8 September, Saint-Chély-d’Aubrac – Espalion 22,5 km
In het restaurantje is het lekker koffie drinken met een toastje. Het is droog geworden en hoewel donker ziet het er niet slecht uit. De wereld verandert vanaf vandaag ingrijpend. Het Aubrac hoogland wordt verlaten. Gisteren al 500 m naar beneden gekomen vandaag de volgende 500 m!
Saint-Chély-d’Aubrac – Espalion 22,5 km
Place de la Mairie Saint-Chély-d’Aubrac
Door Saint-Chély loopt de route richting een oude brug over de Boralde, met een mooi Pelgrimskruis erop, het dal in. De beek is een behoorlijke stroom geworden dat onder de bogen doorkolkt.
Le Pont des Pèlerines over de Boralde
Aan de andere zijde direct omhoog met een mooi uitzicht op Saint-Chély en de erachter liggende hoogvlakte van de Aubrac.
Saint-Chely-d’Aubrac
De paden zijn een stuk modderiger geworden, hoewel na een lange droge periode de aarde veel water kan verwerken. Even gaat het omhoog daarna volgt een lange daling door de bossen.
Natuurleien op een boerenschuur
Over de valleien hangen slierten optrekkende damp na een hele nacht regen. Koud is het niet waardoor lekker gelopen kan worden.
Optrekkende damp
Na de kale hoogvlakten van de Aubrac worden nu de uitgebreide loofbossen doorgestoken, waar beuk het hoofdbestanddeel is. De bladeren druppelen behoorlijk na.
Beukenbossen
Naar het dal van de Lot en Saint-Côme-d’Olt is 16 km doortrekken met geen rustplaatsen onderweg, tenzij je in het natte gras wilt zitten.
Mooie doorkijkjes in de dalen
Open plekken en kalere hellinkjes zorgen voor mooie doorkijkjes de dalen in. Over het pad liggen omgevallen bomen en is het kruip en sluip door.
Kruip en sluip door
Het brede dal van de Lot ligt weids in de verte en wordt vanaf nu een groot gedeelte gevolgd.
☼ Gele Maskerbloem of Mimulus guttatus
Behoort tot de helmkruidfamilie. Grote heldergele lipbloemen die wel 4,5 cm kunnen worden. Een echte exoot afkomstig uit de Rocky Mountains van Amerika. Wordt 10 tot 30 cm hoog en groeit aan de natte oevers van beekjes en sloten. Bloeit van juni tot september. Kan onder de juiste omstandigheden een serieuze bedreiging worden voor de Europese flora, maar is gewoon erg mooi!
Eerst moeten een paar gehuchtjes doorgestoken worden waarbij steile tussendalletjes met beekjes voor afwisseling zorgen.
Dal van de Lot met Saint-Côme-d’Olt
In Cinqpeyres net voor Saint-Côme staat zowaar een oude liefde keurig opgeknapt; een Renault Ondine. Mijn eerste autootje in 1965 in Gordini uitvoering. Heerlijk autootje met één echte makke: roesten, verschrikkelijk en niet bij te houden. Toen de carrosserie in zijn geheel begon te zakken restte maar één ding: de sloper!
Oude liefde
De overhangende tuinen dragen lekker fruit waar dan ook dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Daar kijkt niemand van op, ze laten alles toch hangen.
Door de tuinen
Saint-Côme-d’Olt is een oude gefortificeerde stad langs de Lot. Olt is het Occitaanse woord voor Lot. De stad valt vooral op door de kerktoren met zijn vreemd gedraaide torenspits. Het is geclassificeerd als één van de mooiste plaatsjes van Frankrijk.
Saint-Côme-d’Olt
Zondagsmorgen in Saint-Côme-d’Olt
Oude stadspoort
De straten lijken wel uitgestorven tot bij de kerk een pleintje opdoemt. Het is zondagmorgen en markt. Ineens een levendige boel met kraampjes waar regionale spullen aangeboden worden en vooral leuke terrasjes. Na 4 uur lopen komt dit als geroepen. De terrassen zitten vol gezinnen die een soort nakerk vieren. Zoals gebruikelijk in Frankrijk eerst bij de open Boulanger langs voor een vers broodje bij de koffie op het terras. Het is behoorlijk fris maar onder de overkapping best uit te houden.
Église Saint-Côme-et-Saint-Damien
Na een uurtje alle moed verzameld en verder voor het laatste gedeelte. Eerst moet de Lot overgestoken worden waar aan de andere zijde de route eerst langs een asfaltweg wordt vervolgd.
Saint-Côme-d’Olt vanaf de Lot
Een half uur wordt over deze weg gelopen totdat een pad links het bos ingaat. Het routeboek geeft aan dat het mogelijk is een stuk af te snijden door het asfalt te volgen wat weinig aantrekkelijk lijkt.
Langs de Lot
De berg op
Wat volgt zijn steile gladde bospaden door een verwilderd loofbos naar het hoogste punt over een kam parallel aan de Lot.
Eikenbos
Boerenhofstee Combres
Bij een doorkijkje is in de verte een burcht te zien boven op een berg wat Espalion moet zijn.
Burcht Espalion in de verte
Een vreemde rotsformatie wordt doorgestoken dat eruit ziet alsof in het verleden basaltstenen gewonnen zijn.
De stroomlijnen van het hete magma tijdens het ontstaan zijn er in terug te vinden.
Basaltrotsen
Bij het hoogste punt is een uitkijkpost met een prachtig uitzicht op Espalion in het dal van de Lot beneden. Boven op de basaltberg ligt strategisch het fort Calmont-d’Olt al gesticht in de tijd van Karel Martel door een Ridder van hem om de Saracenen te bestrijden.
Espalion
Nu volgt een korte maar steile daling langs smalle rotsige paadjes naar beneden tot de Romaanse kapel van de Persen. Dit is gebouwd in de 11e eeuw ter ere van Sint Hilarius, die in 793 door de Saracenen onthoofd is (Karel Martel had in 732 de Saracenen verslagen in Poitiers, maar ze waren beneden de Lot nog heer en meester!).
L’Église de Perse
Langs sportvelden wordt uitgekomen op een boulevard langs de Lot met een geweldig uitzicht op de stad Espalion, zijn oude paleis en brug.
Le Vieux-Palais en le Pont-Vieux
De stad in zit vooraan meteen de Gîte Communal, dat vol blijkt te zijn. Geen nood want er is gereserveerd in de Gîte La Halte Saint Jacques net over de hoge oude brug.
Hoge oude brug
Op de brug een weergaloos uitzicht op beide zijden van de Lot met zijn middeleeuwse bebouwing.
De huizen van de vroegere leerlooiers
Stadzijde
De Gîte opent na 16:00 uur waardoor nog een half uurtje zoet gebracht moet worden in de binnenstad. Reserveren is wel nodig; alles zit bomvol. Waarschijnlijk starten veel wandelaars hier met een nieuw trajectgedeelte. Vanaf nu nogal wat andere pelgrims terwijl oude afhaken.
De Gîte is voortreffelijk; heerlijk eten met eendenpoot aan lange tafels met nu wat aanspreekbaardere Fransen zoals Gilles en voor het eerst Bernard. Het wasje droogt met het sombere weer onvoldoende dus dat wordt morgen weer ophangen.
Espalion
Na het eten nog het centrum in op een terrasje met een dik fleecejack aan. Naast mij zit Christian met vrouw. Hij is een Franstalige Zwitser en behoorlijk kwaad dat alles vol is en zij gedwongen zijn een duur hotel te nemen. Zijn vrouw doet alle moeite om hem rustig te krijgen. We hebben makkelijk contact omdat hij ook Duits spreekt. Voor het terras loopt een trekker in wandeluitrusting die wel eens de Nederlander kan zijn waar ik over gehoord had. Hij zou met een tentje en veel bagage de route doen. Later zullen we hem nader leren kennen.
De oude kerk Jean Baptiste is nu een museum
Op de slaapkamer is het een gezellige boel met Fransen uit het noorden, die echt lol trappen. Wat een verandering van landschap vandaag. Compleet anders dan de Aubrac. Het is dan ook goed slapen na 159 km!
