22 Augustus, Colombres – Llanes
26 km, zeehoogte

Het is vanmorgen wat miezerig, maar zoals gewoonlijk ontaardt het nooit in een echte regenbui. M-C is altijd vlug klaar zodat we op tijd kunnen vertrekken.
Het dorp uit gaat het steil naar beneden richting de Carretera, die een paar kilometer gevolgd wordt.
Er is een afslag naar het plaatsje Noriega. Is dit niet dezelfde naam als de drugspresident van Panama? Hun wortels zitten toch in Spanje.

 


Na La Franca

 

Afslag bij Pendueles

 

Na La Franca buigen we af een klein weggetje in, welke door een wilde natuur over een brug en een berghelling gaat, tot we weer op de Carretera en in Buelna komen na 10 km.
Verder tot Pendueles rechtsaf waarbij mooie achterafstraatjes gevolgd worden.
De schelp op de stenen palen heeft een eigenaardigheid in Asturië; om het gemakkelijk te maken zit deze net andersom dan in de andere provinciën ! De dichte zijde wijst nu de richting aan, dat is even wennen.

De dichte zijde wijst links!

 

 

De Carretera volgen is saai, maar hier kan een alternatief pad 12 km langs de kust gevolgd worden. Deze route is wel enige kilometers langer maar echt aan te bevelen.
Eerst wordt in een winkeltje brood met kaas en drinken gehaald, want een goede bar was nog niet te vinden. We peuzelen dit op in een bushokje, het is nog miezerig en hierdoor kil.

Playa de Bretones

 

Kust richting Llanes

 

Na behoorlijk stijgen komt een klein baaitje in zicht; Playa de Bretones met een aardige camping “La Paz”.
Als je goed zoekt zijn juweeltjes te vinden om je vakantie door te brengen! Het weer klaart ineens op zodat het een stuk aangenamer wordt onder de zon.
Het pad volgt de kliffen en kustlijn met zicht op de oceaan.
De rotsen worden steeds grilliger totdat een wonderlijk natuurverschijnsel zich openbaart; De Bufones de Arenillas!

De Bufones de Arenillas

 

De Vulva’s van Moeder Aarde

 

Door de open kanalen in de rotsen naar de oceaan stuwt het zeewater, met intervallen, onder donderend geweld omhoog.
Dit met een onheilspellend gerommel en geblaas. Het weer was rustig toen we er waren, maar toch gierde de weggeperste lucht krachtig langs ons heen. Het vormde een vochtige nevel van zoutwater, die te zien en voelen was, zodat je vlug naar achteren deinsde!
De openingen doen denken aan een schede die de bodem inloopt; de vulva’s van moeder Aarde!
Alles was vrij bereikbaar met alleen een waarschuwingsbordje.
Hoe prettig is Spanje dan, want in Nederland hadden ze allang de hele zaak afgezet.

 

  Bufones de Arenillas
In het karst zijn kalkachtige kanalen opgelost, waardoor open verbindingen zijn ontstaan met de verderop liggende oceaan.
De branding stuwt het zeewater in de kanalen met kracht omhoog, zodat bij ruw weer spuiters tot 40 m hoogte kunnen ontstaan.
Dit alles gaat met een onheilspellend gerommel, gegier en met behoorlijke kracht zodat oppassen geblazen is.
Meerdere Bufones liggen bij elkaar zodat het een spectaculair gezicht en gehoor is.
De gaten lijken op onheilspellende openingen in de aarde en het geeft een unheimisch gevoel.
Deze Bufones zijn op meerdere plaatsen langs de kust van Asturië te zien, maar vooral bij Llanes.
In de pre historie werden ze zelfs als begraafplaats gebruikt.
Een opmerkelijke manier om de mens aan de natuur terug te geven.
Het vreemde is dat Bufone in het Spaans ook “Clown of Hansworst” betekent. 

 

               


We gaan verder en lopen een verkeerde afslag in tussen kuddes koeien door, waarbij we bij een verlaten boerderij komen.
Op tijd gaan we maar terug en terecht want we waren tegen het ravijn van de rivier de Purón aangelopen.
Nu gaan we door Eucalyptusbossen over een bruggetje met mooie uitzichten en komen uit in Andrín.
Het is al 14:00 uur en hebben nog nergens gezeten, zodat we zin hebben in een Menu del Dia. In een veelbelovend restaurant gaan we zitten en eten er goed maar wel duur, voor Spaanse normen dan;
12 Euro zonder wijn. Llanes is een topvakantiestad en dat gaan we merken.

De Picos de Europa

 

Ría door het Centrum van Llanes

 

Na een bergrug overgestoken te hebben zien we Llanes beneden ons liggen en lopen de laatste 3 kilometer naar het centrum.
Het is er bomvol met toeristen; als dat maar goed gaat!
De privé Albuerge is vol en de jeugdherberg ook, wat we nog controleren, maar alles is gesloten.
M-C zit erdoorheen, want met alle extra’s hebben we veel meer dan 30 km gelopen.
Ze gaat zelfs naar het station om te informeren voor een kaartje naar huis, maar komt hier uiteindelijk op terug.
We lopen terug naar het begin van de stad en vinden in een particuliere Hostal “La Portilla” voor 16 Euro een bed met nog vele andere pelgrims.

Een advies aan alle pelgrims; probeer niet totaal gesloopt op een uitgezocht adres aan te komen, maar houd energie over; het kan complet (vol) zijn.
Het zoeken van een onderdak daarna in een overvolle stad, met alle onzekerheid dat erbij hoort, vergt het nodige; ook mentaal !

In andere kamers van het Hostal zaten studenten van wie één ’s avonds mooi viool speelde.
Na het wasje en uitrusten lopen we toch de 2 kilometer terug naar het centrum, waar we gezellig op de terrasjes zitten en de vakantiedrukte bekijken onder genot van de nodige Sidra.
We hebben de indruk ongeveer op de helft te zitten!
Naast ons was een winkel waar “Cojones de Antrichristos” (kloten van anti- christenen) werden aangeboden.
Toch wel nieuwsgierig geworden bleken het een soort cakejes te zijn!
Had dit nog met de Muzelmannen te maken?
Nee, het voert terug op een middeleeuwse vete met de Aartsbisschop van Toledo en Beatus Liébama. Spanjaarden namen geen blad voor de mond!

Zicht op de Cubos de la Memoria

 

Tableau met gevallen Falangisten

 

In de havenmonding liggen herinneringskubussen in felle kleuren geschilderd. Bij de kerk valt het tableau voor gevallen Falangisten weer op. M-C reageert als Catalaanse hier fel op; de gevallen socialisten werden als ongelovigen uitgestoten.
De Falangisten waren met Franco en kerk sterk verbonden tijdens de burgeroorlog van ’36 – ’39 en maakten een front tegen de communisten. Bovendien tegen regionale separatisten zoals Catalanen en Basken. Tot heden ten  dage is dit onderwerp in Spaanse families taboe. Dwars door families is in deze burgeroorlog een bloedige strijd gestreden, waarbij meer dan 500.000 slachtoffers zijn gevallen!
Bij de refugio blijkt het wasje weer eens erg slecht te drogen, je hebt echt 2 dagen nodig.
Als we al in bed liggen arriveren nog Der Jürgen aus Bamberg en Brigitte, pelgrims die geen onderkomen hebben.
Als eerdere hospitalero probeer ik 2 bedden te versieren, maar van de studenten moet je niets verwachten.
Gelukkig arriveerde op tijd de Hospitalera die de zaak regelde.
Vandaag veel meer gelopen dan aangegeven maar slapen na 419 km!

 

tab