4 September, Saint-Privat-d’Allier – Saugues 19 km
De Madam arriveert tegen 8:00 uur waarna de tafel voor het ontbijt gedekt wordt. De Zwitserse meisjes, Arianne en Rosanne zijn in opperbeste stemming. Iedereen heeft nu toch maar gereserveerd voor vanavond zodat geen toestanden te verwachten zijn.
De echt vriendelijke Madam heeft eigengemaakte jam en melk. Ze heeft een boerderij even verderop. Eten ging niet gisterenavond maar normaal doet ze dat ook. Zeer aan te bevelen adres dat niet in de boekjes staat!
Perfect
Petit Dejeuner
Het is zeker 9:00 uur voordat gestart wordt, maar het traject is vandaag niet zo lang.
De harde slagschaduwen ’s morgens geven toch al aan dat de herfst nadert. Een dun truitje met lange mouwen doet het goed tegen de kilte hier op 900 m hoogte.
Saint-Privat
in het lage gedeelte
Na
Privat gaat het direct steil omhoog met prachtige uitzichten op de
omgeving. Dit landschap is echt zo ongeveer het mooiste van de gehele
route.
Saint-Privat-d’Allier – Saugues 19 k
Bij de 3 kruizen wordt uitvoerig hiervan genoten. Van de oude burcht in Privat is eigenlijk alleen de toren over gebleven.
Magnifiek uitzicht op Privat
De route wordt weer duidelijk aangegeven en loopt na een klein klimmetje nu vooral naar beneden.
Route wordt goed aangegeven
Dat hele stukken over stokoude paden gaat, is te zien aan de middeleeuwse bestrating waar over gelopen wordt.
Middeleeuwse
bestrating
Zo nu en dan door een verlaten gehuchtje volgen steeds weer mooie bospaden.
Mooie
bospaden
Rochegude ligt op 970 m hoogte op de rand van een groot ravijn dat het vulkanische Velay scheidt van het Margeride bergland. Het heeft een oude Jacobskapel met erachter een Donjon, wat de oude toren is, enig overblijfsel van een kasteel dat er gestaan heeft en over de verre omgeving kijkt.
Rochegude
Het is een hooggelegen schilderachtig dorpje mooi genoeg om je een sprookjesachtig Frankrijk gevoel te geven. Toch is het dorpje uitgestorven op de vele wandelaars na dan.
Sprookjesachtig dorpje
Naar de Donjon en kapel lopen trappen waar van de route af toch even gekeken moet worden. Frankrijk heeft volop van dit soort middeleeuwse monumenten.
Donjon en Jacobskapel
Vanaf Rochegude volgt een steile afdaling dwars door een bos met ruwe rotsen en een hoogteverschil van 400 m.
Steile afdaling over rotsformaties
Vanuit het gehuchtje Pratclaux kijk je mooi op Monistrol-d’Allier beneden aan de rivier.
Dal
van Monistrol
Over de oude ijzeren brug gaat het naar de andere oever van de Allier waar een uitnodigend terrasje ligt. De koffie is goed en verschillende Pelgrims steken aan. Zo ook 2 Nederlandse vrouwen uit de regio Den Haag die ook al in Le Puy waren. Eén wilde door naar Santiago, de ander liep een weekje mee. Hierna niet meer gezien.
Monistrol
Vanaf het terras is een prachtig uitzicht op de woeste kloven waar de Allier doorheen moet. Aan deze kant in het Margeride bergland bestaat de bodem vooral uit graniet wat weinig vruchtbaar is. Op het terrasje een broodje kaas proberen te bestellen, maar niet mogelijk! Ze hebben de baguettes nodig voor bij de menu’s zo tegen de middag. Het blijven vreemde gasten! De ober denkt mij een plezier te doen met een los stukje brood, dat weer wel.
De
Allier
Wat nu te wachten staat is onbekend, maar achteraf de zwaarste klim van de gehele route! Een hoogteverschil van 500 m moet overwonnen worden in een paar kilometer en dat zullen we weten! Het stadje uit beginnen de serpentines meteen. De weg loopt steil tegen de Gorges op en staat voor prachtige vergezichten.
Terugblik op Monistrol
De rotshellingen bestaan gedeeltelijk uit basaltzuilen die een kristallijne vorm hebben en ooit ontstaan zijn door vulkanische werking.
Basaltzuilen
Voetje
voor voetje wordt de steile helling genomen. Het is nog bloedheet ook
zodat de 11 kg bepakking extra drukt. Om mij heen zwoegen andere
Pelgrims moeizaam naar boven. De kapel van Madeleine wordt
gepasseerd.
La
Chapelle de la Madeleine
Dit
is een gevel die een natuurlijke grot in het machtige basalt afsluit.
Helaas is de deur gesloten. Al in 1312 wordt het bestaan van deze
kapel genoemd, terwijl in de grot resten van bewoning door de Kelten
zijn gevonden. De steile muur loopt onverminderd door tot een paar
boerderijen in Escluzel bereikt worden. Overal liggen Pelgrims uit te
puffen. Water is voldoende beschikbaar. Aan de overzijde van het dal
van de Allier is de Donjon te zien van Rochegude waar we enige uren
geleden begonnen met de afdaling naar Monistrol.
Aan de overzijde de Donjon van Rochegude
Het klimt onverminderd door. Aan de bosrand staat het Duitse echtpaar met ezel en kind. Ze hebben het dik naar de zin. Gisteren waren ze ook in Privat. Zij waren het die de ezel meenamen in Le Puy. Ze vonden het jammer dat ik ze daar niet aangesproken had omdat ze geen woord Frans konden, waardoor de overdracht nogal moeizaam verlopen was. Een ezel als lastdier is mooi, vooral omdat ze makkelijk 100 kg kunnen dragen. Nadeel is dat ze maar 3 km per uur lopen, wat de actieradius per dag sterk beperkt.
Dal van de Allier met de hoogte van Velay
De omgeving is werkelijk prachtig met uitzichten over de bergen naar alle kanten. Het is de Gévaudan, vroeger een aparte provincie, nu behorend tot het Departement Lozère. Het is vrij dun bevolkt maar met oude sporen naar prehistorische volken. Zo woonde hier de Gallische stam van de Gabalas, die met Vercingetorix de Romeinen van Julius Ceasar bevochten in 46 AD en verloren, waarna heel Gallië werd bezet. Vercingetorix (rix duidt op zijn Koninklijke afkomst!) is 6 jaar gevangen gehouden in Rome, uitgehongerd en wreed terechtgesteld met de Garotte (wurgpaal).
Vercingetorix is verheven tot nationale en mythische figuur van het Frankrijk van nu.
Duidelijk is dat deze oer Galliër model heeft gestaan voor de zo populaire verhalen over Asterix en Obelix!
Vercingetorix
In het gehucht Montaure is het einde van de grote klim bereikt, waarna het verder golft door de nu meer op een plateau liggend berglandschap.
Eindelijk
boven
In het dorp is een zeldzaam en prettig terrasje dat al gauw volzit met dorstige Pelgrims. Je kunt ook overnachten in de bijbehorende Gîte. Hoe dan ook zorgen de wandelaars voor enig leven in de uitstervende gemeenschappen.
☼ Veldlathyrus of Lathyrus pratensis (Papilioneae)
Klimmende
vaste plant uit de vlinderbloemfamilie. Beetje rommelige welruikende
plant. Groeit langs bermen in grasland. Bloeit van juni t/m
september. Hoogte 30 – 120 cm. Is goed veevoer. De erwten
werden vroeger bij schaarste gegeten. Kruid voor het bereiden van een
slijmoplossende middel bij hoesten en bronchitis.
Voor
Roziers
Hoewel het traject vandaag maar 19 km is moet het vooral door de buitengewone steile klim in een behoorlijke hitte niet onderschat worden. Gelukkig zijn op deze route enkele prima terrasjes aanwezig, wat verderop zeldzamer wordt.
Huiskamerterrasje
De laatste bergtop ligt op bijna 1100 m hoogte bij Rognac, waarna het dal van Saugues zich beneden uitstrekt met de bergen voor morgen erachter.
Volgende dal
Voor Saugues moet de Route National overgestoken worden, waarbij de stad schilderachtig voor ons ligt. Langs het pad staan vreemde kunstwerken om de zaak op te leuken. In het stadje blijken meer van dit soort uitingen aanwezig te zijn.
Saugues
Hoewel Saugues maar 1900 inwoners heeft, is het de voormalige hoofdstad van het Graafschap Gévaudan.
Saugues
Dit stadje is in heel Frankrijk bekend door het woest verscheurende roofdier dat tussen 1764 – 1767 talloze slachtoffers maakte in de hoogvlakten van La Margeride. Deze angst wordt levendig gehouden door het houten beeld dat vanaf de berghelling op Saugues neerkijkt.
La Bête de Gévaudan
☼La Bête de Gévaudan
De streek werd tussen 1764 – 1767 geteisterd door een reusachtig agressief roofdier die het op mensen gemunt had. In de bergen van La Margaride werden 123 mensen gedood. Vooral vrouwen en kinderen waarbij het hoofd afgebeten werd. 306 aanvallen zijn beschreven en zorgde voor een ongelofelijke angst in de Gévaudan. Dit noodzaakte Koning Louis XV tot het sturen van Dragonders en wolvenjagers. Ondanks verschillende gedode grote wolven stopte het pas toen een jager uit Sogne-d’Auvers een monsterlijke wolf doodde. Dit alles was aanleiding voor vele sagen over hyena’s, weerwolven en samenzweringstheorieën. Zelfs is gedacht aan meerdere seriemoordenaren omdat vooral vrouwen en kinderen het slachtoffer waren. Het verhaal is vele malen verfilmd en beschreven in boeken.
Tegenwoordig
is Saugues vooral een slaperig stadje dat leeft van de toeristen.
Vroeger werden als specialiteit “esclòps”,
(klompen) vervaardigd, waar net als bij ons bijna niets meer van te
merken is. De Accueil Randonneurs La Margeride ligt in een
zijstraatje en is gauw gevonden. Gelukkig gereserveerd want het was
'complet'. Het bed ligt in een straatje verderop, waarbij de kamer
gedeeld wordt met enkele snurkende Françaises. Ze hadden wel
van te voren gewaarschuwd! Zoals vaker op de route kan met een
codeslot binnengekomen worden.
Pleintje in Saugues
De overnachting voor 29,50 Euro incl. demi-pension en ontbijt is alleszins redelijk. Op een terras bij het mooie café aan de hoofdstraat is het gezellig. De opvallende Française die gisteren in Privat luidruchtig aanwezig was, is nu de klos. Ze moet 2 rugzakken dragen omdat haar vriend gevallen was, wat een beschadigde knie opleverde. 18 Kg; dat gaat niet lukken. Waarschijnlijk was het afgelopen hierna, want ze werden niet meer teruggezien. Hieruit blijkt eens te meer: tijdens lopen één oog op de voeten en één voor het landschap!
Tour des Anglais met kerk Saint-Médard
Vreemde
kunstwerken
Om
19:00 uur is het eten geblazen in de gezamenlijke eetzaal. Vooral
Fransen zitten aan de lange tafels, waarbij aangeschoven wordt. Het
is dezelfde groep die eergisteren al in Le Puy aanwezig was. Ze lopen
een week met begeleiding van een auto voor de bagage. Enkelen komen
uit de Elzas wat converseren op zijn Duits een stuk makkelijker
maakt. Ze vragen hoe Frankrijk ervaren wordt. Nu eigenlijk lijken ze
wel erg op “Boches” (equivalent van moffen) met hun
regeltjes en formaliteiten, waar ze wel van opkijken. Wat opvalt is
dat Fransen in zijn algemeenheid over weinig humor beschikken. De
grote humorist vinden ze Coluche die al 20 jaar overleden is. Als ze
een opmerking maken over het smeerkaasje dat; “La Vache qui
rit” (de lachende koe) heet, merk ik op dat ze de Fransen daar
mee bedoelen. Aan de reacties te merken komt dit niet echt aan!
Eetzaal
Het bed wordt verderop vroeg opgezocht. Een mooie maar zware dag waarbij, ondanks de 19 km, pas om 16:30 uur binnengekomen werd. Nu zitten er 42,2 km op!