12 September, San Martín de Valdeiglesias  Cebreros 19 km

’s Nachts was Carlos nog één keertje te horen met vriendin en anderen, waarschijnlijk om te zien of alles goed ging en Pelgrimmetje kijken. Om 6:00 uur dook hij definitief het bed in. Op tafel wordt 14,80 Euro neergelegd (20ct had ik niet meer), met briefje als dank. Hij wilde er echt niets voor hebben maar dat kon ik niet maken. Bij het verlaten hoor ik hem ronken op zijn kamer en wens hem door de deur alle goeds.

Op pad de stad uit voert de straat langs de plaatselijke stierenvechtersarena. Hoe symbolisch, omdat de kleine omweg naar de Toros de Guisando genomen wordt.

Plaza de Toros

Door de velden met veel verwaarloosde druiven wordt richting de snelweg M-501 gelopen. Een gedeelte wordt deze aan de rechterzijde gevolgd, wat over het asfalt niet het mooiste is maar op deze route weinig voorkomt. Gelukkig is de weg nogal rustig en de omgeving tussen de bergen aantrekkelijk. Even na een Arroyo gaat het scherp rechtsaf een smallere en rustigere Carretera op.

Cerro de Guisando

Een bord kondigt al snel aan dat we nu in Castilla y León zitten. Hoera, dat klinkt een stuk vertrouwder. Bovendien in de Provincie Ávila wat het idee geeft goed op te schieten.

Eindelijk Castilla y León

Een paar kilometer verder worden de Toros de Guisando aangekondigd. Keurig verzorgd kan dit monument van 2500 jaar oud zo betreden worden. Wat zouden er bij ons in een vergelijkbare situatie hekken omheen gestaan hebben!

Monument

Het zijn 4 reusachtige uit graniet gebeeldhouwde dierenfiguren, die naar het westen gekeerd staan. Duidelijk hebben ze de vorm van grazende stieren, waarmee nog eens wordt aangetoond hoe diep deze beesten in de Iberische cultuur verweven zijn.

Toros de Guisando aan alle kanten

Geheel ongeschonden zijn ze niet na al die jaren. Scheuren zijn gerepareerd met lood. Koningin Isabel I (La Católica) bezocht ze in 1468, waarbij ze tot Infante van het Castiliaans koninkrijk benoemd werd.

☼  Toros de Guisando
Genoemd naar de gelijknamige bergketen Cerro Guisando, waar de stierenafbeeldingen in westelijke richting naar toe gekeerd staan. Deze afbeeldingen zijn ca. 2500 jaar geleden uit het harde graniet gehouwen door de stam der Vettonen, die woonden in het gebied tussen  Cáceres, Salamanca, Zamora, Ávila, stukje Portugal en Galicië. Ze waren een symbool van welvaart, afbakening van invloed, beschermde het vee en waren mythische figuren die garant stonden voor de voortplanting. Waarschijnlijk hadden ze ook een religieus doel en werden gebruikt als grafmonument. In dit hele gebied zijn meer dan 400 van deze megalithische monumenten te vinden, ook wel Verracos genoemd. Vaak zijn het ook afbeeldingen van varkensberen. In de koppen zijn op deze plek gaten uitgespaard voor de horens, terwijl in de nek huidplooien afgebeeld zijn. De Latijnse tekst op een van de beesten is later toegevoegd. In de Monasterio van Guisando op de helling ertegenover is Isabel, door haar broer uitgeroepen tot erfprinses van Castilië in 1464. Later de eerste koningin van een verenigd Spanje als Isabel I getrouwd met Ferdinand II van Aragon. Bekend als de verenigde Spaanse koningen (Los Reyes Católicos). Met recht een historische plaats!

Het is een mooie plek om even bij te komen. Een mountainbiker arriveert en blijkt een Pelgrim te zijn. Hoe is het mogelijk, de eerste na een lange tijd. We nemen wat foto’s van elkaar en wensen een Buen Camino.
De route wordt vervolgd tot over de Carretera een steenweg het veld inloopt. Nu volgt een prachtig natuurgebied over een grillige en smalle oude veeweg; de Cañada Real Leonesa Oriental.

Cañada Real Leonesa

Door de bergen lopen staat garant voor prachtige paden en vergezichten. Bovendien is de omgeving dicht begroeid met struiken en kruiden. Een grote tegenstelling met de droge kale vlakten van een paar dagen geleden.

Dichte kruiden begroeiing

Het pad wordt steeds grilliger tussen hopen granieten zwerfstenen door. Het is behoorlijk klauteren langs vaak smalle doorgangetjes. De paden zijn met de bekende gele pijlen steeds goed aangegeven.

Grillige paden door granietformaties

Na een hellinkje ligt het brede dal van Valsordo voor ons. In de verte is Cebreros, het doel van vandaag, te zien met de bergen van de Cierra de Gredos erachter.

Cierra de Gredos

Een paar grote gieren cirkelen rond boven het verstilde landschap dat een absolute rust uitstraalt.

Gieren

De Arroyo Garganta de la Yedra wordt via een gerestaureerde middeleeuwse brug overgestoken. Hier is zelfs nog een oude boerenhoeve te vinden.

Puente de Casilla bij Arroyo Garganta de la Yedra

De rivier de Alberche, die we ook al bij Escalona tegenkwamen, wordt via twee Romeinse bruggen overgestoken. Eerst de Puente de Santa Justa waaronder het waterpeil zo aan het eind van de zomer laag is. De grotendeels droge bedding is overwoekerd met riet.

Puente de Santa Justa

Dat er water staat is vooral te danken aan het opstuwen van de rivier, dat verderop een stuwmeer vormt; de Embalse de San Juan.

Nog een beetje water in de bedding

Een stukje verder de grote mooi geprofileerde brug; de Puente de Valsordo.

Puente de Valsordo

Het is een brug met 3 bogen mooi gerestaureerd en nog passeerbaar voor auto’s over de stokoude keien bestrating. Verschillende oude veetrek- en handelswegen komen bij deze brug uit om de rivier over te steken.
Isabel I passeerde hier de brug in 1468 op weg naar de Toros de Guisando. Daarna nog 3 keer, de laatste keer in 1504 gestrekt ingenaaid in kalfsleer tussen 2 muilezels om, gestorven in Medina del Campo, bijgezet te worden in Granada. Door de moeilijke terrein omstandigheden moest in Cebreros gestopt worden om een houten kist te fabriceren om de koningin enigszins heel over te laten komen. Bij de oversteek moest toendertijd wel tol betaald worden. De bruggen zijn tijdens overstromingen regelmatig verwoest en weer opgebouwd.
Wat er aantrekkelijk uitziet is de rustplaats onder schaduwrijke bomen iets verderop aan het opgestuwde water.

Prachtige picknick plaats

Als verder wordt gegaan is het al bijna 13:00 uur en valt de zon als een steen in mijn nek na het verlaten van de schaduwbomen. De route loopt nu tegen de helling omhoog richting Cebreros.

Omhoog richting Cebreros

Het is volkomen windstil terwijl de flanken van de berghelling onbarmhartig door de volle zon beschenen worden. Dit vergt behoorlijk douwen steeds maar naar boven. Bovendien wordt het pijnlijke teentje nu echt vervelend. Bij elke rust worden de schoenen uitgeschopt om de zaak te laten ademen. De voeten staan niet voor niets bekend als de derde nieren.
Iets verderop zit aan de linkerzijde de Ermita de Valsordo. Een regionaal Maria oord dat verwoest zou zijn door Tariq, de Moorse veroveraar van Spanje in 711, op zijn doorreis naar de passen van Ávila. Natuurlijk worden jaarlijks processies gehouden. Als je naar binnen loopt, kom je in de tuin van de maagd.

Ermita de Valsordo

Het laatste stuk gaat steeds maar omhoog tot aan de zuiveringsinstallatie, rechtsaf bloedsteil omhoog gegaan moet worden tot eindelijk de rand van Cebreros bereikt wordt. De hitte heeft zo ongeveer een kooktemperatuur gekregen.

Vanaf Cebreros

Gelukkig is het dorpspleintje, de Plaza de España, dichtbij met Barretjes, terrasjes en koude pilsjes om koelte te zoeken en de dorst te lessen.

De Policía Local zit ernaast waar, voordat ze misschien gesloten zijn, maar eens aangegaan wordt. De agent brengt mij met auto naar de sporthal waar de douche ruimte met matras op de tegelvloer het onderkomen voor vannacht is. Hij wijst op de steile helling waar morgenvroeg meteen naar boven gegaan moet worden.

Plaza de España Cebreros

Cebreros is een levendig en gezellig plaatsje. Het dorpsleven speelt zich af op de  Plaza de España, waar alles bij elkaar zit. Om goed te eten moet het wat verderop gelegen hotel opgezocht worden, waar voor 10 Euro weer eens perfect incl. wijn gegeten wordt. Elke keer vraag ik me af hoe ze dit voor elkaar krijgen?
Tijdens de regelmatige tel. contacten met Loes wordt de pijnlijke voet besproken. Het besluit komt steeds naderbij de route niet verder te lopen dan Zamora. Uiteindelijk is het traject vanaf daar door Sanabria weliswaar erg mooi maar al bekend van de eerder gelopen route over de Via de la Plata. Alleen betekent het dat Santiago dit jaar niet gehaald zal worden.
Op de harde matras met rugzak als kussen wordt de slaap gezocht na een mooie dag en 599,5 km!