19 September, Nava del Rey - Castronuño 17 km
De rugzak is weer aan reparatie toe, omdat de oogjes van de bevestigingspunten aan het frame uitgelubberd zijn. Hierdoor schiet de draagband nogal eens los. Eigenlijk moet dit nodig hersteld worden. Met enig kunst en vliegwerk wordt het provisorisch bevestigd.
De Zwarte Non maakt om 8:00 uur de deur open, waarna de Donativopot bedacht wordt en hartelijk bedankt voor de genoten gastvrijheid.
Aan de rand van Nava
De golvende velden beginnen meteen aan de rand van het stadje.
Hoewel 8:30 uur is het nog een beetje schemerachtig. De velden lijken niet meer zo eindeloos als enige dagen geleden, wat vooral komt door de heuvels.
Heuvels
Terugkijkend boven op de heuvel ligt Nava te ontwaken in de opkomende zon.
Nava in de opkomende zon
Vandaag weer een prettig trajectje van 17 km wat, in het rustige maar nog steeds hete najaarsweer, goed te doen is. Het lijkt nog steeds erg kaal met Siete Iglesias de Trabancos in de verte.
Siete Iglesias de Trabancos in de verte
Gedeeltelijk wordt gelopen langs de Cañada de Valmorguero de Las Zorreras, waar ineens een aardig dal opduikt.
Mooi dal
De velden zijn gortdroog maar prima onderhouden. Ook nu nog zijn overal grote tractoren bezig met het bewerken van de velden. Als de regens komen zijn ze er klaar voor. Beneden in de slenk wordt de droge rivierbedding van de Río Trabancos over gestoken voor het laatste kale gedeelte naar het dorp van de zeven kerken.
Río Trabancos
Het is er compleet uitgestorven. Bij de enige Bar is een vrouw aan het schoonmaken en zegt nogal onvriendelijk geen koffie te hebben. Om de hoek is op de bekende onopvallende Spaanse wijze een winkeltje, waar fris, bananen en yoghurtjes te krijgen zijn, die op de Plaza Mayor worden verorberd.
Een van de 7 kerken in Siete Iglesias de Trabancos
Het dorp uit gaat het weer omhoog met uitzicht over de laatste kale velden voordat het landschap ingrijpend verandert.
Laatste kale velden
Na een uur wordt vanaf de volgende hoogte in een groener dal gekeken. Beneden zijn de werkzaamheden gaande voor de Hoge Snelheidslijn. Het landschap heeft meer reliëf met dennenbosjes en ziet er afwisselender uit.
Afwisselender landschap
We naderen de Duero die vanaf nu de omgeving bepaalt. De route loopt behoorlijk naar beneden door aantrekkelijke dennenbosjes het dal in van de Arroyo de la Pitanza, waar voor de Hoge Snelheidslijn een lange viaduct gebouwd wordt. De werkzaamheden zijn in volle gang. Bouwen kunnen de Spanjaarden wel!
Aantrekkelijke dennenbosjes
In het dal liggen groene stukjes met tuintjes waar zelfs voor het eerst echte grote blauwe pruimen hangen. Natuurlijk worden wat pruimen geplukt en meteen weggewerkt. Dat zou in Galicië met de invloed van de Oceaan vanaf Zamora veel meer mogelijk zijn.
Grote blauwe pruimen
Over de viaduct wordt het dal van de Arroya del Caño ingelopen, waarna het laatste stuk omhoog gaat naar Castronuño. Het plaatsje van 1000 inwoners is weinig opwindend. Steil omhoog gaat het naar een straatje naast het Gemeentehuis waar Pension “Casa Pepe” ligt. Hier wacht weer eens een teleurstelling; ze zijn vol. Vrij bot word je afgewezen, waarbij ze niet behulpzaam zijn om wat anders te vinden (ga maar door naar Toro; onmogelijk 25 km verder!). Dan maar het Gemeenthuis in voor info.
De vriendelijker ambtenaar wijst op de enig andere mogelijkheid; het huren van een huisje.
Huisje gehuurd
De buurt is zo vriendelijk de mevrouw op te sporen, waarna voor 30 Euro het oude huisje “Flor del Duero” = Bloem van de Duero) van haar overleden moeder gehuurd wordt. Perfect huisje met TV, alleen heeft ze de keuken op slot gedaan.
Castronuño ligt in een bocht boven de Río Duero. Hierlangs is een pad gelegd met een spectaculair uitzicht op het natuurgebied ertegenover.
De Río Duro
De steile rots heet “La Muela” waar verschillende bouwsels staan met een kerkje op een mooie plek.
Iglesia de Santa María del Castillo
Dit kerkje is gebouwd in de 12E eeuw toen het behoorde aan de Maltezenridderorde. Dat was een vechtjassenorde wat aan de bouw van de kerk goed te zien is. Eigenlijk is het een religieus Fort. Ervoor liggen Bodegas waarbij gewaarschuwd wordt voor instortingsgevaar. Dat de “Alto de Muela” niet zonder gevaar is blijkt wel aan het betonnen casco van een woning dat tegen de helling aangebouwd is. Ze zijn er gauw mee gestopt omdat het gevaarte begon te schuiven. Waarschijnlijk al 30 jaar geleden, maar in Spanje laat je dan alles gewoon liggen.
Religieus Fort
Vanaf de hoogte heb je een mooi uitzicht op de Riberas (oevers) aan de overzijde. Dit is een natuurreservaat van 8400 m2 waar vooral ’s winters veel vogels overblijven.
Riberas de Castronuño
’s Avonds is alles gesloten in het stadje. In een Bar voor ouderen is gelukkig nog een broodje met sardientjes te krijgen. Waaruit blijkt dat een ijzeren wet van toepassing blijft: Als je een heel goede overnachtingplaats hebt gehad volgt altijd een slechte locatie. Alles moet in evenwicht blijven, nietwaar!
In het huisje met afgesloten deur en ijzeren poort ervoor is het veilig slapen na 761,8 km!