24 September, Nogaro – Aire-sur-l’Adour 28 km
Op de kamer ligt ook een Duitstalige Belg, altijd een wat wonderlijke combinatie en een typisch voorbeeld van een individualist zoals je die wel op de route treft met een doorleefde achtergrond. Het ontbijt is voorverpakt in kant en klare onderdelen met voldoende brood. Gemalen koffie is in een zakje klaargelegd. Jammer alleen dat de groep Franse toeristen uit de kamers dit al compleet gebruikt hebben, zodat niets overblijft! Toch maar even ongenoegen duidelijk maken. Ze moeten toch weten dat met anderen rekening gehouden moet worden.
Nogaro – Aire-sur-l’Adour 28 km
Dwars door Nogaro loopt de route een stukje langs de Route National omhoog naar de watertoren en buigt daarna af het bos in. Vandaag een uitermate rustig stuk wandelen met weinig medewandelaars.
Veel bospaden.
Een landelijk gebied door mooie bossen, afgewisseld door kleine dalletjes, beekjes en cultuurlandschap met veel maïs- en wijnvelden.
Rustige gebied na Nogaro
De perfecte weersomstandigheden werken mee om in eind september nog een echt zomergevoel te hebben. Een ideale tijd om te lopen omdat bij het windstille weer een soort volkomen stilte optreedt (zelfs vogels fluiten niet meer!) waar in alle rust de kilometers gemaakt worden, terwijl je vanzelf een soort onderdeel van de natuur wordt.
Dat de herfst dichtbij is kun je zien aan de spinnenwebben die ware kunstwerkjes zijn en ’s morgens door het aanhangende condens extra geaccentueerd worden.
Naderende
herfst
Lanne-Soubiran is een piepklein gehuchtje dat plotsklaps uit de bossen opduikt. Er blijkt een Gîte te zitten die zelfs koffie heeft wat goed uitkomt na de karige start vanmorgen. Het blijkt de oude pastorie (presbytère) te zijn naast een leuk kerkje.
Kerkje met pastorie, nu Gîte in Lanne-Soubiran
De
ontvangst is allerhartelijkst door Vlaamse vrijwilligers en de koffie
is ook nog prima. Verschillende medewandelaars worden vanaf het
terras erbij genodigd zo ook Jean-Pierre en Lynn. Maar goed ook want
de gehele verdere dag is onderweg niets te krijgen!
Interieur Gîte
Het interieur van de Gîte ziet er veelbelovend uit alles zo veel mogelijk in oude staat gehouden met veel vakbouw. Zeker een adres om te onthouden omdat, nieuw als het is, in geen routeboekje vermeld wordt. Een behulpzame Hospitalera blijkt laborante te zijn in de Cave Coöperatieve in Nogara. Dit jaar, 2013, wordt een slecht jaar zegt ze omdat de opbrengst maar 1/3 van normaal zal zijn. Dit ligt aan de beroerde omstandigheden in het voorjaar met veel extreme kou en regens, waardoor de druiven minimaal ontwikkeld zijn. Het blijft een natuurproduct!
De route loopt verder door prettige bossen met aan de slootkanten verschillende soorten muntkruid. Om hiervan de juiste benaming te vinden valt werkelijk niet mee omdat ze erg op elkaar lijken en soms natuurlijke kruisingen (Hybride) zijn.
☼ Watermunt of Mentha aquatica
Vaste plant uit de lipbloemenfamilie. Groeit in sloten en op natte plekken met vele uitlopers. Bloeit licht lila van juni tot oktober en ruikt sterk naar pepermunt (menthol). Ook bij deze muntsoort zijn vele natuurlijke hybride verschillen mogelijk in bloemtype en vorm. Thee en de blaadjes zijn goed voor de inwendige mens en werken tegen tal van kwalen.
☼ Appelmunt of Mentha villosa
Lijkt erg op de eerder omschreven Witte munt of Mentha rotundifolia. Plant die in midden Europa veelvuldig in bermen groeit. Wordt 30-80 cm groot en bloeit van juli tot september met roze tot witte bloempjes. De menthol die de plant bevat wordt veelvuldig ingezet als smaakmaker in gerechten van vlees tot zoetwaren en natuurlijk thee (hype!). De bladeren moeten geplukt worden voordat de bloei voorbij is. Werkt tegen alle mogelijke kwalen. Is gedroogd goed tegen bedwantsen en muggen (klein zakje gedroogde bladeren!). Mannen let op: Libido kan afnemen bij veel gebruik. De werkzame delen breken testosteron af! Zwangere vrouwen niet gebruiken; werkt afdrijvend!
Landelijke route
De route voert door eenzame streken. Bij een kruispunt is het oppassen omdat de mogelijkheid bestaat een 5 km af te snijden. Dit wordt niet aangegeven, maar bij navraag bij de boerderij op de hoek wordt rechts i.p.v. links afgeslagen.
Rechts i.p.v. links afslaan
Nu worden verlaten asfaltweggetjes gevolgd naar het dorpje Arblade-le-Bas. Een mooie route in de zon met vrij uitzicht alle kanten op. Net voor het plaatsje wordt nog een beboste helling overgestoken.
Net
voor Arblade-le-Bas
Het dorp is zoals gebruikelijk uitgestorven. Bij een soort gemeenschaphuis is een overdekte zitruimte ideaal om even bij te komen. Het laatste stuk loopt de weg langzaam naar beneden naar de vallei van de rivier de Adour. Het is zowaar echt zomers geworden met een temperatuur door de 30 C.
Vallei van de Adour
Barcelonne-du-Gers is dan ook het welkome eindpunt voor vandaag. De gereserveerde Gîte La Bastide du Cosset aan het plein is nog gesloten zodat eerst de dorst gestild wordt met een pilsje bij het enige café welkom geheten door een reusachtige hond. Hij gromt ook nog maar volgens de kastelein kost het geen omzet!
Als om 16:15 uur Madame Fior eindelijk op komt dagen is het tijd om in te schrijven. Dat blijkt wat typisch. De rugzak die alvast in de zitruimte in het andere gebouw is geplaatst moet opgehaald worden en volgens de Madame in een kastje gezet. Ze heeft een rond plastic bakje waar de benodigde spullen voor de nacht mee naar de kamer genomen mogen worden. Ik kijk haar nogal ongelovig aan, waarop ze vraagt of ik haar Frans wel begrepen heb. Hierop vraag ik of zij het wel begrepen heeft, want dat is te gek. Dit komt niet goed zodat ze vriendelijk gegroet wordt en het verder gaat richting Aire-sur-l’Adour. Natuurlijk snap ik de pogingen om punaises uit de Gîte te houden, maar er zijn grenzen. Eigenlijk komt het nog niet zo slecht uit omdat Barcelonne een smakeloos dorp is en Aire een paar kilometer langs de snelweg verderop ligt en er een stuk beter uitziet. Bovendien zijn we nu uit de Gers en wordt Les Landes binnengestapt weer een ijkpunt op de route.
Aire-sur-l’Adour
Over de rivier staat links een kiosk van het Syndicat d’initiative waar een behulpzame jongen kijkt of er een bed te regelen is. De gemeentelijke Gîte blijkt al gesloten te zijn, maar hij heeft een nieuw adres die verderop aan de route ligt. Hij belt zelfs voor een plaatsje wat gelukkig zo geregeld is.
Aire-sur-l’Adour
Dwars door volle winkelstraatjes van de stad gaat het richting de Chapelle des Ursulines die verderop tegen de heuvel op ligt.
Grachtje
in Aire
Dit is een heftig klimmetje richting een kerk die op de top Du Mas ligt. Aan de rechterzijde staat een oud wat rommelig gebouw waar een bord heen wijst: La Chapelle des Ursulines, Gîte d’Etappe.
De trap op blijkt er een echte kapel te staan compleet met gotische bogen, altaar, calvaire en alles wat aan een kerk doet denken, maar met een eettafel en stoelen in het midden.
La
Chapelle des Ursulines
De ontvangst door het echtpaar Sofie en Gérard is allerhartelijkst. De schoenen worden achter het altaar in een rek gezet waarna aan de linkerzijde de slaapkamer ligt. Waarschijnlijk is dit de oude sacristie van waaruit de priester de kapel bediende.
Het vrijstaande jaren 20 bed wordt bemand terwijl erachter een toiletgroep aangebracht is in een verrassend mengsel van oud en nieuw waar het lekker douchen is.
Het geheel zorgt wel voor een speciale wat sacrale sfeer waar het goed toeven is.
De slaapzaal naar twee zijden
Teruglopen naar de stad betekent de steile heuvel weer af en op wat niet trekt zodat met een pilsje op de trappen wordt gezeten. Het is voldoende druk omdat in de vroegere Abdij nu een middelbare school gevestigd is waar jeugd in overblijft. De kerk ertegenover is de opvallend Église Sainte-Quitterie uit de 8e en 12e eeuw gebouwd op fundamenten van een Romeinse tempel die aan Mars was opgedragen. Het bijbehorende Benedictijner klooster ving altijd al de Santiago Pelgrims op die de relikwieën van Sainte-Quitterie kwamen aanbidden op hun reis.
Église Sainte-Quitterie
De kerk is door de troepen van Montgomery in 1569 heftig beschadigd hierna weer opgebouwd met een mooi maar beschadigd timpaan.
Timpaan
Wie was dan wel Sainte-Quitterie? Een jonge Visigotische edelvrouwe die uitgehuwelijkt was, waar ze geen zin in had en de benen nam. Toen ze opgespoord was in een klooster weigerde ze het huwelijk, omdat de partner volgens Visigotische traditie Ariaan was, volgens Rome een ketter (Accepteerden het dogma van de 3-eenheid niet). Ze werd onthoofd waarbij toen het hoofd de grond raakte een bron ontstond. Deze bron helpt tegen hondsdolheid en zowaar tegen hoofdpijn en gekte. Talloze wonderen worden er aan toegeschreven.
Naast de kerk een uitzichtpunt waar Aire-sur-l’Adour van bovenaf bekeken kan worden.
Aire-sur-l’Adour
In de Gîte zijn de Franse broers en een paar Françaises gearriveerd. Waarna Sofie en Gérard voor een heerlijk maal, natuurlijk met eend, zorgen rijkelijk besproeid met een goede wijn. Gérard heeft enige jaren geleden de kapel in een opwelling gekocht en probeert er iets van te maken, wat veel klussen kost. In de achterzijde van de kerk hebben ze een woonruimte afgescheiden. Voor 35 Euro demi-pension is het een prachtig adres die nog niet in de boekjes staat maar echt aan te bevelen (tel. 0558520901 of 0608371826).
Opmerkelijke
Gîte!
Het onverwachte is vaak het mooiste! In de sacristie is het heerlijk slapen waarbij herinneringen aan vervlogen tijden toen misdienaar gespeeld werd voorbij kwamen. De Ursulinen die hier eeuwen ziel en zaligheid in gelegd hebben zouden zich omdraaien maar inmiddels toch 573 km weggezet!
