Viana uit gaat het naar beneden langs de tuinen tot aan de Carretera N111. Terugkijkend ligt het mooi op een bergtop.
Viana – Navarete
Viana – Navarete
Na een uur wordt de Hermitage Virgen de las Cuevas met een drinkwaterbron gepasseerd.
In de verte is het stuwmeer van de Laguna de las Cañas te zien, maar net ervoor wordt naar rechts afgebogen tot een papierfabriek wordt bereikt, waar de grens met de provincie Rioja wordt overgestoken.
Viana achter ons
Hermitage Virgen de las Cuevas
☼ Provincie Rioja
La Rioja is de kleinste autonome provincie van Spanje met ca. 255.000 inwoners. Het is een vruchtbare streek met lage bergen en het dal van de Ebro voor groentes, fruit en natuurlijk wijn. De hoofdstad is Logroño met ca. 125.000 inwoners.
In Clavijo ten zuiden van Logroño zou Santiago, op een wit paard gezeten, in 844 een Christelijk leger in verloren situatie aan een overwinning op de Moren geholpen hebben. Sinds die tijd is Santiago Matamoros = Morendoder het symbool van Spanje.
De wijn is wereldberoemd en het duurste van Spanje. Het zijn indertijd vooral Franse wijnboeren uit de Bordeaux, die hier naar toe getrokken zijn en de wijn groot gemaakt hebben van Tempranillo druiven. Helaas, de in Nederland verkochte Rioja is vaak erg hard door een overmaat aan houtsmaak, die sommige mensen voor kwaliteit verslijten. In de Riojastreek zijn heerlijk fruitige wijntjes te drinken, die in Nederland bijna niet te verkrijgen zijn, weliswaar sterk vermengd met Cabernet Sauvignon druiven.
Door een paar tunnels gaat het nu over een gedeelte van de tafelberg de Cierro Cantabria. Met de kortste keren ontdekken we Mirabellen in de berm. Dit zijn struikachtige en soms grote bomen met kleine geel/rode pruimpjes.
Mirabellen
Dochter en kleindochter van Doña Felisa
Naar beneden ligt Logroño met het dal van de Ebro voor ons. Maar eerst komen we nog langs het legendarische huis van Doña Felisa.
Dit oude vrouwtje had een stempelpost voor haar huis, deed dit met veel plezier en is er 96 bij geworden. ’s Ochtends stempelde ze nog en ’s middags gaf ze de geest. De dochter en vooral kleindochter zetten het nu voort, waarbij ze een ontbijtje en koffie verzorgen op donativo basis. Gezellig en net op het goede moment na 2 uur lopen.
Logroño aan de Ebro
Dwars door Logroño
Al gauw zijn we bij de brug over de Ebro en lopen de oude straatjes van Logroño door. Niet de meest opwindende plaats maar heeft zijn ontstaan toch te danken aan de Pelgrims. Eruit kom je langs lelijke industrieterreinen.
Hoewel, ze hebben nu aan de buitenzijde een parkachtig geheel gemaakt met mooi aangelegde paden, waar 10 jaar geleden rommelig niets was.
We komen een stel Duitse pelgrims tegen waarvan er één nog burgemeester was en die we ’s avonds in de refugio weerzien.
Al gauw zitten we bij het stuwmeertje Pantano de la Grajera.
Het is een recreatiegebied en zit vol vissers en trimmers.
Pantano de la Gragera
Een hazelaar als extra stok
10 jaar geleden was het in juli een stuk warmer, maar de lust om te zwemmen verging toen een grote rat voor ons in het water sprong.
Hoogste tijd voor een stopje op een terras aan het meer en daar denken veel pelgrims net zo over.
Op en af gaat het tot langs de autosnelweg wordt gelopen. De Spanjaarden maken in het begrenzende gaas honderden kruizen uit takken en gras. Deze gewoonte komen we op de route nog vele malen tegen. Net voor Navarrete komen we langs de ruïne van het Pelgrimshospitaal San Juan de Acre uit 1100, nog gesticht door de Johannieters.
Navarrete in de verte
Ruïne San Juan de Acre
In Navarrete gaat het omhoog totdat in het centrum een mooi oud gerestaureerd huis met arcaden opduikt aan de rechterhand.
Het is de refugio die door Franse Hospitalera’s wordt bestierd.
Op de zolder zoeken we een plekje, want het zit al aardig vol.
Deze refugio was 10 jaar geleden één van de beste van de route en ook nu nog prima.
Iets verder rechts is een mooie kerk met de bekende levensechte beelden die tijdens de Romerías op draagstoelen worden meegedragen. Beneden is een café met terras waar nog een perfect Menu Peregrino te krijgen was ook. De avond eindigde gezellig met veel Duitse, Ierse en Zwitserse Pelgrims. Vandaag was eigenlijk een rustige dag mooi om weer aan het ritme te wennen, zodat we nu 173 km op weg zijn!