De volgende morgen is het een beetje behelpen zo dicht op elkaar, maar al gauw zijn we weg naar de plaatselijke bakker; de Panaderia las Cuevas.
Loes heeft het goed staan met hem want gisteren heeft hij trots de complete bakkerij met oven laten zien. Waarbij Loes op haar onnavolgbare manier een soort Spaans spreekt, waar iedereen om lacht. Bij de bakker komen de meeste pelgrims terecht, omdat hij
’s morgens broodjes met koffie heeft; een goed fundament voor de dag.
Panaderia las Cuevas
Atapuerca achter ons
Op pad naar Burgos moeten we eerst een bergrug met een groot houten kruis over. Peter de Zwitser loopt een tijdje met ons op.
De berghellingen lopen uit richting Burgos en we komen door twee dorpen de Ríopico.
Burgos – Hontana
Eindelijk wordt een bar gevonden waar we in het zonnetje zitten. De mensen drinken hier rode wijn uit een perrón.
Dat is een kegelvormige glazen karaf met een schenktuit. De karaf gaat de tafel rond en iedereen giet met perfecte precisie een dunne straal wijn in de mond zonder te knoeien en het glas te beroeren.
Na het dorp moeten we over de autosnelweg richting het van verre zichtbare Burgos. Bij het vliegveld is het één grote bouwput en je wordt omgeleid richting de Carretera. Loes heeft hier geen zin in en probeert een andere weg langs de bouw. Over gortdroge onverharde weggetjes, dwarsgezeten door grote zandvrachtauto’s die met reusachtige stofwolken aan- en afgaan, proberen we erlangs te komen. Dit zint me niet echt en dat laat ik merken ook. De oude route liep via een lange Carretera de stad in. Buitengewoon saai van lantaarnpaal tot de volgende en dat 10 km lang, maar altijd nog beter dan deze ellende. Als we eindelijk een dorpje naderen, ga ik koffie drinken. Loes is zo kwaad dat ze niet bij me wil zitten en uiteindelijk verder loopt. Nu lopen alle wegen naar de stad dus enige kilometers verder lopen we weer samen en het oude centrum komt dichterbij.
Eindeloze bouwput vliegveld
Kunstenmakers in centrum
Het is echt een grote stad met alle allure die er bij hoort. Bovendien is een volksfeest gaande en met allerlei kunstenmakers extra levendig.
Stadspoort Arco de San Gil
Leuke pleintjes
In de bijbehorende stalletjes laten we het ons goed smaken.
Al gauw zijn we aan de achterkant van de kathedraal, een imposant gebouw dat Burgos overheerst.
Achterzijde kathedraal
Magnifiek beeldhouwwerk
Naar beneden richting stadspark gaat het over de Río Arlanzón.
Voor ons zijn twee houten barakken waar de refugio is en Peter de Zwitser en andere bekenden worden begroet.
De refugio kost maar 3 Euro, maar biedt daarvoor ook echt weinig.
De douche is vies en koud, maar dat is in de hitte overkoombaar, hoewel kort. Erger zijn de stapelbedden, die zo dicht op elkaar zitten dat bij overeind komen het bovendek wordt geraakt. Het bovendek is een metalen ondermatras met scherpe pinnetjes, waarbij ik er in slaagde tot tweemaal toe de bloederige krassen op mijn hoofd te krijgen. Het derde punt is irritanter maar raakt ons gelukkig niet, zoals we nog zullen zien.
De stadsherberg El Parral
Stapelbedden met scherpe pinnetjes!
We installeren ons in de middelste barak. Even later spreek ik de vrijwillige en van goeden wille zijnde Hospitalera aan op de gevaarlijke pinnetjes. Dat was natuurlijk al lang bekend, maar de stad wilde er niets aan doen. Het gerucht gaat dat een nieuwe herberg op stapel staat.
Burgos is een schitterende stad, echt een mijlpaal en belevenis op de Camino. Het aardige is dat van Bourges in Frankrijk tot Burgos precies 1000 km is!
Santo Domingo de la Calzada
De Hospitalera
We gaan naar de kathedraal om op het voorplein wat te eten. Het is er bar gezellig en zien vele pelgrims uit alle streken. Naast ons zit een stel Engelse motorbikers. Ze zien er uit als Hells Angels compleet in het leer, tatoes en kettingen. De vrouwen in dezelfde soort outfit vol met piercings.
We hadden de grootste lol met hen ondanks hun wat vreemde uitspraak. Maar het bleven Engelsen en hadden moeite met de Bacalau, die echt lekker was. Alleen geen chips hè. Met een paar Duitsers zitten we langer. We hebben hen al een tijdje meegemaakt en ze stoppen hier.
De torens van de kathedraal zijn in de 15e eeuw gebouwd door Juan de Cologna, ofwel Hans van Keulen, die goed naar de thuiskathedraal had gekeken. In de kathedraal is de legendarische Spaanse volksheld “El Cid” begraven, die als symbool van Ridderlijke eer en trouw gold.
Hij was bijna onverslaanbaar en doodde meerdere Moorse Ridders, vandaar zijn naam El Cid Campeador. Dit alles speelde in de 11e eeuw.
☼ El Cid
El Cid Campeador, ofwel Heer Kampioen, leefde van 1043 – 1099.
Het is een legendarisch figuur, nationale held in Spanje en symbool voor Ridderlijke eer en Vazallen trouw, die vooral tegen de Moren gevochten heeft.
Hij werkte onder Koning Sancho als legeraanvoerder om Castillië en León bij elkaar te houden. Door intriges werd Koning Sancho gedood, waarna zijn broer Alfonso, eerder door El Cid verslagen, ervoor in de plaats kwam.
Alfonso moest, op aandringen van de machtige El Cid, 3x zweren op de bijbel in de kathedraal van Burgos, dat hij niet de moordenaar was van Sancho! Deze verhouding kwam nooit meer goed, waarna El Cid voor de Moren gaat werken! Dan houdt hij een invasie van Almoraden (Berbers) tegen, nadat eerst Alfonso door zijn eigen laaghartigheid verslagen was. El Cid wordt nu heerser van Valencia en biedt dit gebied als leengoed aan Alfonso aan. Hierna trouwt hij, hoewel van lage adel, met een nichtje van de Koning; Jimena. Hij heeft vele legendes op zijn naam, zoals de overwinning van 300 ridders op een Moorse overmacht van 3000 man, na in een hinderlaag gelokt te zijn. En natuurlijk persoonlijke overwinningen van ridder tegen ridder wat hem zijn titel bezorgde.
Hij was een man van eer. Leende bij de adel geld voor het leger met als onderpand een afgesloten kist, waar volgens hem het goudgele slijk der aarde zat. Goud?, nee zand! Hij betaalde keurig op tijd.
De kist hangt in Burgos in de kathedraal.
Bij zijn laatste slag raakt hij dodelijk gewond. Jimena laat hem voor de beslissende slag op zijn speciale schimmel vastbinden. De manschappen van de vijanden zijn bij zijn aanblik dodelijk bevreesd en slaan op de vlucht. Hollywood maakte hier met Charlton Heston en Sofia Loren een grootse en spectaculaire film van.
Het is een heerlijke zwoele zomeravond met overal feestelijkheden en een geweldige ambiance zodat we ons met moeite losmaken om op tijd in de refugio te zijn.
De kathedraal
Fijne terrasjes
De houten barak is zelfs behoorlijk warm na 295,5 km!
