De volgende morgen wordt in de museumachtige ontvangstruimte van de refugio een heerlijk en goed ontbijt gegeten, waarna de Pater ons hartelijk uitzwaait.
De Donativopot wordt door ons goed gevuld na zoveel sfeer en service. Eigenlijk is deze refugio wel te vergelijken met die van Don Blas op de “Ruta de la Plata”, waar dezelfde warmte ondervonden wordt.
De opgaande zon
Jonge Eucalyptus
De opgaande zon zorgt, samen met de eerste mistflarden, voor een prachtig bijna gedempt landschap, waar we in deze verstilde wereld de gele pijlen volgen.
Het gaat over een kleine asfaltweg naar Galizano.
Opvallende zijn de vele nieuwe Eucalyptus aanplantingen die in deze jonge fase een vreemde bijna turquoise kleur hebben met ronde bladeren. Naderhand worden de bladeren saai donkergroen en langwerpig.
☼ Eucalyptus
Is een echte exoot uit Australië en algemeen voorkomend in Noord Spanje. Kan niet tegen vorst maar groeit in deze sub tropische streken ook op droge plaatsen snel. Overal worden bossen aangeplant, vooral in Cantabrië, Asturië en Galicië, waarna ze snel uitzaaien en de oorspronkelijke bomen verdringen. Het zijn kaarsrechte bomen, maar door hun grillige hoogtegroei maken de bossen een welhaast tropische indruk. Alleen in Guipuzcoa zijn ze nog gering in aantal en overheersen de oorspronkelijke eiken- en dennenbossen.
Eucalyptus is als bouwhout ongeschikt maar belangrijk als grondstof voor de papierindustrie. De bladeren bevatten etherische olie die de bomen extreem brandgevoelig maakt. De afgelopen jaren waren de bosbranden in Spanje en Portugal (en Australië!) berucht.
Het is om deze reden dat men meer brandgangen aanlegt en kurk– en steeneiken aanplant die hier minder gevoelig voor zijn.
De bomen ruiken prettig aromatisch maar dat is het enige.
Het worden al gauw saaie productiebossen, waarbij de afhangende slierten schors een sombere indruk maken, vooral bij regen.
Ze doen dan denken aan doodgravers in een pandjesjas!
Bij het afdalen naar Galizano valt op hoe groen en zacht golvend Cantabrië is en in de verte ligt Santander aan de baai.
Het gaat naar Langre en langs het strand door naar Loredo waar het tijd is om koffie te drinken.
Over de stranden
Het bootje in Somo
Vanaf Loredo is het 2 km over het strand naar Somo, waar het bootje genomen wordt, makkelijk te vinden en die elke 15 minuten wel vertrekt.
Dit is een bijna ideale manier om in Santander aan te komen! De oversteek duurt ca. 20 minuten maar met geweldige uitzichten op de baai met stranden, de vuurtoren van Cabo Mayor, het eiland Mouro en het schiereiland met het Koninklijke paleis.
En natuurlijk Santander aan de overkant van de rivier.
Santander
Op naar de kathedraal
Santander heeft 200.000 inwoners en is een echte grote stad met meerdere baaien, casino en vol met toeristen. Je zou denken dat het afgeleid is van een heilige (Sant) net als Santiago, maar men zegt van niet. (Blijkt toch zo te zijn: San Emeterio)
Langs de promenade gaat het naar de kathedraal. In het verlengde worden een paar trappen op en af gelopen, waarna we in de Rua mayor de nog gesloten herberg vinden. Het was nog geen 13:00 uur en we mogen de rugzakken stallen in het naastgelegen gebouw van de locale Jacobusvereniging.
De kathedraal wordt bekeken, maar ook hier mogen geen foto’s worden gemaakt, dan maar snel van buitenaf!
Onder de kathedraal in de kelders worden later de pelgrims neergelegd op de vloer, als de refugio vol is.
Ze kwamen wel douchen hoewel dit nog een fors stuk lopen was!
Terug bij de refugio halen we de rugzakken op en gaan zolang naar de belendende Bar “El Barruca” waar Dora de scepter zwaait.
Ze is enthousiast pelgrimbegeleidster en zorgt ook vaak als Hospitalera voor de refugio. Ze had een lekker Menu del Dia voor 8,5 Euro.
Hiervoor krijg je een smakelijke Paëlla en de rest klopte ook!
Martin en Anna waren ook aangekomen wat weer voor leuke momenten garant stond. Anna was studente Japans geweest en had een stageperiode daar doorgebracht maar was er behoorlijk op afgeknapt. Het collectivisme van Aziaten sprak haar niet aan. Dus had ze de 2000 schrifttekens en taal voor niets geleerd.
☼ Japan
Dit land was tot 1860 volkomen in zichzelf gekeerd. (Alleen werd handel gedreven met Nederlanders en Chinezen) Dit werd afgeschaft door Amerikaanse pressie en daarna is het in een sneltreinvaart een op modern westerse leest geschoeid land geworden. De Samoerai werden afgeschaft en de beste intellectuelen werden uitgestuurd over de Westers wereld. Van de Engelsen namen ze het onderwijs over, van de Duitsers het Militaire systeem en van de Fransen het organiseren. Hiernaast werd de techniek gekopieerd, wat ze zogoed afging dat al in begin 1900 van Rusland gewonnen werd.
Tot op heden zit dit kopiëren de Japanners in het bloed en met hun fototoestellen worden dan ook de buitenlandse beurzen afgestroopt op nieuwtjes. Wij Westerlingen zijn zo naïef dit toe te laten, terwijl in Japan een Westerse fotograaf zo ongeveer gelyncht zou worden!
Inmiddels hebben de Chinezen dit ook goed begrepen!
Ze wilde nu een studie theologie beginnen na eerst een tijdje backpacken in Australië. Hoewel ze wilde wel trouwen, op onze vraag of ze soms het klooster in wilde.
Later ontmoette ik een Duitse jongen met dezelfde handicap en gehoorapparaten die ik op Anna opmerkzaam maakte. Hij was 30 jaar en wetenschappelijk medewerker aan de Uni van Wiesbaden. Ik hoop dat het wat geworden is!
Onderste gedeelte kathedraal
Doorkijk vanuit de Claustro
Om 16:00 uur konden we terecht in de refugio waar de Hospitalero vroeg of ik Holanda was? Nee ik ben Neerlanda. Want Holland is een provincie van Nederland, zoals Cataluna een provincie, maar geen totaal Spanje is. Hij snapte er niets van en zei; okay Irlanda.
Met de omstanders erbij zorgde dit voor enige hilarische momenten wat de hospitalero gelukkig ook wel doorhad.
M-C wilde hierna naar de baaien aan de Noordzijde van de stad.
We pakten de bus en kwamen in een mondain gedeelte met Casino terecht. We zaten hier op terrasjes met overal toeristen maar het weer werd minder, waarna we het hele stuk langs de riviermonding terug liepen naar het centrum.
Het centrum is niet erg indrukwekkend, want een grote brand heeft in 1941 een grote verwoesting aangericht in het historisch gedeelte, waardoor alles nieuw is.
In een Estanco kocht een Engelsman dozen met sloffen sigaretten en whiskey.
Hij kwam met de Ferry 2 dagen varen vanaf Engeland, waarbij ze enige uren hadden voor ze weer terug gingen en het weer viel hem (het was toch Spanje?) bar tegen. Dan maar goedkope drank!
Ik kon hier in ieder geval “Wilde”, de Hollandse sigaartjes, krijgen.
Op tijd het bed in, waarbij het ’s nachts nog regende na 295 km!
 |