25 Mei, Larasoaña – Cizur Menor
21 km, 480 m hoogte

 

1

De parka is noodzakelijk

 

1

Loes heeft een militaire overall

Het is bij vertrek behoorlijk miezerig en veiligheidshalve trek ik alvast de parka aan, wat alles eronder, inclusief rugzak, lekker droog houdt. Het nadeel is dat je natte benen krijgt. Het water loopt zo naar beneden feilloos je schoenen in. Later zorgde ik voor gamachen die over je schoenen hangen, waardoor deze droog blijven.
Loes zegt met haar overall nergens last van te hebben en heeft alleen een zak om haar rugzak.

1

Larasoaña –Cicor Menor

Het is het dal van het riviertje de Arga dat we volgen, langs overgroeide holle weggetjes, langzaam dalend met steeds tussendoor kijkjes op het snelstromende water. Zo nu en dan wordt een stukje van de Carretera de N135 gevolgd. Verschillende kleine dorpjes worden doorgestoken zoals, Akerreta en een uur later Zuriáin.

Langs een prachtig groen pad passeer je een verlaten steengroeve met vervallen gebouwen, totdat na Zabaldika een grote parkeerplaats langs de Carretera wordt bereikt. Hier kan drinkwater ingenomen worden en er zijn prima picknickplaatsen. Het drinkwater uit de kraan wil nogal eens chlorig smaken, maar heeft mij nooit problemen met de ingewanden opgeleverd.

Loes heeft het moeilijk deze morgen, waardoor het lontje wat kort is. Verder gaat het nu rechts omhoog langs een steile verbrokkelde helling totdat onder een snelweg wordt doorgestoken. Net als je
je afvraagt waar Trinidad de Arre nu blijft, duikt het klooster achter de berg op.

1

Trinidad de Arre

 

Trinidad de Arre heeft een mooie refugio in het oude klooster wat met zijn dikke muren de temperaturen heerlijk koel houdt in de warme zomer.

Tijdens de eerste route 8 jaar geleden hadden we zomaar pap in de benen, nadat we (met het Vlaamse echtpaar Eddy en Josien Callewaert) het stuk vanaf Roncesvalles tot hier ineens gelopen hadden. De oorzaak was dat het ineens 37 ºC geworden was en daar moet je aan wennen!

Over de brug loop je nu Vilava binnen wat meteen de eerste voorstad is van Pamplona. We zoeken een Pastelería op voor de koffie. Als we verder gaan wil Loes wat bonbonnetjes waarna ze uit een soort smetvrees deze weer niet wil hebben.
Door mijn nogal pinnige reactie is ze voorlopig niet normaal aanspreekbaar en daalt de stemming behoorlijk.

1

Café con Leche

 

1

Aan de rand van Pamplona

 

Het is nog een uur lopen naar Pamplona tot we over de brug van de Arga het park met de vestingwerken bereiken. De Duitsers hebben hier dichtbij hun refugio (de Paderborners). Het is een stad van 170.000 inwoners en hoofdstad van Navarra.

  San Fermín
Het bekendst zijn de San Fermín feesten van 6 tot 14 Juli, waarbij stieren door de oude stad gejaagd worden, dwars door en langs vaak aangeschoten jonge Spanjaarden, tijdens de “Encierro”. In deze tijd is de stad vol met feestende als Basken verklede jongelui.

                                            

Stierenrennen (Pamplona)                                    Stierenrennen (Pamplona)

Tijdens de eerste route kwamen we om 8:00 uur ’s ochtends in het oude gedeelte waar de Camino doorheen loopt. De straten vol met jongelui in witte broeken en shirts met een rode heupband, das en Baret. De meisjes idem maar dan met een jurk.

Alles was bezaaid met stapels lege flessen, van een volle nacht heftig doorhalen. Overal muziekgroepjes met de bekende opzwepende koper klanken van de Charangas. Bij een bocht konden we niet meer verder, omdat de weg afgezet was met balken. Door de balken heen kon je vele Basken zien lopen. Aan een vuilnisman gevraagd hoe verder? Zei hij: wacht maar een kwartiertje en het is voorbij. Opeens klonk een kanonsschot en even later nogmaals, waarna de Basken nog harder begonnen te lopen. Ineens waren er 7 stieren die door de straten denderden tegen en over de mensen. Bij de schotten moest een bocht worden genomen, waarbij de stieren er met een reuzenklap tegenaan botsten. Een intense roofdierenlucht straalden van ze af, zoals bij de berenkuil in een dierentuin: angstzweet!

En weg waren ze weer. Alles werd door Televisie camera’s in beeld gebracht en was later ’s avonds op de TV te zien.
Korte tijd later werden de schotten weggehaald en kon de Camino weer opgepakt worden. Op strategische punten stonden ambulances want er gebeuren regelmatig ernstige ongelukken. Ernest Hemingway heeft dit gebruik beeldend beschreven in zijn vooroorlogse roman over Spanje en zo Pamplona vooral voor de Engelstalige naties op de kaart gezet.

Nog steeds zitten in deze tijd de hotels vol met Amerikanen, Engelsen en Australiërs, die de 3-dubbele prijs betalen van normaal!
Toch behoort dit tot de Spaanse cultuur en de Basken laten zich niet afschrikken door internationale druk van zogenaamde dierenliefhebbers. Wat een verschil met Nederland, waar een
4-daagse al wordt afgelast als het eens lekker warm is!
Zie ook   Stierenvechten”

1

Langs de vestingwerken

 

1

De Puerta de Francia

Al snel lopen we door de Puerta de Francia het oude stadsgedeelte in.
Door de nauwe straatjes loopt de Camino langs het Gemeentehuis.
Nu is van de drukte zoals in Juli met de “Encierro” niets te merken. Het is wel een levendige stad, maar toch niet de mooiste!

1

Het gemeentehuis

Loes is steeds minder aanspreekbaar en dat begint zo zachtjes aan behoorlijk te irriteren. Als we bij een fontein uit komen gaat ze zich wassen maar doet hierbij de schoenen uit. Ik zie overal glas liggen en waarschuw ervoor. Prompt trapt ze in het glas met een bloedende wond tot gevolg. Nu word ik toch behoorlijk pissig, maar ze is in een soort staat van autisme vervallen en er is geen communicatie mogelijk. Als blijkt dat het sneetje nog wel meevalt kondig ik aan door te lopen tot de refugio in Cizur Minor, dat ik haar daar graag terug zie en weg ben ik!

Behoorlijk balen, maar het kan even niet anders. Het gaat de stad uit door een mooi park langs de Citadelle richting de Universiteit en omhoog naar Cizur Menor. Rechts het straatje in is de particuliere herberg van de familie Roncal. De aardige mevrouw helpt me met de stempel en het stapelbed. Een grote tuin staat ter beschikking van de Pelgrims en er wordt zelfs een nieuw gedeelte bijgebouwd.
Het is ca. 16:00 uur. Loes is in geen velden of wegen te zien, maar alle wegen leiden naar Santiago. En zowaar, het is al tegen achten en daar stapt ze binnen. We begroeten elkaar warm en alles is vergeten.

1

Fietspelgrims uit Houten

 

1

Ad en Wil

 

Tegelijkertijd arriveren twee fietspelgrims. Het blijken Ad en Wil uit Houten te zijn, die vanuit Nederland onderweg zijn.
Vandaag zijn ze in Frankrijk gestart en vooral Ad dreigde mis te rijden in de Pyreneeën. Nu dit allemaal goed is afgelopen gaan we samen eten en meteen voetbal kijken, want vanavond is de belangrijke wedstrijd van het Nederlandse elftal tegen Portugal om het Europese kampioenschap.

Om 22:00 uur gaat de refugio dicht, maar de mevrouw is zo aardig te zorgen dat we via een kier in de poort naderhand binnen mogen.
Het wordt een gezellige avond in de bar, waarbij Ad trakteerde uit dankbaarheid dat alles nog goed was gekomen.

Loes is weer de oude en het middelpunt van belangstelling.
Als we teruggaan, hebben we een prima avond gehad, waar het feit dat Nederland van Portugal verloor en dus naar huis moest niets aan af deed. We gaan door de poort en sluipen naar bed waar we na 76,5 km induiken!

 

tab