15 Mei Carrión de los Condes – San Juan de Ortega,132 km

Gerard is nieuwsgierig naar het verloop van de Ruta del Norte en denkt eraan hierlangs terug te rijden. Behoorlijk bergachtig vooral in Gipuzcoa (Baskenland)! Terug zie ik hem in Doetinchem en heeft hij deze route inderdaad genomen, dat wil zeggen de totale Westroute langs de kust tot in Zeeland toe! Bij het vertrek praten we in de kamer wat na. Een Duitse Pelgrima uit het Schwarzwald moet de bus pakken omdat ze onoverkomelijke blessures heeft aan haar voet. Haar man is pas overleden en de Camino is de manier om het te verwerken. Wat opvalt is dat de vrouwelijke vlotte slapers van gisterenavond vanochtend rücksichtlos herrie maken en praten, nog in het donker. Rekening met elkaar houden valt sommige mensen erg moeilijk!

Pelgrimbeeld ingang Carrión de los Condes

De koffie in het Café met uitkijk op het Pelgrimsbeeld is goed om te starten, waarna van Gerard afscheid genomen wordt en we beiden in tegengestelde richting verdwijnen.

Carrión de los Condes - San Juan de Ortega, 132 km, Dagtraject 33

Het is vandaag 15 Mei en Maria ten Hemelopneming, in Spanje een feestdag. De straten zijn dan ook compleet uitgestorven. De lange eenzame weg naar Fromista  ligt eindeloos en zacht golvend voor mij.

Carrión de los Condes - San Juan de Ortega

Het weer is nog koel maar ver boven de 10^o C zodat handschoenen enz. niet meer nodig zijn. Toch blijft het relatief donker en on Spaans te koud weer, zodat fietsen in een shirtje wel vergeten kan worden. Maar over de licht aflopende weg is het wel lekker opschieten.

Na Carrión de los Condes

Meseta voor Fromista

Dit kale en één van de ergste stukjes van de Camino over de Meseta wordt vlot afgelegd en door Fromista wordt de weg gezocht langs de sluizen van het Canal de Castillo.

Sluizen Canal de Castillo

Langs Boadillo del Camino gaat het richting Castrojeriz waarbij, of het zo moest zijn, gedacht wordt aan een ander stel uit mijn dorp Silvolde; Robbie en Charlotte Wolters, ook onderweg naar Santiago. En verdorie, net voor de Río Pisuerga komen in de verte 2 fietsers aan die ze blijken te zijn! Natuurlijk volgt de bekende begroeting en uitwisseling van ervaringen.

Ontmoeting met Robbie en Charlotte Wolters

Het aantal fietsers uit Silvolde op de Camino is onevenredig groot! Zij hebben ook de Oostroute gereden door Frankrijk met speciale nogal vreemde hoge Gazelle fietsen. In Santiago gaan ze per vliegtuig naar huis en de fietsen via  Soetens. Zij hebben Soetens jr. met aanhangwagen in Pamplona getroffen die zich afgevraagd heeft of deze fietsen er wel in passen! Nu heeft sr. dit toegezegd zodat hij naderhand wel moet en bovendien is het achteraf ook gelukt. Deze fietsen hebben geen ketting maar een V-snaar achtige rubber riem als aandrijving. Die zijn niet in Spanje te koop, daarom hebben ze er 2 op voorraad. Later heeft alleen een velg problemen gegeven, maar dat kon standaard opgelost worden door een fietsenmaker in Villafranca. Zorg daarom voor niet te buitenissige fietsen!

Op weg naar Castrojeriz moeten nog een paar hellinkjes genomen worden. Helemaal komen we hier niet vanaf, hoewel deze in vergelijking met de afgelopen dagen een makkie zijn.

Heuvels voor Castrojeriz

Aan de andere zijde naar beneden langs het dorpje Matajudíos, waarna Castrojeriz met zijn burcht op de bergtop, als een schip in de woestijn voor ons ligt.

Burcht Castrojeriz op top

De Sirga rond de berg is één van de langste van de gehele Camino met mooie kerkjes en monumenten. Deze wordt net zolang gevolgd tot een echt Pelgrim Café opduikt waar ook nog eens in het ontluikende zonnetje gezeten kan worden. Als de zon echt doorkomt is het zelfs lekker warm, want deze heeft wel kracht.

Wapen Castrojeriz

Kerkje aan de Sirga in Castrojeriz

Eindelijk weer in het zonnetje!

Met een Tortilla Francesa achter de kiezen is het goed verder fietsen door het mooie dalletje naar Hontanas. De ruïnebogen van het vroegere klooster van San Antón worden nu vanaf de andere kant gepasseerd.

San Antón van de andere zijde

Het straatje is vol looppelgrims tot Hontanas waar de wegen scheiden en de fietsers het dal verder volgen. Voor Castellanos de Castro klinken zangstemmen als een processie tegengekomen wordt op deze kerkelijke feestdag. Dit is een Romería waarbij een heilige op een draagstoel al zingend rondgedragen wordt.

Romería

Het klimt hierna nog even flink een paar kilometer lang. Beneden ligt Castellanos de Castro in de zon te slapen.

Castellanos de Castro

Op het hoogste punt staat, zoals zo vaak, een stokoud stenen kruis op de splitsing der wegen. De looppelgrims gaan hier door naar Hornillos del Camino, terwijl de fietsers afbuigen naar Iglesias.

Stokoud kruis

Het landschap is kaal met steenhopen van kalkkeien op dit laatste gedeelte van de Meseta. Nog steeds is het te koel en zijn de bloemen amper te zien. Toch een foto zoals het een maand verder in juni zal zijn!

In juni is het een klaprozenfeest!

In Iglesias wordt de verkeerde afslag genomen waardoor het steil naar beneden gaat richting Villaldemiro. Teruggaan is natuurlijk geen optie maar onder de autosnelweg gaat de weg de verkeerde kant op. Langs de autosnelweg loopt een grint en kleipad, een “Camino de Servicio”, parallel richting de goede kant naar Burgos. Deze gevolgd totdat gewaarschuwd wordt dat de weg wegens werkzaamheden gesloten is. Toch maar verder, waar na een paar kilometers een stuk zachte klei doorgestoken moet worden. Verschrikkelijk! De fiets smoort en loopt volkomen vast. Zo goed als mogelijk zoek ik hardere stukken wegdek op en sleur de fiets mee. Op het droge stuk probeer ik met stokjes de rode zuigende klei tussen de jasbeschermers, spatbordjes en banden weg te krijgen en bovendien van de schoenen. De fiets loopt weer maar alsof er een rem op zit.

Nu voorzichtig verder naar Celada del Camino wat na enige kilometers lukt. Dit plaatsje kan uitsluitend over de autosnelweg bereikt worden waar je met de fiets niet op mag, zodat Estépar alleen te bereiken is via dezelfde doorgaande kleiweg. Eindelijk wordt de harde weg bereikt en over de Río Arlanzón richting Cavia gereden. Hier loopt een soort voorde de Río in zodat de fiets met bepakking er maar eens goed ingeschoven wordt. De rode klei wordt zoveel als mogelijk is weggespoeld. Lang niet alles is weg maar het is toch een stuk beter geworden en de banden lopen niet meer aan. Na dit vieze karweitje wordt dezelfde binnendoor weg als op de heenreis naar Buniel en Burgos genomen.

In Burgos wordt voornamelijk aan de onderkant van de Río Arlanzón gebleven. Het was tijd om ergens te gaan zitten, maar aan deze kant is geen cafeetje te vinden. Aan de overzijde is wel de Kathedraal te zien.

Kathedraal van Burgos

Via bruggen en grote wegen wordt de weg naar Santo Domingo de la Calzada aangegeven. Dit zijn de wegen voor de auto’s waar een kronkel meer of minder er niet toe doet, zodat zelfs een stukje langs de autosnelweg moet worden gereden, Brr! Eindelijk wordt langs allerlei bochten de N120 aangegeven zodat tenslotte de goede route gepakt wordt. In het eerste dorp is ook een cafeetje te vinden voor een nu hoogst noodzakelijke Caña! Hartstikke uitgedroogd, na 50 km aan een ruk doorhalen, wordt uitgerust en moed verzameld voor de laatste klimmende 25 km naar San Juan de Ortega. De N120 wordt gewoon gevolgd en is door de feestdag gelukkig niet zo druk.

Bij Santovenia de Oca toch maar eens kijken wat het overnachten in het Hotel kost dat naast de weg staat. Ze zijn het goedkoopst van heel Burgos en omstreken met 34 Euro, maar dan toch maar door naar de Refugio in San Juan de Ortega, 5 km met een pittig klimmetje verder. Hier word ik als een bekende ontvangen en ingeschreven voor 5 Euro, wat toch wat anders is, en kan zelfs nog net aanschuiven om het laatste restje van de knoflooksoep te eten.

In één van de drie boerderijtjes verderop blijkt de Monopoly cafébaas een eethuisje te hebben, gedreven door zijn zoon, dat nu geopend is. In groepen wordt hier niet al te best maar wel gezellig gegeten.

Sarcofaag van San Juan de Ortega

Cenotaaf (praalgraf) van San Juan de Ortega

In het cafeetje wordt een beetje nagezeten hoewel het op deze hoogte van 1100 m nog gauw behoorlijk koud wordt. De grote zaal wordt opgezocht waar het pikkedonker blijkt te zijn. Gelukkig ligt alles gespreid klaar zodat blindelings in de slaapzak gedoken wordt. Vandaag is niet echt gemakkelijk maar toch 132 km weggetrapt en met 3244 km totaal al een stuk door de drieduizend barrière!