De morgen begint wel erg vroeg! De nieuwe telefoon staat afgesteld op 4.45 uur en begint hinderlijk te piepen. Loes springt uit bed en probeert het ding te stoppen, maar zonder succes. Na enige tijd stopt het, maar begint dan weer opnieuw. De omliggende pelgrims beginnen intussen steeds luider te protesteren. Uiteindelijk pak ik het ding en loop in het donker op de tast naar beneden, naar de keuken/eetruimte en leg het daar buiten het gehoor neer.
(Hoe moet het uitgezet worden in het pikkedonker?)
Gauw het bed weer in, maar Loes besluit om zich aan te kleden en te vertrekken. Weg is ze. Even na 5:30 uur heb ik het ook gezien en sta op. Als ik beneden kom net voor 6:00 uur staat Loes nog beneden; de poort zat dicht!
Santo Domingo de la Calzada - Belorado
Gezamenlijk vertrekken we de stad uit over de Río Oja, die zijn naam gegeven heeft aan de provincie.
Speciale zomerbrem bij Grañon
Vrij vlakke wegen
Het gaat over vrij vlakke wegen naar Grañon, een klein plaatsje met nog zoeken om er goed uit te komen ook. Onderweg gesprekken met andere pelgrims zoals Mauro een Italiaan, Peter een Zwitser en Gabor een Hongaar. We zullen deze allen nog vaker tegenkomen.
Al gauw komen we bij een groot bord dat aankondigt de provincie Castilla y León binnen te komen.
☼ Castilla y León
Geografisch de grootste van de 17 provincies in Spanje en op grond van de geschiedenis de belangrijkste en meest bepalende.
Vanuit Cavadongo lukte het Pelayo in 722 de Moren te weerstaan, stichtte het Koninkrijk Asturië en begon hiermee de Reconquista, de herverovering van Spanje.
In 800 werd het graf van Jacobus Major ontdekt in Compostela en werd de schutspatroon van Spanje.
In 900 werd León hoofdstad en in 1100 was het de sterkste en leidende macht in het Noorden.
In 1230 verenigde Castillië en León zich en waren sturend in de Reconquista. De universiteit van Salamanca werd de belangrijkste universiteit en in 1260 verving Alfonso el Sabio, ofwel Alfonds de Wijze, Latijn als taal voor officiële stukken voor het Castilliaans, de taal die na de Reconquista de officiële Spaanse taal zou worden.
Zie ook ☼ Castillië en León en de Reconquista
Castilla y León
Ontmoeting met Koreaanse Pelgrima
In Redecilla del Camino is het tijd om een Café con Leche te pakken en Loes heeft de grootste lol met een Koreaanse. De Camino loopt steeds over redelijk vlakke wegen met mooie vergezichten door de velden.
Aardige mensen die stok gaven
De kerk met Refugio in Belorado
In Casteldelgado komen we langs een huis met een bankje voor de deur waar we even zitten. De oude mensen zijn vriendelijk en Loes biedt ze wat kersen aan.
De baas komt met een wandelstok die hij me aanbiedt en ik natuurlijk in dank aanvaard. Voor de ruïne van het kasteeltje van “El Conde” (de graaf) nemen we een foto (Casteldelgado = smalle kasteeltje).
De stok geven we even later aan een Mexicaan die we tegenkomen.
Het volgende dorp is Viloria de Rioja, maar we schieten niet erg op vandaag en ik probeer Loes een beetje op te porren. Dat moet je nu net niet doen, want het korte lontje heeft bijna een zelfontsteker.
Al gauw besluit ze terug te gaan lopen zodat ik ze maar laat gaan. Door Villamayor del Río is het toch nog een paar uur naar Belorado, dat mooi in een smal dal ligt. Bij de ingang is net een nieuwe refugio geopend, maar ik loop door naar de kerk van Santa María de Belén. Het torentje zit vol met ooievaarsnesten, eronder zit de refugio.
Belorado – Orbaneja de Río Pico
Belorado – San Juan de Ortega
Ik word ontvangen door 2 Zwitserse Hospitalero’s en het geheel maakt een prima indruk. Net bij het inschrijven hoor ik bekende geluiden en steekt Loes het hoofd om de deur. Ze loopt met een jonge Duitser en wil weer verder. Ik besluit toch maar verder te gaan, want ze wil niet hier blijven en bij het tankstation pak ik haar weer op. Het lontje is inmiddels gedoofd en verder over het riviertje de Tirón gaan we over een mooi groen pad, met veel fruitbomen door een dalletje. In het volgende dorp Tosantos willen we stoppen en dat blijkt nog niet zo’n slechte keuze te zijn.
De refugio in Tosantos
Oud grillig vakbouw
We worden hartelijk welkom geheten door José Luis, een soort pastor, die vrijwillig het grootste gedeelte van het jaar hier doorbrengt. De refugio is op donativo basis en alles wordt gezamenlijk gedaan. De slaapruimte ligt op de bovenverdieping, opgetrokken uit wonderlijke en ingenieuze vakbouw met uitermate kromme balken. Het hout moet hier toch wel geweldig zeldzaam zijn geweest om dit alles zo te verwerken. Het gebouw is ook al meer dan 400 jaar oud.
José Luis met Loes
Gezamenlijk bereide maaltijd
De maaltijd wordt met zijn allen bereid, waarbij José voor de ingrediënten heeft gezorgd. Dat zijn veel uien, knoflook, tomaten, sla, eieren en aardappels. Een geweldige tortilla wordt gemaakt met een hartige salade, zodat we naderhand allemaal tevreden nababbelen.
Uli de Oostenrijker zien we hier voor het eerst, de rest zijn Spanjaarden. Het enige dat mist is een wijntje, maar de enige bar in het dorp is dicht vandaag dus we moeten het ermee doen. Buiten zitten begint toch ’s avonds wat koud te worden. We zitten ook al bijna 800 m hoog en het voorjaar is voor Spanje dit jaar ongewoon nat en koud.
José heeft boven een aparte kamer als bezinningsruimte.
We gaan voor het slapen met zijn allen hiernaar toe. Er liggen in alle talen van de wereld wensen van Pelgrims en hij verzoekt om, in je eigen taal, er een uit te zoeken en voor te lezen. Tussendoor zingt hij niet onaardig en het is een warm samenzijn.
De bezinningsruimte in Tosantos
Losse matrasjes op de vloer
Om 22:00 uur zijn we vertrokken na 246 km!
