Deel 4

De terugreis

Traject 2 – b

Santiago de Compostela - Roncesvalles

817 Km

Vervolg op Deel 3

Traject 2 – b

Oloron-Ste.Marie - Santiago

Dit gedeelte volgt de Camino Francès. Het is dan ook onvermijdelijk dat soms gebruik gemaakt wordt van in eerdere Caminos omschreven wetenswaardigheden en historische gebeurtenissen. Hierbij wordt vanuit gegaan dat veel fietsers de loopverhalen niet lezen!

Kaartjes en hoogteprofielen komen uit Deel 3 “St. Jacobs fietsroute” van Clemens Sweerman.

10 Mei Santiago – Ligonde 71 km

Vandaag start de terugreis, dus wat onrustig geslapen, regelmatig werd aan de tijd herinnerd door de klokkenslag van de Kathedraal. Dit doet denken aan het Afrikaanse gezegde; “Jullie hebben het horloge, wij hebben de tijd”! Keurig om 8:00 uur ben ik beneden waar Doña Josefina een perfect ontbijt maakt. Meestal is ze ’s morgens al onmiskenbaar en hoorbaar aanwezig. Een beetje zoals in oude Italiaanse films! De fiets wordt uit de kelder naar boven gesleept en alles bevestigd voor de uitdaging van de terugreis. Het is redelijk koud buiten zodat handschoenen, muts en overschoenen noodzakelijk zijn! Voor de 4 overnachtingen met eten en door de misselijkheid vrij rustige inname patroon wordt 160 Euro afgerekend, waar niets van te zeggen is!

Klaar voor de terugreis!

Na hartelijk afscheid van Josefina en Pepe wordt de fiets gepakt en de tegengestelde route genomen Santiago uit.

Santiago – Ligonde, 71 km, dagtraject 28

Het weer is uitermate miezerig, de straten nat van een nacht met doorgaande regen, maar het is even droog. De bovenste route zoals beschreven in het routeboek van Sweerman wordt niet genomen, omdat hier minder Refugios zijn en vooral ook meer bergen, zeker met dit slechte weer! Het idee om de hellingen terug nogmaals te moeten nemen, terwijl je weet wat te verwachten staat, is al voldoende!

Vreemd is het de bekende straten van Santiago uit te fietsen tegen de stroom Pelgrims in richting de Monte del Gozo. Langs het vliegveld wordt de Carretera de N547 opgezocht richting Arzúa. Op het vliegveld laten brullende motoren horen dat de situatie weer genormaliseerd is en gewoon vertrokken wordt. De heuvels nemen blijft hard werken en het weer een probleem. In Arzúa is het tijd voor Café met een broodje. Gelukkig blijft alles prima liggen en is ondanks de inspanningen van de narigheid van de afgelopen dagen niets meer te merken.

Bij het buiten komen blijkt de regen in stromen naar beneden te komen. Zitten blijven is geen optie, dus dan maar de regenbroek aan. Dit is goed hopeloos, omdat je in de broek net zo nat wordt als zonder. Het heeft een voordeel; je benen blijven in ieder geval op temperatuur. De reusachtige vrachtauto’s, die regelmatig passeren, geven nu een akelige waaier van extra opspattend water. Handschoenen, muts en alles is doornat. Ook de capuchon wordt nog geprobeerd, nadeel is dat deze regelmatig voor de ogen draait zodat het zicht benomen wordt. Onder deze rottige omstandigheden wordt doorgedouwd door Melide en Palas de Rei.

De hele dag hopeloos weer!

Het doel is Ligonde waar op de heenreis de Refugio en Resto ertegenover opgevallen was. Om kwart voor vijf is de Refugio bereikt, maar ook al Completo! Hiernaast zit een splinternieuw Hostal. Het ziet er rustig uit, maar eens proberen. Binnen zit een oud boertje in de ontvangstkamer, waar een uitnodigend open haardvuur knettert. Hij heeft plaats en vraagt 27,50 Euro voor een kamer. Hoeveel bedden staan erop? Twee, dan kan hier nog wel een andere Pelgrim bij gelegd worden. Hij zegt er wel een vrouw bij te zullen leggen. Natuurlijk , we zijn toch Pelgrims.  Hoeveel kost het dan? 15 Euro; is deal!

De natte regenjassen en regenbroek kunnen in de garage opgehangen worden. De rest van het doornatte goed, kousen en schoenen, wordt om de open haard gedrapeerd en zo nu en dan omgehangen. Met het baasje praat ik nog over openhaardhout zagen, wat elke winter een item voor me is en met veel plezier wordt gedaan. In het kamertje blijkt alles nieuw te zijn, werkelijk perfect met mooi fleurig beddengoed en een keurige ruime douche.

Als het etenstijd is en de Resto ertegenover wordt opgezocht, komt het baasje naar me toe en zegt zich vergist te hebben! De prijs is 17,5 Euro. Als ik zijn hand pak en zeg; Soy Campesino, tu es Campesino, Precio es Precio (Ik ben boer, jij bent boer, Prijs is prijs), draait hij zich om en loopt weg! Waarschijnlijk in zijn boeren eer getroffen. Het huis blijkt gerund te worden door zijn dochter, die enigszins verwonderd, maar zonder problemen, de 15 Euro incasseert.

Het eten in de heerlijk verwarmde Resto is prima met de gebruikelijke oversized televisie op oorlogssterkte, maar de meteo is tenminste te volgen. Hier word je niet echt vrolijk van, maar afwachten.

Terug wordt de nu redelijk droge kleding voor de haard weggehaald en het warme bed opgezocht. Het huis is doodstil zodat na 71 km lekker weggedroomd wordt na totaal 2752 km afgelegd te hebben!