Na een onrustige nacht werd het om ca. 7:00 uur licht. Slapen met een opblaaskussentje is niet alles. Gauw de tanden gepoetst, een broodje met wat fris naar binnen gewerkt en op weg.
Dit opbreken met inpakken, oprollen slaapzak en alles kostte me meestal minder dan een half uurtje. Zorg dat je spullen bij elkaar blijven zodat de kans om wat te vergeten zo klein mogelijk is. Je moet eens zien wat er allemaal blijft liggen in de Albuerges.
☼ Ontbijt
Het ontbijt in Spanje stelt eigenlijk niet zoveel voor. Meestal een croissantje met Café con Leche, dit is een grote kop koffie verkeerd. Het Spaanse brood is hard, meestal niet vers en niet het lekkerste. Op de vroege morgen zijn de bars bovendien vaak gesloten, zodat je beter zelf kunt zorgen voor iets te eten. Ik zorgde ervoor een bekertje vruchtenyoghurt of puddinkje paraat te hebben. Ondanks de hitte in de rugzak ging dit altijd goed. Ook smeerde ik een soort baguette met kaas, als noodrantsoen goed te gebruiken. Kaas was wel eens moeilijk omdat men alleen geiten - en schapenkaas had. (geen vaca = koe) Soms verkocht men plakjes kaas in plastic folie. In de hitte werd dit een soort smurrie en niet te gebruiken. Smeerkaas in puntjes werkte wel weer goed.
Natuurlijk kan ook ham of choriso (droge pittige worst) verkregen worden, maar omdat ik geen zoogdierenvlees eet deed ik dit nooit.
Welgemoed stapte ik het sporthalterrein af. De pijlen waren niet echt duidelijk. Aan de rand van het stadje moest een riviertje worden overgestoken. Hier zat weinig water in zo in de hoogzomer, maar het is te zien dat in de winter dit woeste stromen kunnen worden.
Na een industrieterreintje was het oppassen en moest links een landweggetje worden ingeslagen. De weg liep nu gestadig flink omhoog en de omgeving werd landelijk met olijfbomen -en sinaasappelplantages.
De “via”
Na 7,5 km werd een wildrooster met poort overgestoken en begon een bergachtig natuurgebied met steeneiken, struikgewas en wilde vegetatie.
In het voorjaar zijn de bloemen hier prachtig met vele zeldzame vogels. Nu was het vooral dor maar wel mooi. Onderweg in de schaduw van een kurkeik gepicknickt. Er moeten hier ook veel slangen zitten, maar deze heb ik niet gezien. Overigens slangen zitten in Spanje overal. Je ziet ze wel platgereden op de weg liggen. Oppassen bij het gaan zitten, meestal zijn ze bij het horen van mensen direct verdwenen. Ook zie je overal hagedissen waaronder behoorlijk grote en mooi gekleurde exemplaren.
Na nog eens 7 km eindigde het natuurgebied op de Carretera welke parallel gevolgd wordt.
De Carretera is meestal een doorgaande asfaltweg en hier gelukkig niet al te druk, omdat inmiddels een autobaan is aangelegd.
Om ongeveer 14:00 uur kwam ik in Castilblanco de los Arroyos aan.
In het dorp zelf was een aardige bar en de refugio was gauw gevonden naast het tankstation.
Hier kreeg je ook de stempel in de Credencial. De refugio was open en ik was er alleen. Men vroeg een vrijwillige bijdrage van 2 Euro. Er stonden goede stapelbedden en zelfs enkele gewone. De douche functioneerde met warm water en op de dakterrassen kon het wasje gedroogd worden. Helaas was ook hier geen sleutel aanwezig.
Castilblanco de los Aroyos
☼Aankomst refugio
Bij de aankomst in de Refugio of Albuerge zijn er altijd zo ongeveer dezelfde procedures / gewoontes. Eerst een bed zien te krijgen. (het kan ook vol zijn!)
Hierna een stempel in je Credential met je bijdrage voor de overnachting. Dit is zeer verschillend en kan van kosteloos tot donativo naar een vastgestelde bijdrage gaan.
(meestal 4 à 5 Euro, maximaal 15 Euro meegemaakt) De Ruta de la Plata was hierbij wat duurder dan de Camino Francès. Dit komt waarschijnlijk ook omdat deze route minder druk is en men de infrastructuur toch moet bijhouden.
Na het uitzoeken van je bed douchen en wasje doen.
In een refugio mag je een nacht blijven. Alleen als er een medische reden is mag je een of meerdere dagen in de ziekenboeg blijven.
’s Morgens om 8:00 uur wordt je geacht vertrokken te zijn.
Sommige refugio’s gaan pas na 16:00 uur open.
☼ Wasjes en verder
Je ondergoed, t - shirt, sokken en handdoek meteen in, het liefst, een warm sopje laten trekken en na goed knijpen, uitspoelen, uitwringen en in de zon ophangen. Makkelijk is om enkele wasknijpers bij je te hebben. Zo nu en dan ook je wandelbroek en vrije tijdgoed wassen.
De zelfde avond was de was weer prima droog door de hitte en kan hetzelfde spul de volgende morgen weer aan.
Voor de was had ik een (klein) plastik zakje met wat waspoeder bij me. Dit spaarzaam te gebruiken. Een enkele keer kon ik deze aanvullen of gebruik maken van afwasmiddel in de refugio. (een pelgrim kan alles gebruiken)
Na het douchen trok ik een dun sportbroekje met T – shirt aan en sportsokken.
Eventueel een warme fleece trui, met makkelijke zakken, voor de avond. Maar dit heb ik maar een enkele keer meegemaakt.
Na deze verplichte corvee is het tijd voor een middagtukje. Dat lukt prima na een vermoeiende tocht en valt samen met het heetst van de dag en de siëstatijd van de Spanjaarden.
In de refugio is hierna nog tijd om in het pelgrimsboek ervaringen, tips en bevindingen op te schrijven. In dit boek staan vele nuttige en interessante stukken in alle talen van de wereld.
Het leukste is om de medepelgrims te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.
Vaak wordt er ook gezamenlijk gegeten. Ieder betaalt natuurlijk wel voor zichzelf.
Om 22:00 of 22:30 uur is het deur dicht en licht uit. Een pelgrim gaat op tijd slapen om de volgende ochtend weer vroeg uitgerust op pad te kunnen.
Vergeet niet om een reserve rolletje toiletpapier mee te nemen. Dit komt altijd van pas. Bovendien zijn er refugio’s zonder papier.
Om 19:30 uur naar de aardige bar León in het dorp waar een voortreffelijke en goedkope Menu del Dia geserveerd werd. Ook hier weer oudere heren die vroeger in Duitsland hadden gewerkt en daar graag herinneringen aan ophaalden.
Om 22:00 uur wordt het schemerig en tijd om de refugio weer op te zoeken. Niemand bijgekomen en alles is er nog.
Ik was nu ongeveer 41 km op weg.
Lekker geslapen in een gewoon bed met het bekende Spaanse lange kussen.
 |