25 Augustus, Minaya – San Clemente 19 km

Het voordeel van een Hostal is dat ’s ochtends eerst lekkere koffie met een Boccadilla genomen kan worden. Het is half acht als de Carretera wordt overgestoken de velden in en nog bijna donker.

Tegenover Hostal

De vlakten liggen er verstild bij als het snel lichter wordt.

Ochtendschemer

Hoe is het mogelijk, het lijkt wel of het landschap iets verandert met meer afwisseling! Er verschijnen zelfs wat steeneikjes met meer begroeiing en kleinschaliger bonte velden. Dit valt samen met het verlaten van de Provincie Albacete en het begin van de Provincie Cuenza.

Wat meer begroeiing!

Dat wandelt een stuk leuker over wat meer kronkelende paden en zelfs boerenschuurtjes met schapen.

Aardig landschap

Het viaduct over de parallelle autosnelweg (AP-36) wordt weer overgestoken, waarna vandaag zowaar een tussendorpje verschijnt. Eindelijk kan op de goede tijd om 10:00 uur een koffiestopje gemaakt worden in het plaatselijke café van Casas de los Pinos. De mensen zijn open en makkelijk benaderbaar zodat een gezellig gesprekje ontstaat op het terrasje. Een Pensionado vertelt in Barcelona gewerkt te hebben, maar is toch weer naar zijn bijna verlaten dorp teruggekeerd. Het dorpje heeft zelfs een eigen gemeentehuis maar nu wonen er nog maar 500 mensen.

Kerkje Casas de los Pinos

Ze leven vooral van de landbouw en druivenvelden. Bij de oogst hielpen de laatste jaren Roemenen, waar slechte ervaringen mee opgedaan zijn. Deze sliepen in de bossen en veel zaken verdwenen ineens. De ontvolking van het stadje is gestopt nu de overloop van San Clemente opgevangen wordt, waardoor het inwoneraantal van 300 naar 500 gestegen is. Nog geen 50 jaar geleden waren dat er 1100.
Het dorp uit is het onvermijdelijke silhouet er weer: Don Quijote en Sancho Pancha.

Onvermijdelijke silhouet

400 km lang in La Mancha kom je deze twee overal tegen zodat het idee ontstaat dat ze niet veel anders hebben. Tijdens het lopen door de barre en verlaten velden bekruipt mij weleens het gevoel, bij het passeren van het zoveelste Don Quijote routepaaltje, dat dit symbool wel wat op dezelfde situatie in Amerika lijkt. Geen cultuur; dan maken we die in de vorm van Mickey Mouse. Hetzelfde is hier met de fictieve Don Quijote gebeurd!

☼  El ingenioso Hidalgo don Quijote de la Mancha (De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha)
Een van de eerste “moderne” romans geschreven door Miguel de Cervantes in 1605 (deel 1) en 1615 (deel 2).
Don Quijote is zijn verstand kwijt geraakt en denkt een dolende ridder te zijn. Zijn doel is onrecht rechtzetten op zijn dwaaltocht door Spanje. Zijn hoofse liefde gaat uit naar de niet bestaande Dulcinea. Sancho Panza, de kleine analfabetische boer vol boerenslimheid, behoedt steeds Don Quijote voor al te gekke uitglijders. Het is een humorvolle botsing tussen de fictieve wereld (Don Quijote) en de werkelijke Wereld (Sancho Panza).

De molens van La Mancha worden voor reuzen aangezien, kuddes schapen voor een leger, schooiers voor priesters, hoeren voor prinsessen en herbergen voor kastelen. Aan het eind vindt Don Quijote zijn verstand terug wat overigens ook niet alles is!

Het boek is één grote satire tegen de heersende schijnheiligheid. De Inquisitie verbood het boek dan ook in 1640. Bovendien was Cervantes met Joods bloed sowieso verdacht.
Zijn roman is geschreven in modern Castilliaans en daarmee de basis van de huidige Spaanse taal.
Overigens Don Quijote en Sancho Panza betekenen; de chaoot en de vetzak!

Cervantes is waarschijnlijk geïnspireerd geweest door de geschiedenis van de Passo Honoroso de Armas (Eervolle doortocht der wapenen) in Hospital de Orbogo op de Camino Francès. Waar Hidalgo Don Suero de Quiñones honderden ridders bevocht om van een gelofte af te komen (zie CF).

Wijnvelden

De omgeving wordt wel aardiger met wijnvelden en bossen. Een welkome afwisseling na alle kale velden.

Langs een dennenbos

Het dennenbos ruikt lekker en er bloeien zelfs een paar distels. Dit type is een mediterrane variant en kan met weinig water toe.

Atractylis humilis  (rokdistel)

Het bos uit ligt een 6 km verder San Clemente. Langs velden en olijvenplantages komt de autosnelweg dichterbij die 500 m gevolgd moet worden om in een snel toenemende hitte San Clemente binnen te lopen.

Naar San Clemente

Tegen het centrum ligt Hostal Milan, waar een prima kamertje wordt genomen voor 20 Euro met Airco. Later blijken er zelfs twee Hostals te zijn met dezelfde naam. Een Refugio is in dit toch wat grotere plaatsje niet te vinden.

Wapen San Clemente

San Clemente heeft ca 8000 inwoners maar is de belangrijkste stad van de streek. Dat is aan de vele historische gebouwen goed te zien.

Arco Lateral

Alle wegen komen uit op de Plaza de la Iglesia, waarbij overal middeleeuwse poortjes en bogen te zien zijn.

Poortje bij oude Raadhuis

Oude Raadhuis

Het oude raadhuis stamt uit de 16e eeuw en ligt met de kerk van Santiago Apóstol uit de 15e eeuw aan het plein.

Santiago Apóstol uit de 15e eeuw

In de kerk het indrukwekkende wat overdadig gouden altaar onder prachtige gewelven.

Gouden altaar

De kerk is aan Santiago gewijd dus moet die daar ook te vinden zijn. Aan de andere kant van de kerk bij het zuid portaal zit Santiago inderdaad afgebeeld.

Santiago afgebeeld

Bovendien is op de deuren het houten Santiago zwaard met schelpen in reliëf aangebracht.

Santiago zwaard

Aan het mooie plein liggen ook prettige en drukke terrasjes waar het goed zitten is. De televisie staat op een speciaal station dat alleen stierenvechten laat zien. Je blijft toch naar dit wonderlijke en tegelijk afstotende schouwspel kijken. Vooral als ook een half uur besteed wordt aan missers door Matadores, die op de horens gaan en er meestal niet best afkomen! In Catalonië is het sinds dit jaar (2011) verboden. Eigenlijk zetten ze zich hiermee af tegen de Castillianen (Madrid), die dit nog wel even volhouden.

☼  Stierenvechten
Alles gebeurt volgens een vast soort rite; Stier in de Arena, opjagen door de Subalternos of Peones met grote capes, om de kracht en behendigheid van de stier te testen. De Matador die de stier vermoeit met zijn rode lap de Muleta. De Picador op geharnast paard die een lans in de stierennek stoot, waarbij paard met man vaak door stier opgetild worden en hij er soms afvalt. De Matador die de stier verder uitput met rode lap en gevaarlijk sierlijke gebaren, waarbij de horens rakelings langs de buik van de man scheren. De Banderilleros, die meerdere Banderillas (versierde staven met weerhaken) in de nek stoten. Het eindspel waarbij de Matador een lang krom zwaard; de Estoque tussen de schouderbladen steekt. Dit is kritisch want deze moet recht in het hart, wat niet altijd lukt. In dit geval volgt een tweede keer, waardoor de stier nog even verdwaasd rondloopt en de geest geeft. Waarna, vaak na een waarderend klopje van de Matador, het karkas met paarden afgesleept wordt. De volgende…

Mikken voor de laatste stoot

Natuurlijk komt deze verbluffend mystieke, maar morbide, ceremonie op ons barbaars over. Bedenk wel dat het onderdeel van de duizenden jaren oude cultuur is van het Iberisch schiereiland. Zie de Toros de Guisando, al 2500 jaar oud, die we nog later tegenkomen!

Toros de Guisando

Naderhand wordt door het drukke winkelstraatje gelopen. Als nog iets gekocht moet worden moet het hier gedaan worden. Voorlopig komen er vooral dorpen met weinig winkels.

Doorgangetjes

De Torre Vieja is van 1445 waar nu een museum in zit.

Torre Vieja

Op hetzelfde terrasje wordt om 20:00 uur een menuutje genomen. Het loopt er nog behoorlijk vol zodat het gezellig rumoerig is. Dat is niet vanzelfsprekend. De crisis in Spanje is overal merkbaar zodat cafébezoek geminimaliseerd wordt. Bovendien wordt het rookverbod binnen, nogal tot mijn verbazing, werkelijk nageleefd. Op de terrassen wordt de schade wel ingehaald.

Poortje van andere zijde

Het bed wordt na een lange zwoele avond opgezocht. Morgen een wat grotere afstand. Dat wordt meer afzien, bovendien ontwikkelt zich bij het 2e kleine teentje een scherp pijnlijk plekje. Nu ja, voorlopig loopt het ondanks de eenzaamheid goed en liggen toch 309,8 km achter ons!