20 September, Castronuño – Toro 25 km
De sleutel wordt door de brievenbus gegooid en de route uit het dorp gezocht. Meteen gaat het naar beneden het eerste zijdalletje in waar zoals gebruikelijk een droge Arroyo loopt.
Stuk groener in de dalen
Dat het behoorlijk begroeid is maakt het een stuk leuker in vergelijking met de onafzienbare vlaktes van de afgelopen dagen.
Droogstaande Arroyo de Mucientes
De weg loopt een stuk het binnenland in maar parallel aan de Duero, die niet zichtbaar is. Het is mooi golvend waardoor het landschap kleinschaliger is en afwisselender.
Kleinschaliger landschap
Buiten de boerentractors die de droge gronden druk bewerken verstoort niets de stilte.
Alleen tractoren onderweg
Nog steeds wordt op de Teva sandalen gelopen, waarbij het goed opletten is dat de voet plat neergezet wordt om het inslepen van steentjes te voorkomen.
Onbewolkt
In de verte wordt het langzamerhand groener. Hoewel het niet meer zo absoluut dor is als de voorliggende dagen is het nog bar droog. Heel langzamerhand is te zien dat het klimaat iets beïnvloed wordt door de zee. Maar de ingroene en rijke maïsvelden kunnen alleen zo weelderig groeien op de vruchtbare klei door kunstmatige beregening met sproeiinstallaties.
Alles kunstmatig besproeid
Na 6 km geven bodegas in de heuvels aan dat Villafranca de Duero dichtbij is. Gelukkig zit aan de Carretera een prima Bar waar Café con Leche en een reuzen Boccadillo de geleden schade van gisteren doen vergeten. De Bar wordt druk bezocht door vrachtwagenchauffeurs die grind rijden uit de nabijliggende groeve. Tot Toro zullen ze steeds passeren op de verderop gelegen Carretera. De naam Villafranca duidt nog op de herbevolking na de verdrijving van de Moren in 1100.
Canal de San José
Het bevloeiingskanaal van San José wordt overgestoken. Dit loopt 50 km ver richting Zamora. Nu wordt door de vlakke velden langs de Duero gelopen. Dit is een rijk begroeid gebied met voldoende water. Ineens zijn er allerlei veldbloemen wat wel opvalt.
Rijk begroeid
Heerlijk rustig langs een geasfalteerd verlaten weggetje wordt door peppelbossen en velden getrokken.
Culturen langs de Duero
Zelfs een verwilderde appelboom staat aan de kant. Na alle dorheid van de afgelopen weken is dit op zijn minst opvallend.
Verwilderde appelboom
Inmiddels zijn we in de Provincie Zamora beland. Rechtsaf gaat het over een mooi landweggetje richting Duero. Het is iets om, maar het mooie landschap geeft hiervoor veel terug.
Landweggetje
Caserío de Tímulos bestaat uit een aantal halfverlaten boerenhoeves gedeeltelijk uit Adobe dat terugkeert naar de natuur.
Vervallen hoeves
Meteen hierna loopt een welhaast on-Spaans laantje richting de Duero. Het geeft zelfs schaduw met doorblikjes op de rivier.
On-Spaans laantje
Even verderop de oever van de Duero. Die is behoorlijk breed wat komt door de stuwen verderop. Het is een prachtig natuurgebied vol watervogels die we de afgelopen tijd niet gezien hebben.
Oever van de Duero
De rivier is 900 km lang, ontspringt in het Cantabrisch gebergte in het noorden en komt bij Porto in de Oceaan. Zijn oevers zijn goed voor de productie van topwijnen zoals Ribera, Rueda, Toro en Port. Eeuwenlang was het de grens tussen Moors en Christelijk Spanje. Een groot gedeelte van de waterafvoer in Noord Spanje loopt langs deze rivier. Dat is in deze droge tijd niet veel. Het weinige water wordt zorgvuldig beheerd. Tijdens de regenperiode in winter en dooi in het voorjaar stroomt de rivier regelmatig over waarbij het afgezette sediment voor een vruchtbare bemesting zorgt.
Stroomgebied Río Duero
Even verderop zit een visser naar zijn dobber te turen. Als er langs gelopen wordt, heeft hij beet en vangt een behoorlijke vis. Hij zette hem later weer terug want de zoetwatervis is kennelijk niet goed eetbaar.
Behoorlijke visvangst
Dit gebied is dé plek om even bij te komen na 15 km afgelegd te hebben. Trouwens het is al over enen.
Mooi rustpunt voor het Vogel Observatorium
Door de velden gaat het verder langs het gehucht El Gejo, waar een zigeuner oud ijzer zoekt bij de verlaten erven. Over het suikerbietenveld is in de verte Toro te zien, waar een lange aanloop voor noodzakelijk blijkt.
Toro in de verte
Het laatste stuk voert langs de oever van de rivier waarbij Toro, dat op machtige gele leemkliffen ligt, steeds dichterbij komt. De oude laat Romeinse brug Puente Mayor uit de 12e eeuw wordt overgestoken. Eigenlijk is de brug alleen goed zichtbaar van bovenaf in Toro.
Puente Mayor
Deze oude eertijds zo belangrijke brug is alleen in gebruik als voetpad en ligt er haveloos bij. Als de nodige middelen daar zijn willen ze hem echt restaureren. Nu denk je recht omhoog Toro in te klimmen, maar de weg loopt rechtsaf langs de spoorbaan een kilometer verder. Eindelijk wordt linksaf geslagen over de spoorbaan en een kanaal, waarna de steile kliffen opdoemen.
Steile kliffen met holen
Even later stijgt het pad steeds steiler omhoog want de kliffen moeten genomen worden.
Omhoog de kliffen op
Nu volgt een opmerkelijk stuk naar boven; de Cuesta Cavila. Goeie grutten; voetje voor voetje wordt in de inmiddels bloedhete middag deze barrière genomen. De weg is geasfalteerd maar ze hebben dwarsrillen aangebracht om meer grip voor de banden te hebben.
Cuesta Cavila
Boven wordt uitgekomen bij het Alcázar. Dit is gebouwd in de 10e eeuw en de verblijfplaats van Los Reyes Católicos als ze hier waren. Het ligt 110 m hoog boven de Duero.
Real Alcázar de Toro
Het is toch al 15:30 uur als de Plaza Mayor opgestapt wordt. De hoofdstraat de Puerta del Mercado ziet er leuk uit waar meteen het juiste terras gevonden wordt. Bij Bar/Pensión Zamora zou meteen een bed gevonden kunnen worden. Helaas niet natuurlijk, maar een stukje terug aan het plein bij de kerk ligt Bar Colegiata. Hier maar eens vragen. Het lukt maar daarvoor moet een tijdje gewacht worden op het terras tegenover de kerk.
Puerta del Mercado
Nu zijn er vervelender zaken, bovendien staat de kerk in de steigers, waarbij het bouwproces aardig te volgen is. Het wordt zelfs nog gezellig door de contacten met Spanjaarden.
Colegiata Santa María la Mayor
Toro is door zijn strategische ligging een sinds onheugelijke tijden bewoonde stad. Al in 899 werd het herbevolkt met beschikbare Christenen uit Noordelijke gedeelten. Dit ging gezien de risico’s met de Moorse aanvallen met de nodige dwang. Nu wonen er goed 9000 inwoners die vooral leven van de uitstekende rode wijn die hier geproduceerd wordt. Dat gebeurt al vanaf de Romeinse tijden. De wijnen zijn behoorlijk alcohol- en tanninerijk, waardoor ze goed bewaard kunnen worden. Columbus had daarom Toro wijnen aan boord toen hij Amerika ontdekte!
De stad staat vol kerkelijke monumenten en heeft een rijk verleden. Vooral ook door de slag van 1476 tussen de troepen van Isabel van Castilië en Alfonso V van Portugal, die hier heeft plaatsgevonden. Door deze slag te winnen werd ze uiteindelijk Koningin van geheel Spanje (Los Reyes Católicos).
Toro
Na een uurtje is de kastelein zover dat naar een straatje verderop gelopen wordt. Een Zwitser heeft zich aangesloten, ook Pelgrim en gestart in Medina. Het verlaten Pension heeft prima kamertjes zodat de nachtrust verzekerd is. De lift functioneert niet wat wel trappenlopen inhoudt. De 20 euro wordt direct betaald zodat morgenvroeg alleen de deur dicht hoeft te worden getrokken.
Puente Mayor
Naderhand werd rondgekeken bij de kerk met een prachtig panoramisch uitzicht over de Duero en de brug 110 m lager. Vanaf hier komt de brug pas echt tot zijn recht. Aan de andere zijde staat het Colegiata Santa María la Mayor. Aan deze zijde zonder de steigers en andere ontsierende obstakels. Het is een kerk gebouwd vanaf eind 1100.
Colegiata Santa María la Mayor
De binnenzijde van de kerk zit vol met kerkschatten die bekeken mogen worden. Helaas staat er weer het hatelijke bordje; verboden te fotograferen. Het toestel op open tijd gezet (geen flits en klik geluid) wordt toch vlug een foto van Santiago gemaakt, daarvoor zijn we in Spanje. Niemand merkt wat.
Santiago
Tegen donker wordt aan de Puerta del Mercado een beter uitziend Restaurant opgezocht. De Zwitser schuift aan waarna we ervaringen uitwisselen. Hij is een gepensioneerde ingenieur die Santiago hoopt te halen. Het eten is rijk met een buitengewone wijn, maar te vet. Het stadje is nogal toeristisch maar daardoor wel extra levendig.
Nu het eindpunt Zamora rap dichterbij komt, wordt het toch tijd om over de thuisreis na te denken. Op welke wijze naar huis te komen zien we daar wel, met vliegtuig of trein. Tijdens de regelmatige contacten met dochter Sasha en Roy heeft de laatste uitgezocht dat Ryan Air zaterdagmiddag vanaf Madrid een vlucht heeft naar Vliegveld Weeze. Dit maar eens in de gaten houden.
Klokkentoren van de Puerta del Mercado
Al de trappen op en in het donker de kamer gezocht waar weer onder de lakens geslapen kan worden na 786,8 km!