11 September, Escalona – San Martín de Valdeiglesias 31,5 km


Om half acht is het nog behoorlijk donker als vertrokken wordt. De nacht is enigszins moeilijk geweest door een paar ellendige vliegen die door de geopende ramen naar binnen zijn gekomen. Gisteren was al merkbaar dat het terrein heuvelachtiger werd. Vandaag wordt een echte groene bergetappe, waar vol verwachting naar uit gekeken wordt.


http://www.mundicamino.com/trazado/etapa19levante.jpg


http://www.mundicamino.com/perfil/clperfil19.gif


De sleutel wordt door het raampje, zoals afgesproken, naar binnen gegooid, waarna door de verlaten zondagochtend straten naar de rand van het dorp gelopen wordt. Achter het kasteel langs gaat het naar beneden door een golvend bosrijk gebied dat langzaam over een soort aanloopvlakte de bergen in voert. Eerst naar beneden over de Arroyo Tordillos met een Romaans bruggetje, daarna omhoog de bush in.

 

SDC12434
De route is goed aangegeven


Hoewel nog steeds gortdroog groeit hier wezenlijk meer wat de omgeving een stuk aantrekkelijker maakt. De paden zijn met leem verhard die in natte periodes wel eens erg plakkerig kunnen zijn.


SDC12435
Aanzienlijk groener


De kruiden zoals Venkel geuren prettig. Helaas zijn bloemen van de verdere begroeiing verdord, maar zullen in het voorjaar volop aanwezig zijn.


SDC12436
Smalle verharde weg door de velden


De bosweg gaat over in een verharde weg aan beide zijden afgezet met hekwerken om de al gemaaide, schier eindeloze, korenvelden. Regelmatig klinkt het knallen van een jachtgeweer in de verte. Er moet nu immers geoogst worden.


SDC12437
Almorox in de verte


Almorox is van verre zichtbaar. Het is de laatste stad in Castilla - la Mancha. Als het plaatsje eenmaal bereikt is zitten er 8 km op, zodat de eerste bar wordt aangeschoten voor een broodje met koffie, want vanochtend in Escalona was alles gesloten. Het verse brood wordt net bezorgd wat goed uitkomt. De volgende 25 km zal zonder dit soort gelegenheden afgelegd moeten worden, zodat het er maar eens goed van wordt genomen.


SDC12438
Juridische Rollo (Picota) uit 1566


Langs de kerk over het marktplein met Rollo en stadhuis gaat het omhoog. Over de Carretera wordt een groen dal in gebogen met verspreid liggende huisjes.


SDC12439
Aantrekkelijke dal route


Langs de wegen staan nu ook regelmatig fruitbomen zoals perziken en veel uitgegroeide druivenstruiken met prachtige trossen, die prima smaken. Let ik hier teveel op? In ieder geval zijn opeens de pijlen weg zodat, na een paar kilometer recht toe recht aan, toch maar weer terug gegaan wordt. Uiteindelijk bij de vorige splitsing staat de pijl zodanig dat mislopen welhaast moet. Een zeldzame plaatselijke bewoner wijst uiteindelijk de goede weg. Het heeft de nodige kilometertjes extra gekost.


SDC12440
Afwisselende route


De weg loopt steeds verder omhoog totdat een pijnbomenbos in zicht komt. Best wel apart en meteen één van de mooiste stukken van de gehele route.


SDC12441
Pijnbomen


Het is het gebied van de Romillo de Pinar een prachtig natuurgebied in de bergen. Onwaarschijnlijke grillige granietblokken liggen willekeurig rondgestrooid met ronde afgesleten vormen die toch duiden op bewegingen tijdens de ijstijd.


SDC12442
Grillige granietblokken overal


Helaas ligt het zo dicht bij Madrid dat op pijnlijke plaatsen woningen op zeldzame plekjes zijn gebouwd. Maar wat waar is; de grotere woonparken liggen in de verte beneden, zodat de kern van het park één groot natuurgebied is.


SDC12443
Herfsttijloos


Opvallend in de dorre ondergrond zijn paarse krokusachtige kelkjes die plotsklaps opschieten; Herfsttijloos. Een prachtige bloem die de komende week overal in de bergen de grond opfleurt.


 ☼  Herfsttijloos (Colchicum Autumnale)
Deze op krokussen lijkende kelkjes bloeien in September overal in de bossen in Spanje. Uit de gortdroge keiharde grond barsten zij tevoorschijn. Ze hebben geen water nodig om te bloeien omdat ze direct uit de bol komen. Pas in het voorjaar volgen de bladeren en vruchten. Ze lijken weliswaar op krokussen maar hebben hier niets mee van doen.


SDC12486


De colchine dat ze bevatten is zwaar giftig. Dieren (koeien, paarden, schapen enz.) zullen van nature de plant niet eten. In de hekserij, maar ook in de Homeopathie (tegen jicht), is het een veel toegepaste plant. De laatste ontwikkeling is dat de colchine zeer goed werkt om foute celdelingen te voorkomen, zodat met aangepaste versies veel verwacht wordt bij het bestrijden van div. vormen van kanker.


SDC12444
Mooi wandelbos


Onder de bomen is het heerlijk picknicken met de meegebrachte yoghurtjes en fris, ondanks dat de hitte keihard toeslaat. De bomen geven schaduw waardoor het draaglijker lijkt, hoewel hier nogal hongerige muggen voorkomen.
Verschillende malen wordt een Carretera overgestoken waarna het volgende wildhek en rooster gepasseerd worden. Zaak is natuurlijk de wildhekken die vaak met een ijzerdraadje primitief gesloten zijn weer goed dicht te maken. Het gebied staat bekend om zijn wild zoals herten en wilde zwijnen.


SDC12445
Taai soort koeien


Een taai soort koeien weet op de schrale uitgedroogde bodem kennelijk toch voldoende vreten te vinden. Omzichtig loop ik er tussen door. Het loopt steeds behoorlijk omhoog naar de top van de bergketen, de Cuerda de Poveda, die op 850 m hoogte ligt. Vanmorgen gestart op 430 hoogte is dit een behoorlijk hoogteverschil.


SDC12446
Vía Pecuaria


De route komt uit op een stuk Vía Pecuaria, ofwel veetrekweg. Onderdeel van het door geheel Spanje liggende netwerk van corridors voor de jaarlijkse transhumance. Deze wegen zorgen voor de instandhouding van prachtige wandelpaden zodat veel van de routes naar Santiago over deze paden en Cañadas gaan.

☼  Vía Pecuaria
Dit zijn de veepaden die de herders sinds oeroude tijden (>15.000 jaar) nemen om geiten, schapen en runderen te verplaatsen. Het belangrijkste waren de Mereno schapen voor de wolproductie. In het voorjaar van Zuid naar Noord en een half jaar later bij het invallen van de herfst weer terug.


transhumance


Totaal liggen er 125.000 km aan paden voor deze Tranhumance in Spanje. Deze veetrekwegen zijn wettelijk beschermd vanaf de middeleeuwen (Alfonso X van Castilië in 1273). De belangrijkste paden zijn de Cañadas Reales, waarvan er 9 Zuid – Noord lopen. De langste is 800 km van Soria in Castilië naar de regio Extramadura met Sevilla.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/01/Principales_vias_pecuarias.png
Grote Veepaden


Er bestaan de volgende types: Cañada; breedte minimaal 75 m, Cordel breedte minimaal 37,5 m en Vereda minimaal 20 m. Ze zijn voorzien van de noodzakelijke rust- drink- en overnachtingplaatsen. Deze paden zorgen niet alleen voor het transport van vee (vanaf begin 1900 verminderde dit snel), maar ook voor biodiversiteit en zijn belangrijk voor toeristische doeleinden.


Over een veerooster moet scherp links naar beneden het pad gevolgd worden. Nu ja, pad; het is een brandgang langs, die steil op en af gaat, maar ook in de breedterichting erg schuin is.


SDC12447
Brandgang


De voeten moeten navenant gezet worden wat met gewicht van rugzak in de hitte de nodige extra belasting op de voeten geeft. Het teentje aan de rechterzijde protesteert behoorlijk en zal dit vanaf nu steeds duidelijker doen. De brandgang is zo nu en dan amper als pad te herkennen ook al door het losse zand en grind.


SDC12448
Granieten zwerfkei


Bij een grote granieten zwerfkei moet linksaf geslagen worden. Gelukkig zijn de pijlen hier duidelijk omdat het bos groot, ondoorzichtig en volstrekt verlaten is.
Het is na alle saaiheid van de vlaktes wel geweldig mooi trekken. Hier wordt ook Castilla-La Mancha verlaten. Hoera, afgelopen met de man van La Mancha (Don Quijote), die we inmiddels teveel gezien hebben.We zitten nu in de Provincie Madrid. Tijd om weer eens te stoppen als de Dehesa del Canto El Guarro dichterbij komt. Al de tijd niemand gezien en nergens wat dan ook te krijgen. Dit is zeker een traject waarbij je moet zorgen voldoende drinken en noodrantsoentjes bij je te hebben. Vooral een banaantje en een yoghurtje met een colaatje doen het dan goed.


SDC12449
Inmiddels in de regio Madrid


Vanaf nu loopt het naar beneden over nog steeds een Vía Pecuaria richting San Martín, dat trouwens nog een behoorlijk eind weg is.


SDC12450
San Martín de Valdeiglesias


Opeens ligt het stadje in het dal voor je. De aanloop is nog een paar kilometer en zowaar stopt een auto met echtpaar dat vraagt of ik mee wil rijden. Het is 17:00 uur en de temperatuur is dusdanig dat een normaal mens ook niet over deze stoffige geblakerde wegen gaat lopen. Onder dank wordt het vriendelijke aanbod afgeslagen. De laatste paar kilometers moeten ook nog wel lukken. Het plaatsje in moet bloedsteil voetje voor voetje een helling omhoog naar de kerk genomen worden.


SDC12452
San Martín de Tours


Gelukkig zit het Plaza Real met een wel zeer welkome Bar om het hoekje, waar het rap bestelde ijskoude pilsje bijna sissend naar binnen loopt. Nu eerst maar een onderkomen zoeken.
Het Casa Rural Labranza zit om de hoek. Op het bellen wordt door een wat vreemde snurker open gedaan. Hij heeft nog niets klaar, maar over een uurtje lukt het wel. Na een uurtje terug, alles gesloten. Na veel kloppen op de akelig gesloten deur wordt eindelijk open gedaan. Hij is het niet gewoon deuren open te laten staan en maakt dit zelf wel uit. Voor een kamertje wordt ineens 35 euro gevraagd in plaats van de 25 zoals in het routeboekje staat aangegeven. Hij afficheert zich ook nog als Santiago Pelgrim. Met de conclusie dat hij zeker geen Pelgrim is wordt de rugzak weer omgegord en vertrokken. Hij vraagt nog waarheen ik dan wel ga!



Op het pleintje voor de kerk wordt de Policía Local gezocht, waarvan het bureau gesloten is. Een jonge behulpzame Spanjaard vraagt wat ik zoek, zodat ik hem het probleem vertel. Hij biedt spontaan zijn eigen huis aan waarop met hem mee door de kronkelige straatjes gelopen wordt. De jongen is 20 jaar, heet Carlos en elektricien. In zijn huiskamer staat een bedbank waarop geslapen kan worden. Hij wijst de douche, geeft een sleutel en is verdwenen.

 

SDC12451
Het huis van Carlos


Van de douche knap je lekker op. Voorzichtig installeer ik me in de huiskamer. Carlos woont sinds kort op zichzelf en viert feest tijdens de jaarlijkse San Martín feesten. Hij is met een maat eerst vissen in het nabijgelegen Pantano de San Juan.


SDC12453
San Martínfeesten


Dezelfde Bar wordt opgezocht waar een gezellige drukte is door het jaarlijkse dorpsfeest. Het eten is ook perfect en wordt bediend door een vriendelijke en behulpzame Spaanse schone. Opeens staat Carlos bij het tafeltje. Natuurlijk wordt er goed geproost op het overnachten. Hij wil voor het overnachten nadrukkelijk niets hebben. Spanje heeft het moeilijk met de crisis. Zijn baas heeft 2 Spanjaarden in dienst, de andere 25 zijn vooral goedkope Roemenen! Terug in zijn woning vertelt hij de hele nacht door te gaan feesten en dat ik maar lekker moet gaan slapen. Zijn vriendin had hij ook ontmoet, die hem gezegd had gek te zijn om een vreemde Pelgrim in huis te halen.


SDC12454
Alles kits met Carlos


Het is na twaalven als Carlos het huis verlaat om een nachtje goed door te halen. Het bed in met nu 580,5 km totaal en … gelukkig uit La Mancha!

tab