het donker wordt, hetzelfde pad naar boven genomen om de ondergaande zon in de oceaan niet te missen. Op tijd zit ik boven het Sanctuario in de verte te staren. De zon vecht met een aantal wolken om er eventjes door te mogen komen. Voor te stellen is dat deze plaats voor de vroegere Kelten met hun Druïden en zonneriten speciaal was. Het is een bijna verstild en bijzonder moment, mooi om de route zo af te kunnen sluiten.

Verstild moment

Vissershaventje bij zonsondergang

Langs het vissershaventje terug naar de Albuerge waar de nodige Pelgrims al onder zeil zijn. Nu eens kijken hoe de kilometers uitvallen. De route vanaf Santiago tot hier staat op 126 km. Vanaf Villaviciosa met de Primitivo erbij is het totaal 512 km!