19 Augustus, Xátiva – Moixent 28 km

Na de koffie met broodje is het al over negenen als Xátiva verlaten wordt. Eerst wordt het Plaza Sant Jaume overgestoken. Dit is de Catalaanse naam voor Santiago. Op een muur wordt hij afgebeeld als Matamoros.

Sant Jaume

De historie is hier dichtbij. Tot 1609 (!) woonden hier de laatste Moriscos, die verbannen werden en de benen moesten nemen naar Afrika. Natuurlijk met achterlaten van alle bezittingen die aan de kerk vervielen.

☼De Uitzetting van de Moriscos

Na de capitulatie van het laatste Kalifaat Granada in 1492 werd in 1525 de Islam verboden. Pas in 1569 werd streng gecontroleerd waarbij ook Arabische gewoonten en kledij werden verboden. Vele opstanden, vooral in de regio Granada waar 33 % van de bevolking Moors was, waren het gevolg. Van 1568 tot 1571 vond de belangrijkste opstand van Alpujarras plaats. De Moren hadden de hulp ingeroepen van de Ottomanen en Berbers die met 4000 strijders meevochten. Bovendien hadden ze een alliantie gesloten met de Hugenoten in Frankrijk. Na deze opstand werden de Moriscos als een 5e colonne gevoeld, waarna ze niet meer aan zee mochten wonen om contacten met buitenlanders te voorkomen en verspreid werden over heel Spanje. Tussen 1609 (Valencia) en 1614 (Castilië) zijn meer dan 400.000 Moriscos verbannen. Ze mochten alleen kleding meenemen die ze konden dragen, met achterlaten van geld, edelmetaal, juwelen of wissels. Dit op een totale bevolking van ca. 8 miljoen. De uitzetting gebeurde in groepen van 1500 tot 2000 mensen, waarbij ze geboeid vervoerd werden en wel meteen voor de overtocht moesten betalen.

Verbanning van de Moriscos

Volgens de evaluatie van 1619 had dit geen grote gevolgen voor Spanje. Men bedoelde dan Castilië waar weinig Moriscos woonden.   In Granada en Valencia werd 33% van de bevolking afgevoerd, waardoor de economie in elkaar stortte (Ambachten en landbouw).

Velen werden uit wraak Barbarijnse zeerovers die Christenen tot slaven maakten. Ca. 5 miljoen Marokkanen stammen af van deze Moriscos. Nog eeuwen waren er in families sleutels van huizen in Spanje waar men “recht” op had!

Door verschillende dorpjes gaat het nu verder het binnenland in, wat aan de barre stijging van de temperatuur goed te merken zal zijn.

De kruiden geuren mediterraan. Vooral de overal voorkomende wilde venkel doet zijn best vol met slakjes.

Wilde venkel

De Río Canyoles wordt door een voorde overgestoken. Dit zal nog meerdere malen gebeuren.

Voorde Río Canyoles

Meteen hierna gaat het bloedsteil omhoog in het nog oorspronkelijke dorp Ayacor.

Oorspronkelijk dorp Ayacor

Canals is de wat grotere plaats met drukke terrasjes voor de overdekte markt, waar gebruik van gemaakt wordt. De route gaat verder door het dal van de Río Canyoles.

Río Canyoles

Het is een smalle rustige geasfalteerde Carretera die tussen spoorbaan en Río door de plantages loopt. Het is 12:00 uur en de hitte is vandaag wel erg vroeg aanwezig. Elke morgen wordt voldoende Nivea crème op het gezicht gesmeerd en nog zonnebrand crème in de nek, armen en benen extra. Het hoofd is bedekt met een gele lap, alles tegen de felle zon.

Montesa in de verte

Schaduwbomen zijn nergens te vinden langs de wegen. Een goed uur later volgt de volgende voorde over de Río.

Volgende Voorde

Al te goochem wordt hier niet gereageerd doordat abusievelijk rechtdoor wordt gestoken. Duidelijke bepijling ontbreekt ook zodat ineens Montesea opduikt. Dit ligt duidelijk van de route, maar ze hebben wel een café zodat hier maar eens aangestoken wordt. Een goed Menú del Día hebben ze ook. De hitte is dusdanig dat overwogen wordt om een taxi te bestellen naar Moixent. Dat gaat niet zomaar; na 2 bedrijven tevergeefs gebeld te hebben houdt de medewerking van de kastelein op en een andere medewerker stuurt me het bos in door naar het al jaren verlaten station te verwijzen waar een bus zou lopen.

Montesa met restanten Tempeliers burcht

Niets te vinden natuurlijk en alles verlaten zodat ten einde raad de oude Carretera, die parallel aan de autoroute loopt richting Vallada, maar gevolgd wordt. Dit betekent een kilometerslange kaarsrechte weg onder een brandende zon volgen waar niemand passeert. Tot eindelijk langs een onderdoorgang naar de andere zijde van de autosnelweg gegaan kan worden waar een tankstation is. Verder gaan is onmogelijk zonder compleet in te storten zo aan het eind van de middag.
De eerste Suf die staat te tanken aangesproken en de moeilijke situatie uitgelegd. Hoera, het blijkt een bospolitieman te zijn in burger, die zelf al eens over de Camino Francès naar Santiago gelopen is. Hij is bereid mij de laatste kilometers verder naar Moixent te brengen.

Naar de Policía Local

Na het verplichte terrasje om het vochtgehalte weer op peil te brengen de Policía Local opgezocht waar de sleutel van de Refugio te krijgen is. Hiervoor moet terug over de bedding van de Río naar de rand van het stadje gelopen worden een lage trap op.

Bijna droge bedding van de Río Canyoles

De Refugio is een vrijstaand bloedheet hok bij het rode kruis.

Bloedhete Refugio

De zon had er de gehele dag op staan te branden waardoor een oven temperatuur was bereikt. Met de ramen en deuren open geprobeerd een te harden temperatuur te krijgen, wat eigenlijk pas laat ’s nachts lukte. Gelukkig stond er wel een prettige ventilator, waardoor enige luchtverplaatsing ontstond.

Moixent

Na het verplichte tukje om 20:30 uur het stadje in. De lange trappen weer naar beneden wat een mooi doorkijkje oplevert. Bovendien zijn aan de rand van de bebouwing een hoop mensen in de weer met muziek en wordt druk door elkaar gelopen.

Doorkijkje Moixent

In het centrum is een drukte van belang zodat nog net een stoel aan een vol tafeltje op het terras te krijgen is. Spanjaarden zijn over het algemeen best aardig en bereid te vertellen wat er speelt.

Centrum Moixent klaar voor de stierenloop

Het is vrijdagavond en Augustus dus laat men een stier door het centrum razen. Overal zijn stalen hekwerken aangebracht met spijlen waar tussendoor mensen zich in veiligheid kunnen brengen.
Dat razen is relatief omdat de eigenlijk zielige stier veiligheidshalve toch maar aan een touw wordt vastgehouden.

Veiligheidshalve toch maar aan een touw

In deze drukke gezelligheid lekker gegeten en terug naar de Refugio waar ondanks de hitte na 94 km goed geslapen wordt.