‘s Morgens is het miezerig weer en wordt al gauw een bar aangestoken voor een ontbijtje. Martin is er ook en we praten over de gevaarlijke illegale spoorwegovergang die we een eind verder moeten nemen. Nu de stad uit wat zeker 5 km duurt tot Peñacastillo en parallel aan een spoorbaantje tot Bezana, waar nieuwe wijken uit de rotsen gestampt worden. Men heeft hier waarschijnlijk eerst erts gewonnen en bouwt nu in de gaten woningcomplexen.
Na Boo de Piélagos zijn we 14 km op pad en wordt het oppassen want we moeten rechtsaf onder een tunneltje door. De bepijlde route gaat rechtdoor.
De spoorbrug !
De zee is weer dichtbij
Hier moet iets verder illegaal een spoorbrug worden overgestoken!
Zoiets mag natuurlijk niet en stel je voor dat dit Nederland zou zijn, dan was het zeker onmogelijk. Maar de brug loopt over een Ría en omlopen is 7,5 km extra! Dus het bord “Prohibido el Paso” wordt genegeerd, na eerst goed geluisterd te hebben dat geen trein in aantocht is. Met een holletje gaat het links naast de rails de brug over en weer terug, want ik moet nog een foto nemen! M-C schrikt zich rot maar het is toch lachen.
Alles gaat goed maar meteen passeert een goederentrein met eindeloze rollen staaldraad.
Anna zit net achter ons die zal niet veel horen, maar je kunt altijd tegen de brugleuning aandrukken en het overleven! Later bleek dat Martin het tunneltje had gemist en inderdaad omgelopen was.
Slimme Anna had het wel gered.
Op naar Mogro na 17,5 km, waar behalve een mooie waterbron niets was.
Waterbron
Bar La Cantara in Carabias
Bij de bron rusten we even uit en praten met een werkman, die jerrycans vult en die we later zullen tegenkomen in een vrachtwagen met vader en zoon. Hij roept om oud ijzer en lompen op te halen, nog een echte voddenman en Gitane. (zigeuner)
We komen over een mooie golvende weg met uitzichten over zee in Carabias en lopen recht tegen de bar La Cantara aan.
Deze bar heeft een pelgrimsbordje op de deur en is gezellig druk.
De Olympische spelen zijn aan de gang, maar de Spaanse televisie kent alleen Spanjaarden, dus andere overwinningen zijn niet te zien en zeker geen Nederlandse.
Het Menu del Dia is hier uitstekend en goedkoop zodat een pelgrim hier beslist moet aansteken.
Afvalleidingenvan Solvay
Solvay
Nu is het 5 km naar het centrum van Polanco met de rookpluimen van de chemische industrie van Solvay, die hier pregnant aanwezig is.
Langs pijpleidingen gaat het evenwijdig aan een Ría met natuurlijk getijdenlandschap, waarbij je steeds over de leidingen heenkijkt.
Het lozen heeft de Spaanse overheid behoorlijk aan banden gelegd, zodat ook de multinationals zich aan de regels moeten houden.
Eigenlijk maak je een grote slinger tot in lintbebouwing Polanco, Requejada en Barreda doorgestoken wordt. Na 27,5 km volgt 800 m industrie van Solvay, waarna over de andere oever verder wordt gegaan en we gelukkig weer in de vrije natuur zijn.
Het is toch nog 11 km naar Santillana del Mar en de kilometers laten zich voelen. We lopen naar Albuerge Arco Iris, maar net ervoor zegt M-C; Er is een nieuwe refugio geopend “Jesus Otero”, in Santillana en daar gaan we heen, dus terug maar weer.
Naderhand bleek dit de juiste beslissing, omdat we midden in het plaatsje op een toplocatie terecht kwamen.
Nadat we gesetteld waren eerst het plaatsje verkennen, want er is veel te zien!
Santillana del Mar
De nieuwe refugio Jesus Otero
Santillana is een soort Valkenburg geworden. Men heeft het nauwgezet in middeleeuwse stijl gerestaureerd, authentiek maar wel erg toeristisch met drommen mensen en de bijbehorende prijzen.
De kerk van Santa Juliana
met middeleeuwse Claustro
De kerk van Santa Juliana kan bezocht worden met kruisgang, maar wel tegen betaling. Weer mogen geen foto’s in de kerk worden gemaakt en het stikt er van de wachtsmannen.
Er staat een St. Jacob op een prominente plaats in de Claustro, ten slotte ligt het op de oude “Ruta del Norte”.
Escudo
Mooie straatjes
Het totaal is behoorlijk groot met veel winkeltjes, restaurants en business alom.
Op de muren de wapenschilden van de adel. Hoe groter het wapen des te lager de adel!
2 kilometer zuidelijker liggen de grotten van Altamira met zijn wereldberoemde grottekeningen van meer dan 15.000 jaar geleden!
Afbeeldingen van Bizons 15.000 jaar oud !
Geweldig interessant, maar het origineel is niet te zien dus laten we voor wat het is.
☼ Grotten van Altamira
Deze zijn in 1879 door toeval ontdekt en 270 m lang.
De muren hebben 150 schilderingen uit het Paleoticum van meer dan 15.000 jaar geleden. Het zijn afbeeldingen van bizons, herten, paarden en everzwijnen in de kleuren zwart, oker en rood; zeer kunstig uitgevoerd.
Bovendien ontdekte men vuistbijlen, pijlpunten, stenen messen en naalden uit het Solutréen 22.000 tot 16.500 jaar en Magdalénien 18.000 tot 10.000 jaar geleden.
De ontdekking werd in het begin niet geloofd, maar is nu een van de belangrijkste vondsten in Europa uit de vroege oudheid.
De tekeningen begonnen te verbleken door het vele bezoek, daarom kunnen nu alleen de kopieën bezocht worden.
We zoeken een bar op en nemen een groot en klein pilsje waar 9,5 Euro voor betaald moet worden! Gelukkig hebben we ’s middags goed gegeten dus een tapasje is voldoende, wat een prijzen hier!
Naderhand zitten we in een Cidreria, waar we Cider uit een fles met een wonderlijk mechanisme inschenken.
Later ontdekken we in Asturië dat Cider met een boog moet worden ingeschonken, om de “geest” los te maken!
Erg gezellig met M-C en er ontwikkelt zich een vorm van intimiteit.
Om 22:00 uur zijn we in de refugio, de 16 bedden zijn vol en er slapen buiten mensen onder het open afdak op de vloer maar we zijn
333 km op pad!
 |