22 – 23 juni, Aankomst in Viana
460 m hoogte
Al vanaf vrijdag 8 juni was ik Hospitalero in Roncesvalles, waar het Nederlands Genootschap voor la Colegiata (Het Klooster) de refugio beheert met vrijwilligers. Dat betekent hard en dankbaar werken om de pelgrims dagelijks een goed en warm onthaal te bieden.
Na mijn definitieve pensionering op 31 mei was dit de eerste nieuwe uitdaging. Met auto en mede Hospitalero’s en –a’s waren we er naar toe gereden. Dit zou mooi kunnen aansluiten op het lopen van het 2e traject van de CF met Loes. We hadden uitgezocht dat de voordeligste en vlugste manier om in de buurt te komen een vliegreisje was vanaf Keulen Airport naar Bilbao, waar ik haar dan zou oppikken.
Vrijdag 22 juni komt de nieuwe groep Hospitalero’s en afgesproken was, dat na de laatste keer schoonmaken van de herentoiletgroepen, ik zou vertrekken naar Bilbao, hetgeen lukte.
Refugio Roncesvalles
Vliegveld Bilbao
Om 10:15 uur onderweg voor de toch nog 230 km terwijl het vliegtuig om 13:00 uur aan zou komen. Onderweg wat veldbloemen geplukt, waarna het nog krap aan werd om op tijd in Bilbao aan te komen.
Vooral het verkeer om Bilbao is een kleine ramp en nogal onoverzichtelijk, zodat ik pas om 13:15 uur bij de aankomsthal aankwam. Gelukkig bleek het geen Schiphol te zijn met zijn parkeerrampen, waardoor Loes, die al klaar stond te wachten, direct in de auto kon stappen. Op naar Viana, dat al gauw een 130 km zuidelijker lag.
Loes had wat problemen met haar maag, zodat we het kalm aandeden.
In Viana zochten we hetzelfde Hostal op als vorig jaar in de Calle la Rueda 46, waar we meteen welkom waren voor 18 euro per dag.
De aardige Hospitalera
De ruïne van San Pedro
Ditmaal geen kamer met bad want die was bezet, maar prima met douche en midden in de stad. Mijn auto kon geparkeerd worden om het hoekje en zou geen probleem geven om die 2 weken te laten staan.
Op de terugreis wilden we met de trein naar Logroño terugkeren en vandaar naar Viana.
Van de koelkast kon gebruik worden gemaakt, wat nog een klein calamiteitje opleverde. Ik had een flesje met plat water in de diepvries gelegd en meegenomen. Loes deed nietsvermoedend hetzelfde met cola, waarna ze een slok wou nemen. De fles plofte met een knal open en de cola spoot alle kanten op! Langs het pastelgroene behang, tegen het plafond, over het beddengoed, alles zat vol!!
Zo vlug mogelijk werd alles met natte handdoeken afgenomen. De aardige mevrouw nam het nogal rustig op en zorgde voor schoon beddengoed. Naderhand heb ik een extra fooi gegeven voor dit ongerief.
Gezien de maagproblemen van Loes besloten we eerst maar eens een dag te acclimatiseren. Viana is daar een werkelijk prachtig plaatsje voor. Overzichtelijk en vol bezienswaardigheden. Met in de hoofdstraat heerlijke terrasjes waar alle pelgrims langsliepen.
Het weer was aangenaam zwoel tot laat in de avond.
Een nieuw fenomeen deed zich voor. Veel Pelgrims die in Roncesvalles in de refugio waren, herkenden mij als de Hospitalero, wat leuke momenten opleverde en de verdere tocht zou aanhouden.
Bekende Nederlandse Pelgrims
Vreemde huisdieren
Het eten was in de restaurants weer heerlijk en Loes knapte dan ook zienderogen op, zodat we na een dag volkomen klaar waren voor de tocht. Alles wat niet direct nodig was, werd in de auto achtergelaten.