Eerst wordt in het restaurant aan de Carretera van een desayuno genoten, waarna we naar Zamudio gaan 3,5 km verder. Hierna gaat het links de berghelling op, die tussen het vliegveld en Bilbao ligt.
De autopista wordt via een tunnel onderdoor gestoken, waarop de felle klim over de berghelling van 300 m hoog moet worden genomen. Het lukt ons hier om mis te lopen, na veel zoeken vinden we de juiste weg omhoog.
Deze route is geweldig mooi. Aan de ene zijde ligt het dal met het vliegveld en aan de andere kant Bilbao, waar aan de rivier zelfs het Guggenheim museum te zien is.
De bergen in de omgeving gaan tot 1000 m hoog.
Omhoog!
Bilbao beneden ons
Na 8 km zijn we bij de parkeerplaats op de Monte Avril, waar Martin rustig zit te eten. Vanaf hier moeten alleen maar de pijlen gevolgd worden. Met een voetbrug gaat het over de autopista steeds maar naar beneden tot de kerk van Santa Bogoña met kruisgang aan de rand van de stad bereikt wordt. Nu gaat het steil de trappen af tot aan Plaza de Unamuno, waar je zomaar in de oude binnenstad uitkomt.
Naast de trappen loopt de oude ossenweg, die mooi in stand gehouden wordt.
De oude ossenweg
Plaza de Unamuno
Op dit plein is het mooi zitten. Zo vanuit de eenzaamheid van het bos ben je ineens in een wereldstad.
De Santiago kathedraal is een paar straten verder en valt eigenlijk wat tegen voor zo’n grote stad.
De Santiago Kathedraal
Langs de rivier de Nervión
Over pleinen met uitbundig beeldhouwwerk en grote gebouwen naar de boulevard langs de rivier de Nervión.
Hier begint een tramlijn waarmee de route 3 km afgekort kan worden, maar er is teveel te zien en in de verte komt het Guggenheim museum dichterbij.
☼ Guggenheim Museum
Is het visitekaartje geworden van Bilbao en geopend in 1997.
De familie Guggenheim is een vermogende Joodse familie die 5 musea voor moderne kunsten hebben; Bilbao, New York, Las Vegas, Berlijn en Abu Dabi.
Het gebouw ontworpen door de Canadese architect Frank O. Gehry is zeer opvallend, maar maakt een chaotische indruk met zijn blikken gevelbeplating. Het museum heeft een collectie moderne kunst waar ik erg bij moest slikken.
Het mooiste is eigenlijk de bloemenhond “Puppy” van Jeff Koons voor de ingang.
Zalen vol met gebogen roestige stalen platen, polyester Aziatische mannetjes, afbeeldingen van cirkels en vierkanten. Een stoel in de vorm van de lippen van Mae West van Salvatore Dali en zo gaat het maar door.
Je krijgt een telefoon mee die in slecht Engels verteld waarom je het mooi moet vinden.
Voor mij spreekt iets aan of niet en de collectie van dit museum behoort tot de laatste categorie!
Het Guggenheim Museum
De bronzen spin
Onder de witte boogbrug door zie je hoeveel aandacht het trekt.
Er staat een opmerkelijke bronzen spin voor. Het gebouw doet nogal chaotisch aan met veel blik.
De mooie parkachtige oeverpromenade gaat verder, totdat het van de oever afbuigt en langs het Muziekpaleis Euskalduna komt.
Aan de rechterzijde zie je het scheepvaartmuseum met een oude rode kraan en dokken met stoomscheepjes.
Iets verder is de voetbal arena van Athletic Bilbao, die alleen Baskische spelers heeft en dit al jaren op het hoogste niveau volhoudt!
Langs een rotonde, met op een zuil een reusachtig Christus beeld, gaat het rechtdoor, totdat plotseling aan de rechterzijde langs de oprijbrug naar de autosnelweg het bord refugio opduikt.
Het is een noodrefugio in een schoolgebouw en alleen geopend in Juli-Augustus.
Zoals gebruikelijk gaat deze pas open om 16:00 uur. We zoeken een restaurant, waarbij we onze gewoonte om ’s avonds een Menu del Dia te nemen aanpassen en dit ’s middags doen.
‘s Avonds in de vakantietijd blijkt dit vaak onmogelijk en het middagmenu is goedkoop en zo rijkelijk dat naderhand een kleinigheid volstaat.
De parkachtige oeverpromenade
Een reusachtig Christusbeeld
Nadat we geïnstalleerd zijn in de refugio gaan we de stad bekijken en lopen door een park terug. Het is met recht een wereldstad; bruisend en levendig.
Het Guggenheim geeft korting voor een Pensionista maar het fototoestel wordt in plastic verzegeld. (onzin want met een “handy” maak je tegenwoordig alle foto’s!)
Het gebouw aan de binnenzijde is groots en in tegenstelling tot wat de buitenzijde doet vermoeden niet zo chaotisch.
Rechtsaf gaat het een voetbalveldgrote zaal in, waar centimeterdikke en meters hoge roestig stalen platen in allerlei vormen gebogen zijn.
Ik vraag me af wat dit voor kunst is, het doet me sterk denken aan een scheepswerf!
De zaal erboven met honderden Aziatische polyester mannetjes is vreemd, maar geeft in ieder geval een redelijk gevoel; is dit kunst?
In een ruime zaal mocht gekeken worden naar een cirkel en een vierkant; daar waren we gauw mee klaar.
Ook de rest was hierna vlug bekeken. Surrealisme van Salvatore Dali heeft mooie schilderijen opgeleverd, maar die waren hier niet te vinden. Kortom een museum voor de echte liefhebber!
“Puppy” van Jeff Koons
Polyester Aziaten van Juan Muñoz
Hierna werd een terrasje opgezocht om het stadsgewoel te bekijken.
Terug in de refugio maken we buiten, met een clubje internationale pelgrims, een fles witte “Rueda” soldaat en Martin wordt eropuit gestuurd er nog een te halen.
De nacht is rustig na 170 km!
 |