We nemen de volgende dag na een ontbijtje bij dezelfde bar roerend afscheid van Ad en Wil en omhoog gaat het richting de Alto del Perdón.
Cizor Menor – Puente la Rein
Dit is een behoorlijke bergrug die de weersscheiding vormt tussen de Pyreneeën en het drogere Zuid Navarra.
Kawachi voor de Alto del Perdón
Zaraquiegui
Kawachi duikt ook weer op en komt uitgebreid verhaal halen met computer en ingetikte zinnen. Als ik hem Mr Moto noem, zegt hij weer: No No, Kawachi. Hij beweert Spaanse les gehad te hebben, maar spreekt werkelijk geen woord, zelfs het woord Agua is hem niet gegeven.
Het dorp Zaraquiegui is een mooie onderbreking en het grote windpark op de bergrug komt snel dichterbij.
Een fel klimmetje
Kunstwerk op de Puerta del Perdón
Het is toch nog een fel klimmetje naar 780 m hoogte. Bovenop de kam staat een groot windpark met 40 molens. Heel Spanje zetten ze vol met deze molens die zomers nogal eens stil staan.
De windmolens
Zuid Navarra
Er staat een kunstwerk van Pelgrimsilhouetten met een adembenemend uitzicht alle kanten op. Noordelijk naar de groene Pyreneeën en Zuidelijk naar Navarra, waar het landschap een stuk droger oogt. Het waait er behoorlijk dus de molens doen het wel vandaag en dat laten ze horen ook!
Beneden ons moet in de verte Puente la Reina al te zien zijn.
Een donkere jongen deelt hier folders uit aan de vele Pelgrims voor een nieuwe refugio en verkoopt frisdrank.
Later zullen we hem nog terug zien. De Camino zorgt voor een hoop werkgelegenheid in een anders zo rustig gebied.
We gaan de Alto naar beneden en weg is de wind waardoor het een stuk warmer wordt. De begroeiing is ineens veranderd. Er staan steeneiken en even later komen we bij de akkers langs amandelbomen en zelfs wat olijfbomen en wijnvelden.
We picknicken hier lekker in de beschutting en de Alto del Perdón is aanleiding om de struggles van gisteren goed te vergeten.
Iets verder blijkt een prachtige kersenboomgaard vol grote vruchten te staan, gelukkig goed afgezet met gaas, want Loes is bijna niet te houden.
Mariabeeld voor Uterga
De velden zijn veel droger
Na Uterga volgt al gauw Muruzábal, waar de echte liefhebbers een omweg maken van 3,5 km om langs het kerkje van Eunate te komen.
Ermita de Nuestra Señora de Eunate
Achteraf, helaas, hebben wij dit niet gedaan, want het kerkje is 12e eeuws, achthoekig en buitengewoon zorgvuldig afgewerkt. Waarschijnlijk is het een Tempelierkapel geweest.
Tot voor kort had een Nederlander een primitieve refugio hier, maar dat is verdwenen (Volgens zeggen door tegenwerking).
Obanas komt in zicht, waar ook een goede refugio is, maar we willen zoals bijna iedereen naar Puente la Reina. De route vanaf de Somport sluit hier aan op de Camino zodat nu de eigenlijke Camino Francès begint.
Het is inmiddels eind van de middag en als we ons melden bij de kerkelijke herberg aan het begin van het stadje wordt net het laatste bed uitgegeven.
Puente la Reina
Over de Puente
Geen punt dan maar verder want er zijn vast meer bedden.
Het is een langgerekt plaatsje met mooie kerken en natuurlijk de brug!
De brug over de Río Arga is in de 11e eeuw in opdracht van de koningin (La Reina) gebouwd omdat de rivier altijd diep was, geen voorde kende en daarom een veer noodzakelijk maakte.
Het is een hoge brug met 7 bogen en één van de bekendste monumenten op de Camino.
De Puente la Reina
van beide zijden
Aan de overzijde loopt de weg steil omhoog naar een vrij nieuwe refugio “Santiago Apostol”, die we maar gauw volgen. Kawachi is ook weer gesignaleerd en volgt ons op afstand.
Nieuwe refugio Santiago Apostol
Prima Menu Peregrino
Dezelfde jongen van de Alto del Perdón begroet ons. Maar wat belangrijker is dat er plaats genoeg is en prima verzorgd met een heerlijk Menu Peregrino. We zien buiten Kawachi doorlopen en roepen hem naar binnen;
"Hé, Kawasaki hier is het"
" No No, Kawachi!"
Naderhand eten we nog gezamenlijk. We slapen hier rustig en goed na 96,5 km!
