6 Augustus, Vertrek Hendaye – Irun


Na enig zoeken was de snelste manier om in Hendaye te komen toch de trein. Goedkope vliegtickets bleken in de hoogzomer en kort voor het vertrek niet te bestaan en in de bus had ik geen zin.
Uiteindelijk ben ik vertrokken vanaf Emmerik net over de grens in Duitsland, dat maar 20 km bij mijn woonplaats Silvolde vandaan is en het voordeel heeft aanzienlijk sneller te zijn dan eerst met de boemeltjes door Nederland.
Het ticket koste 195 Euro enkele reis en het vertrek was om 4:30 uur.

Op naar Keulen en daar overgestapt in de Thalys, die ruim en comfortabel bleek te zijn en al voor de middag waren we in Parijs; Gare du Nord.
Er was een goed uur tijd om in Montparnasse te komen, maar het kopen van een Metrokaartje bleek een ramp, omdat de automaten munten weigerden en ik natuurlijk geen “Carte Bleu” had.
Na verschillende pogingen ben ik uiteindelijk zonder kaartje doorgelopen, wat nog een probleem gaf bij het verlaten van het Metrostation in Montparnasse, omdat er slagbomen waren die met het kaartje open gingen!
In paniek dicht achter iemand aangelopen en het lukte.
Op een drafje naar de TGV en de gereserveerde plaats op het nippertje ingenomen!

Deze TGV bleek erg krap en mijn knieën beroerden geregeld mijn overbuurvrouw, die er gelukkig niet onaardig uitzag.

Om 17:45 uur was de trein in Hendaye en kon de tocht beginnen.

 

       

De Santiago brug in Hendaye

 

Over de Santiago brug, welke de grens vormt, richting Irun en op naar de jeugdherberg 4 km verder.
Vanaf thuis had ik zekerheidshalve een plaats gereserveerd, maar de hospitalera vertelde me dat het beter was naar de refugio te gaan. Okay en als deze vol is kan ik terug komen voor het bed?
Dat was geen probleem als ik maar belde als ik er was.
De refugio was een woning met een warme ontvangst door 2 Franse hospitaleras; Jacqueline met haar zuster uit Brest.
Zij zorgden ook voor het noodzakelijke Credential del Peregrino.

Credential del Peregrino
Het Credential is een belangrijk document. Het is het bewijs dat je een pelgrim bent en aan de stempels van de overnachtingsplaatsen kan men zien hoe de tocht verloopt.
Met het Credential word je over het algemeen geholpen in refugio’s / albuerges, kerken, kloosters, raadhuizen en politiebureaus.
Als je minimaal 100 km gelopen hebt krijg je in Santiago in het Oficina del Peregrino de oorkonde “Compostela” op naam en in het Latijn overhandigd.
Voor de liefhebber: het geeft recht op een volledige aflaat. Dat was vooral van belang voor de tot deze tocht veroordeelde misdadigers in de middeleeuwen (en natuurlijk de ware gelovige)!
Stempels wil men je overal wel geven, zoals in cafés en zelfs stalletjes onderweg.
Ik heb dit beperkt tot de overnachtingsplaatsen.
Zorg bij overnachten zonder stempelmogelijkheid wel voor een stempel van die dag en dat mag ook van een bar zijn. Men moet je tocht kunnen controleren!
Draag het Credential in een plastic hoesje met een touwtje om je nek anders is het papier, door de hoge temperaturen berg op en af, met de kortste keren doorgezweet.
En verlies hem vooral niet!

 

voorzijde

 

Credential Ruta del Norte, Voorzijde

 

 

achterzijde

 

Credential Ruta del Norte, Achterzijde

 

 

De refugio in Irun

 

 

In de refugio was het een gezellige boel met vele medepelgrims en voor het eerst zag ik Martin, een Zwitser van 37, die ook nog Nederlands sprak en al maanden onderweg was en Marie-Carmen uit Valencia.
Met de stapelbedden en de gehele sfeer was het Camino gevoel weer helemaal aanwezig!

 

tab