Bilbao uit te komen bleek nog een hele toer.
Eerst richting het scheepvaartmuseum en hierna onderlangs de rivieroever richting de zee.
Na een paar kilometer was een fietsend meisje zo vriendelijk te vertellen dat het einde van de route afgesloten was. Een eindje terug ging het via ingewikkelde trappen over de spoorlijn in de richting Baracaldo, Sestao tot aan Portugalete.
Daar kun je kort over zijn. Je moet er nu eenmaal door, maar het is niets anders dan door lelijke, vervallen haven- en industriegebieden lopen, met slechte bepijling, parallel aan de Nervión en veel staalfabrieken.
Na 12,5 km wordt Portugalete bereikt, waarna de route langs de mooie Basílica over een aardig marktplein gaat. Iets verderop is de beroemde zweefbrug van Biskaye bij Getxo. Toch wel heel speciaal.
De “Puente Colgante”
Het fiets/looppad naar La Arena
☼ Zweefbrug van Portugalete
Verbindt de beide oevers met een gondel, die horizontaal aan de brugconstructie hangt en met een motor heen en weer bewogen wordt. Het voordeel is dat men onafhankelijk van de getijdenstromen, scheepvaartverkeer en hoogteverschillen is. Het nadeel is natuurlijk de beperkte capaciteit, vooral voor auto’s.
De brug was de eerste in zijn soort in 1893 en ontworpen door de Fransman Ferdinand Arnodin.
De hoogte is nog vlot 50 m en breedte 164 m. Het concept is inmiddels wel achterhaald, maar er functioneren altijd nog van deze bruggen in Engeland, Duitsland en Frankrijk, meestal zijn ze als monument verklaard.
Portugalete is met 55.000 inwoners nog steeds een grote stad en heeft met de andere voorsteden meer dan 200.000 inwoners.
We zijn dan ook na de koffie blij op een fiets – en wandelroute uit te komen met een rood wegdek. Door een mooie natuur gaat het nu 7 km naar de strandplaats La Arena. (wat trouwens ook zand betekent)
Hier vinden we een aardig restaurant met een heerlijk Menu del Dia.
Tip: kijk of er werklieden dineren en druk is; dan is het meestal goed!
Blauwe voetgangersbrug
over de smalle Ría
Eindelijk is daar de zee weer!
Over het strand, met mooie vergezichten op de baai, gaat het nu richting de voetgangersbrug, die over een kleine Ría naar Pobeño gaat.
Vanaf nu zullen we voornamelijk de kustlijn blijven volgen.
De refugio is dichtbij. Deze wordt door vrijwilligers van het Baskische Genootschap uit Bilbao liefdevol gerund en is dan ook een van de betere plaatsen op de route.
Zoals altijd werd eerst de stempel in het Credential gezet, wasjes en een tukje gedaan.
Mooie stranden
De refugio in Pobeña
’s Avonds zitten we op een terrasje net buiten de spetterende avondregen.
Het is vandaag de 40-jarige trouwdag met mijn overleden vrouw Hilda en ben dan ook een beetje triest.
M-C is begripvol en als je zo samen loopt, wordt je toch wel eigen met elkaar.
Later heb ik nog telefonisch contact met de kinderen en Loes.
Vroeg naar bed, met vanavond rumoerige Spanjaarden, na 197 km!
 |