6 Juni, Cacabelos – Ambasmestas
24 km, 610 m hoogte


Het gekke is dat deze cabines nog gehoriger zijn dan een slaapzaal met 40 personen. Maar al met al is het een mooie voorziening.
Omhoog gaat het langs de snelweg waar gelukkig niet veel te doen is. Al gauw buigen we af en gaan over paadjes de velden in.

1 

Zacht golvende Bierzo

 

1

Overal wijnbouw

 

Het is een heerlijk wandelgebied, mooi groen en zacht golvend met holle weggetjes en veel wijnvelden.

1

Cacabelos – Vega de Valcarce

 

Hierin staan weer overal kersenbomen met vruchten die net licht aankleuren, maar nog een week moeten zitten. Deze streek is vooral bekend om zijn heerlijke spekkersen, die nog later rijp zijn.

Plano 4

Villafranca del Bierzo - Triacastela

We komen zelfs langs een Sidrería, waar fris zure appelcider de specialiteit is en wijst op de Keltische oorsprong. Hou wel rekening met weinig cafés onderweg. De ene die hobbyisten dreven in een garage zat bomvol met Pelgrims. Niet getreurd; Villafranca del Bierzo is maar 2 uur verder en heeft terrasjes genoeg.

1 

  Hier naar beneden

 

1

Langs de Santiagokerk

 

We komen via de achterkant binnen langs de Santiagokerk. Hier is de aparte Puerta del Perdón; de poort van vergiffenis, waar Pelgrims die niet meer konden toch de absolutie verkregen met aflaat! Dat dit nodig was blijkt wel uit het pelgrimskerkhof dat vol ligt.

1 

Burcht van de Marqués de Villafranca

 

1

Het centrum

Het centrum van dit maar 4000 inwoners tellende plaatsje heeft prettige terrasjes zodat we het ons lang naar de zin maken.

1 

Colegiata de Santa María 

 

1

Villafranca vanaf de Río Burbia

 

Het traject gaat vanaf hier omhoog door het smalle dal van de Río Valcarce. De Spanjaarden hebben zichzelf overtroffen, door een geweldige autosnelweg te bouwen, hoger in het dal. Hier zijn ze jaren mee bezig geweest met indrukwekkende tunnels en viaducten en het is nog geeneens een tolweg ook. Het voordeel is, dat de Carretera die we een groot gedeelte door het dal moeten volgen bijna verlaten is. Ze hebben er zelfs een wandelpad afgeschermd met betonnen muurtjes.

Jaren geleden stonden we hier doodsangsten uit, omdat je langs de smalle vluchtstrook voor de vangrail moest lopen, terwijl zware vrachtauto’s rakelings langs je heen denderden. Als je dan ook weet dat de chauffeurs eten met de nodige wijn en een beetje Aguadente na was dat spitsroeden lopen. Voor de liefhebber is het nu ook makkelijker een alternatief via de Camino Duro te nemen die boven over de bergen loopt, maar iets langer is en in Trabadela weer uitkomt. Natuurlijk wel veel zwaarder.

Na de nodige kilometers langs deze oude snelweg buigen we na Pereje af naar de nog oudere weg die hier gelopen heeft en door prachtige kastanjebossen loopt. De streek is buitengewoon rustig en je komt bijna geen kip tegen.

1 

Door Pereje

 

1

Kastanje bossen

 

Een paar kilometer verder komen we in Trabadelo. We zitten hier bij de refugio in de zon, praten met een Deense en ik krijg wel zin hier te blijven, maar Loes wil nog verder.

1

De autosnelweg is in de buurt 

 

1

Moderne Santiago bij afslag Portela

 

We komen langs de grote parkeerplaats met tankstation en winkels van de autosnelweg. Even daarna slaan we af richting Ambasmestas. Volgens het Santiago monument hier moeten we nog 190 km. Het is nog geen Vega de Valcarse maar in Ambasmestas hebben we het wel gezien en zoeken een refugio, die volgens de buiten zittende dorpelingen wel goed zou zijn.

 

1

Refugio Las Ánimas

 

1

Mooi uitzicht buiten

 

De Hospitalero helpt ons prima en kookt ook nog linzen. We maken het ons gemakkelijk en zijn geheel alleen in de 30 bedden tellende slaapzaal.

Boven wacht ons nog een verrassing. De vriendin met kind van de Hospitalero is Nederlandse. Loes is natuurlijk direct met hen in de weer. Ze was stewardess geweest en hier verzeild geraakt. Hoe lang nog is de vraag, want ze gaf al gauw aan niet gelukkig te zijn. De Hospitalero had ook een wat vreemd kantje. Loes had eerst wel zin hier als Hospitalera te werken maar zag er toch maar vanaf.

Even later stapte ook nog een Fransman binnen, zodat we toch niet alleen waren. Buiten maakten we het ons naar de zin met wijn en wat olijven. Nog een paar weken en ook deze refugio zou stampvol zitten als de race in Juli begint. Nu gingen we lekker rustig slapen na 628 km!

tab