Carrión uit zijn we ditmaal op tijd in de ochtendschemer op weg.
Al gauw gaat het over de gelijknamige rivier.
Carrión bij het ochtendgloren
Het eindeloze weggetje in
Voor degenen die tot zichzelf willen komen is dit dé dag!
We gaan na een kilometer linksaf een klein geasfalteerd weggetje in de eindeloosheid in. Het heet de Páramo, wat zoveel zeggen wil als koud en leeg gebied! Tot Calzadilla is het 18 km helemaal niets! Halverwege is nu door een goocheme Spanjaard een barretje ingericht, waar iedereen langskomt maar eindeloos blijft het. Gelukkig zijn de bermen en velden vol met bloemen zodat de natuur in ieder geval zijn best doet zich van de beste kant te laten bekijken.
De gele toortsen begeleiden ons
Alleen voor Pelgrims!
De gele toortsen begeleiden ons langs de gehele route, waar het zo vlak als in een polder is.
Na de rustpauze wordt de steenweg helemaal verschrikkelijk, omdat er grote ronde keien opliggen. 9 Jaar geleden met de te harde Meindels deed me dit zo verschrikkelijk pijn dat ik tegen de Belgen zei, maar alleen verder te gaan. Wat ze overigens niet deden en na deze kleine inzinking zouden we die dag toch nog Sahagun halen. De harde zolen konden dit niet voldoende opnemen.
Het is de oude Via Traiana, wat de oude Romeinse weg is van Bordeaux naar Astorga. Met de echte wandelschoenen die ik nu heb; de lage Lowa’s, is het geen enkel punt.
We kruisen een Cañada Real, één van de stokoude veetrekwegen, die helemaal naar Andalusië loopt. Tijdens de Transhumans in het voor – en najaar trok men met de kudden naar de bergen waar nog water en gras was, totdat de winter eraan kwam en teruggegaan werd.
Deze routes dreigden geheel te verdwijnen maar worden nu weer hersteld en zijn een geweldige refugio met ecologische corridors voor bijna uitgestorven planten en dieren. De Via de la Plata loopt een groot gedeelte over deze Cañada Real. (zie ☼ Cañadas Reales)
Via Traiana de Romeinse weg
Kom je tot jezelf
We komen de verschillende bekende pelgrims tegen wat voorkomt dat het eentonig wordt. Bovendien zijn we met de beste voornemens op weg en krijgen van deze eindeloze natuur geweldig veel inspiratie terug.
Kuddes met schapen
In Calzadilla zak ik even weg!
Als we eindelijk Calzadilla de la Cueza bereiken gaan we met een zucht zitten op het heerlijke terras van het Restaurant, dat meteen ook een refugio is. Het is hier lekker bijkomen in het zonnetje. De temperatuur is heet maar draaglijk, als je maar zorgt goed ingevet te zijn tegen de felle zon, mijn hoofddoek komt goed van pas. De legionairspet met nekklep gebruik ik alleen als het echt nodig is.
9 Jaar geleden was het in half juli echt tropisch heet met temperaturen richting 40o C na 14:00 uur. Dan vergt lopen een extra inspanning en zijn de bloemen verdord.
Op deze plaats ontmoette na 10 uur Meseta (!) Shirley mcLaine haar César zoals omschreven in het veel genoemde boek; “Een voettocht naar Santiago”. Dit boek wordt nogal eens aangehaald, maar de vraag is hoeveel mensen het ook gelezen hebben (of een poging gedaan hebben).
☼ Shirley mcLaine
Er is veel nuttige lectuur over Santiago, de routes, motieven, cultuur, historie en ga zo maar door. Wat alles slaat is het boek over de “Voettocht naar Santiago” van deze mevrouw. Dit boek gaat namelijk in het geheel niet over Santiago en de tocht, maar over haarzelf, en is van een ongelooflijk zweverigheidgehalte!
Hallucinerende dromen worden afgewisseld met visioenen en verschijningen, waar veel heiligen nog jaloers op zouden zijn.
De woorden Karma, Chakra, Aura, Yin en Yang, piramiden en kristallen vliegen om je oren. Naar het einde toe vervalt ze in visioenen met Atlantis en Lemurië, waar bij ze droomt Androgyn te zijn en haar lichaam zich opsplitst in een man en een vrouw (zoals Eva uit Adam werd gevormd). Of dit nog niet genoeg is komen hierbij nog buitenaardse inmengingen! Kortom: Met alle respect voor haar grootse Hollywoodcarrière: Knettergek!
Is het dat deze mevrouw ook nog een uitgebreide business heeft met Chakra juwelen en andere metafysische zaken aan de man (en vooral vrouw?) brengt? Uiteraard niet voor niets!
Gelukkig had ik dit boek bij de Slegte in de Ramsj voor iets meer dan de papierprijs op de kop getikt. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die dit absoluut met me oneens zijn en die gun ik dit graag!
Calzadilla uit wordt het landschap meteen anders. Het wordt wat golvender met hier en daar een arroyo (beek), die we oversteken. Veel wordt gelopen langs een pad parallel aan de Carretera de N120. Toch is het nu een mooie en afwisselende weg.
Zwart en wit
wat een pracht!
Bloemen groeien hier op de velden in een ongekende pracht en hebben buitengewoon felle kleuren. Waarschijnlijk doordat het kalkrijke klei is en de hoogte toch bijna 900 m, waardoor de UV straling groter is. De kilometers zijn daarom zeker niet moeilijk en we genieten met volle teugen.
Parallellweg aan de N120
met steeds andere bloemen
Ledigos laten we rechts liggen en lopen door, gedeeltelijk steeds langs de N120, totdat we in de buurt komen van Terradilla de los Templarios.
Jaren geleden met de Belgen kwamen we hier terecht in de veronderstelling dat er een refugio zou zijn. Een mevrouw opende haar raam om te vragen wat we zochten en zei toen: Aqui es nada de nada! We waren toen gedwongen de resterende 13 kilometer alsnog door te lopen tot Sahagun, terwijl we er vanaf Villacázar er al 34 op hadden zitten. Compleet gesloopt kwamen we aan na 47 km! Dit heeft ons nog enige dagen parten gespeeld, omdat je dan te diep gaat en te weinig tijd hebt om bij te komen.
Hier buigen we af het dorp in waar we een geweldige refugio vinden met alle bekende medepelgrims. Het is een particuliere refugio maar voor 8 Euro per persoon krijg je een prachtig enkel bed en verder goede voorzieningen. De naam van het plaatsje wijst nog op de invloed van de Ridderorde van de Tempeliers en de refugio heeft dan ook de vlag en het wapen ervan.
(Zie ☼ De Tempeliers)
Tempeliers refugio
Zeer levendig
Alle Pelgrims zijn present en we kiezen een kamer met Mauro de Romein, en Gabor de Hongaar. We hadden Peter de Zwitser eerst uitgenodigd, want dat zou extra zekerheid geven tegen de Chinchas die hem zo graag lusten en ons zou vrijwaren. Mauro is echt bang hiervoor en ligt ’s avonds in bed te rillen van het idee!
Gabor is een echte grappenmaker en zit Loes op te stoken als ik een tijdje onder de douche sta. Als hij vreemde geluiden hoort zegt hij dat ik dat wel zal zijn in een ruimte ernaast!
Hij zegt dat oom Julius van hem op mij lijkt! Ik vraag onmiddellijk of het een goede of een kwade is. Nu ja, een levensgenieter, dat mag.
Op het mooie terras worden de nodige Cañas soldaat gemaakt en is het heerlijk uitpuffen in de zon.
Met Gabor
De Hospitalero in een geweldige sfeer
’s Avonds is er een gezamenlijk maal waar aan de tafeltjes een geweldige sfeer heerst. De Hospitalero met zijn staf doen hier werkelijk alle moeite om het de Pelgrims naar de zin te maken en daarnaast natuurlijk ook nog wat te verdienen. Buiten in het schemerdonker zakken we nog wat door met al de vreemde vogels die we hier tegen komen. Uiteindelijk duiken we het bed in en zijn 411 km en route!
