21 Mei, Mios – Montalivet-les-Bains 120 km
Met het licht worden, voor zeven uur, zit ik al buiten. Net als een yoghurtje wordt leeggeschept komt een pop, pop, pop geluid steeds dichterbij, tot een boertje op een stokoude tractor passeert. Hij stopt en vraagt of ik geen last gehad heb van de Sangliers (wilde zwijnen). Nee hoor niets gemerkt en vertel hem met een kwartiertje te zijn verdwenen, uiteindelijk kampeer ik hier wild. Natuurlijk had ik de wroetsporen wel gezien gisteravond, maar als niet bedreigend afgedaan!
Nu vlug de zaak opbreken en wordt, met de fiets aan de hand, over het rulle zandpad naar het fietstalud geworsteld. Het is echt fijn wit en schraal duinzand waar de fiets met 26 kg bagage gemakkelijk in blijft steken.
Verder over de oude spoorweg
Het Bassin d’Arcachon komt steeds dichterbij en zorgt voor een welkome onderbreking van het dennenbossenlandschap.
Mios – Montalivet-les-Bains 120 km, Dagtraject 39
Hoewel, voorlopig is van de grote binnenzee niets te zien, omdat het fietspad achter de huizen van de vele dorpjes met hun dichte begroeiing blijft. Hinderlijk is dat bij elk zijweggetje gedwongen gestopt moet worden, wat op het laatst natuurlijk ook achterwege blijft. Een karakteristiek gebouw met Taussat erop geeft aan dat dit een oud stationsgebouw is geweest aan de spoorlijn.
Oude spoorweggebouw van Taussat
Aan een mevrouw, die de hond uitlaat, wordt gevraagd waar het Bassin dan wel is. Hiervoor moet linksaf geslagen worden wat in Andernos-les-Bains gebeurd. Het is toch nog een kleine 2 km maar wordt beloond met een weids uitzicht over het grotendeels drooggevallen Bassin.
Noordzijde Bassin d’Arcachon
Dit Bassin is de enige plek waar over 250 km de witte zandstranden en duinen doorbroken wordt. Het riviertje de Leyre zoekt hier zijn uitweg naar zee. De zandstranden worden de Côte d’Argent genoemd, ofwel zilverkust. Het Bassin valt met eb en vloed 2x daags grotendeels droog, zodat gevaarlijke stromingen ontstaan. Het meer wordt gebruikt als perfecte kraamkamer voor de Oesterkwekerij. Dat gaat niet zonder slag of stoot omdat deze diertjes erg gevoelig zijn voor ziekten en schoon water verlangen. Tegenwoordig wordt een Japanse variant gekweekt die het goed doet en waarvan het broed door heel oesterkwekend Europa afgenomen wordt.
Bassin d’Arcachon met Arcachon aan de overzijde
Terug naar het fietspad waarbij voorzichtig dwars door een leuk marktje bij Arès gereden wordt. Het einde van het spoortalud is nu in zicht, waarna afgebogen moet worden langs het noordpuntje van het Bassin. We hebben 24 km langs het mooie achterland van het Bassin gereden bijna zonder het te zien. De route loopt nu door prachtig gevarieerde duinbossen over een verhard pad.
Prachtig pad
Het golft door het dichtbegroeide duinlandschap onder heerlijke omstandigheden met fluitende vogels alom. Dit gedeelte behoort tot het mooiste stuk van de gehele route. Zo vroeg in het voorjaar is alles nog bijna verlaten, wat zomers wel anders zal zijn.
Door golvend duinlandschap
Tegen de hogere kustduinen aan wordt rechts afgebogen om parallel aan zee de lange weg naar het noorden te gaan. De kleine nederzettingen zijn vakantiedorpen op het zomertoerisme afgestemd. In le Porge-Océan zitten er al 45 km op zodat het tijd wordt voor een stopje. Eindelijk komt een geopend paviljoen in zicht waar koffie en een colaatje gedronken kan worden om de vochthuishouding weer op orde te brengen.
Groepje Schotse fietsers
Een groep Schotse fietsers komt aan en beginnen meteen aan hun pint. Ze zijn op een tussendoor vakantie, zonder vrouwen losgelaten, onder leiding van een Franssprekende kenner en hebben het dik naar hun zin.
Langs de duinen richting Lacanau-Océan
Het fietsen is een echt genoegen waarbij de klimmetjes toch nog het nodige vragen. Lacanau-Océan is één groot vakantieoord met prachtige stranden waar de badgasten al in zwemgoed in de zon op het strand liggen.
Stranden met badgasten!
Wat is dit toch een tegenstelling en bijna niet te geloven na wekenlang winter in Spanje gehad te hebben! Over een maand krioelt het hier van de toeristen.
Lacanau-Océan
Richting Carcans-Plage volgt na enkele kilometers een mooi maar onmogelijk fietspaadje. Zeker 5 km is de verharding rammelig beton, 75 cm breed, in verschillende stadia van kapot zijn. Het beton ligt op sommige plaatsen 15 cm boven het rulle zand, zodat het alle stuurmanskunst vergt er niet af te vallen. Gelukkig komen op de slechtste stukken geen tegenliggers anders ben je mooi bekeken. Eigenlijk is dit paadje ongeschikt voor fietsers en het is aan te bevelen de D6E die iets verderop parallel loopt te nemen.
Gevaarlijk paadje voor Carcans-Plage
In Carcan is het tijd om een lekker Menuutje te nemen op een uitnodigend terrasje. De Fransen hebben er zin in en met het familiegedoe lijkt het wel op Spanje.
De weg loopt nu langs bredere verharde wegen over de duinen precies tussen het grote meer van Hourtin en de Oceaan. Dat betekent behoorlijk klimmen zoals de Nederlandse vrouwen een paar dagen geleden al verzuchtten. Het meer is overigens niet te zien omdat er een rij duinen voor ligt.
In Hourtin is het goed zitten, waarbij een Duits echtpaar met “verneuk” fietsen (electrische) zich afvragen waarom ik de helm niet op heb. Dat zijn wij Nederlanders op normale wegen niet gewend en is ook niet noodzakelijk. Het maakt zelfs wel eens een wat potsierlijke indruk!
Na Hourtin volgen lange rechte stukken over fietspaden langs de snelwegen, waarbij de harde wind op kop het nodige te doen geeft. Als Montalivet-les-Bains eindelijk in zicht komt, is het al acht uur zodat maar eens een terras wordt opgezocht. Een Nederlands fietsechtpaar overnacht hier en we raken geanimeerd aan de praat. Met een gekregen grote pils overweeg ik toch maar te stoppen; het is mooi geweest voor vandaag.
Nederlands fietsechtpaar uit regio Den Haag
Iets verderop zit een Camping waar voor 12 Euro gestaan kan worden, waarbij de douche na 2 dagen toch wel hoogst noodzakelijk en lekker is. De wasjes zijn in de harde wind pijlsnel droog.
Voor het eerst een Camping in Montalivet-les-Bains
Nogmaals het plaatsje in om de Hagenaars op te zoeken en een rondje terug te geven, maar ze zijn verdwenen. Op het terrasje wordt van de ondergaande zon genoten in het zo rustige plaatsje, waar alles open is en klaar voor het zomerseizoen. De tent in waarvan de rug in de toch nog behoorlijk straffe wind staat. Slapen met het doorgaande geruis van de branding op de achtergrond wil wel lukken na 120 km vandaag. Nu liggen totaal 3877km achter mij!