20 September, Saint-Antoine – Lectoure 24 km
Maar goed de was binnengehaald te hebben; het heeft behoorlijk geregend vannacht. Martin is bij het ontbijt wat aangedaan omdat hij in een verborgen putje is gestapt met een blessure aan het scheenbeen tot gevolg. Hij kan gelukkig verder.
Saint-Antoine – Lectoure 24 km
Eerst moet dezelfde weg als gisteren naar de boerderij van Villeneuve omhoog gelopen worden. Het wordt sowieso een heuvelachtig traject vandaag.
la Ferme de Villeneuve
Mooie vergezichten over de velden met in de dalen vijvers om het spaarzame water zomers op te slaan. En natuurlijk weer zonnebloemen zo ver je kunt kijken.
Vijvers in de dalen
De bakker is al rond geweest. Bij de boerderijen liggen broden in de kastjes.
Brood wordt nog bezorgd!
Flamarens is het volgende kleine stadje op een heuvelrug gelegen gedomineerd door het Château de Flamarens. Ernaast het kerkje van Saint-Saturnin dat vervallen is tot een opmerkelijke ruïne. In de muur bij de auto zit een dichtgemetselde poort met Visigotische elementen uit de 5e eeuw. Hoewel het een kleine gemeenschap is doet men toch pogingen de resten te behouden.
Flamarens
L’Église Saint-Saturnin
Opmerkelijk zijn de restanten van het vijfhoekige koor. Met de Brabanders Wil en Gerrie bekijken we de ruïne die behoorlijk imponeert. Zo ook het Château ernaast, dat ook al in een slechte toestand verkeert.
Château de Flamarens
Het behoorde toe aan de burggraaf van de Lomagne, zoals deze streek in de Gascogne heet en is gebouwd op vroegere resten in de 15e eeuw. In de laatste oorlog was het al vervallen en is nog eens afgebrand ook. Toch zijn er weer bewoners en wordt het gerestaureerd. Overigens, het dorp heeft erg geleden van deze oorlog. De Duitse Wehrmacht hing 11 mannen op en fusilleerde er 3 (Het waren niet alleen SS-ers die wreedheden begingen)!
Vruchtbaar Lomagne
De route loopt voornamelijk langs de weg naar Miradoux. Samen met Wil en Gerrie wordt een tijdje opgelopen. Het landschap is geweldig vruchtbaar met een rijke kalkhoudende grond. Terugkijkend is goed te zien hoe strategisch Flamarens op de top van de heuvel ligt.
Flamarens op de top van de heuvel
Een zonnebloemenveld heeft nog wat bloeiende takken en geeft een kleine indruk hoe fleurig het er in juli wel niet uit moet zien.
Laat bloeiende zonnebloemen
Miradoux in begint het behoorlijk te regenen en kunnen we schuilen in een soort winkeltje met een koffiehoekje. Het buitje wordt uitgezeten waarna alleen de route weer opgepakt wordt. Het stadje is de oudste Bastide van de regio uit 1253.
Église Saint-Orens et Saint-Louis in Miradoux
De klokkentoren is de vroegere Donjon van het kasteel
Langs de asfaltweg naar beneden houdt de regen gelukkig op. Het weer zou toch verbeteren?, nog weinig van te merken!
Miradoux uit
Links de velden in voor de volgende klim. De paden zijn inmiddels wel een beetje blubberig geworden zodat het oppassen is voor uitglijden.
Oppassen voor uitglijders!
Na de top liggen aan de rechterkant de restanten van het Château de Gachepouy op alweer een strategische hoogte. Om dit vruchtbare land is door de eeuwen heen hard gevochten!
Château de Gachepouy
Aan de horizon liggen de contouren van een grotere stad zodat ik al denk dat dit Lectoure moet zijn. Wel wensdenken want dat ligt nog minstens 12 km verder.
Richting l’Isle-Bouzon
Castet-Arrouy is het volgende dorp met een picknickplaatsje naast een klein kerkje. Het Café ertegenover is open maar weigert koffie te schenken. Ik ga maar op het terras zitten met eigen spullen. De Patron wil wat zeggen maar doet het net niet.
Picknickruimte in kerk Castet-Arrouy
Op voor de laatste 11 km naar Lectoure. De modderige paden ben ik even zat zodat langs de Route National, die lekker rustig is, gelopen wordt. Aan de kant een Franse wandelaar die wacht op vervoer; Tendinitis aan het scheenbeen maakt verder lopen onmogelijk. Dit is nog steeds één van de kwaaiste blessures op de route en komt vooral door ongetraindheid. Als het scheenbeen rood verkleurd en pijnlijk is, ben je aan de beurt en resten 2 dingen: lange rustpauze (meer dan een week) of wat meestal gebeurt: stoppen!
Het is altijd weer een zegen heel te blijven en zeker niet vanzelfsprekend!
☼ Avondkoekoeksbloem of Bolderik of Silene latifolia subsp. Alba, ook wel Melandrium album of Silene Pratensis genoemd
Eenjarige plant uit anjerfamilie. Bloeit van juni tot oktober op kalkrijke gronden en houdt van warmte. De bloemen bloeien zacht geurend vooral in middag en avond. Heeft mannelijke en vrouwelijke planten. Vrouwelijk met een grotere doosvrucht. In Nederland vrij algemeen. Kan tot wel 1 m hoog worden afhankelijk van omgeving. Is in Amerika als exoot met zaaigoed meegekomen en woekerplant geworden door ontbreken van natuurlijke vijanden. Wordt wel tegen verkoudheid gebruikt.
Na 10 km komt de behoorlijk saaie rechte asfaltweg uit op de drukke snelweg naar Lectoure. Hier is het behoorlijk oppassen met vrachtverkeer. Totdat de stoepen beginnen van de lange aanloop naar de binnenstad.
Aanloop Lectoure
Met standbeeld van Jean Lannes de plaatselijke houwdegen en Maarschalk van Napoleon Bonaparte
De Gîte L’Étoile Occitane ligt na de kerk aan de hoofdstraat. Het wordt gedreven door een jonge vrouw met haar Indische vriend in de zomertijd. ’s Winters zijn ze beiden in India. Mario heeft de speciale kamer van haar gekregen. Als later Martin op zoek is naar onderdak en geen camping kan vinden versieren wij dat hij kan slapen bij Mario op de Couch. Alles zit pikkepakke vol. Mijn bed staat op een kamer helemaal vol met een Franse groep semi pelgrims die met auto’s begeleid worden.
Kathedraal Saint-Gervais-Saint-Protais
In de hoofdstraat zijn een paar aardige terrassen waar het vaste gezelschap al gauw te vinden is. Het is hier min of meer bekend terrein. 3 Jaar geleden tijdens de fietstocht liep de route vanaf Moissac tot Lectoure door hetzelfde gebied. Vanaf nu buigt de wandelroute af.
Lectoure
Lectoure is één van de oudste steden van de streek met een mooie kerk en hoofdstraat. Daarnaast voorzien van de nodige winkeltjes en terrasjes waar van de vermoeienissen bijgekomen kan worden. De geschiedenis gaat terug tot voor de Romeinse tijd, waarbij in Lectoure een regionale Gallische stam huisde, die met de Romeinen goed uit de voeten kon. Vele restanten van Romeinse heiligdommen zijn dan ook te vinden. Bovendien was het een natuurlijk gelegen fortificatie die alle aanvallen moest doorstaan (soms met droevige afloop). Tijdens de 100 jarige oorlog stond het aan de kant van de Franse troon. De streek Armagnac staat nog steeds als geuzenwoord bekend door de heftige weerstand tegen buitenlandse aanvallen.
Gebouwd op fundamenten van een Romeinse Tempel
Geweid aan Sybile (Moedergodin)
Met Mario de wasmachine en droger gedeeld. Naderhand met zijn allen naar een prachtig Restaurant dicht bij de Kathedraal in een middeleeuws versterkt huis. Jean-Pierre wil alleen pasta eten en krijgt een bordje kale pasta. De gebruikelijke eend is hier weer heerlijk. Lachen is als Jean-Pierre met zijn vreemde accent het heeft over een filmster die hij uitspreekt als sworsenigger (Dat kost enig nadenken maar natuurlijk Schwarzenegger). De Québécois hebben een speciale uitspraak waar je aan moet wennen, bijvoorbeeld Samsi = Samedi (Zaterdag) Champs = Chambre (kamer, overnachting). Mario blijft nog even hangen met de zwoele Jacqueline terwijl wij na een afzakkertje op een terras het bed opzoeken. De groep Fransen stommelt tegen 23:30 uur binnen maar na 465 km ben ik al vlot onder zeil.
