Rustig gaan we op pad en buigen eerst rechtsaf een oud gedeelte van het dorp in.
Het is zondag en de jagers verzamelen zich al met luid blaffende honden.
In het gehucht buigen we weer linksaf en gaan als het ware terug langs de N-525.
Hoewel het eerste gedeelte van September er alweer opzit blijft het heerlijk weer en nog knap warm ook, vooral na de middag.
We blijven steeds parallel aan de N-525 en de autovia iets verderop. Hoewel we die deze dag ook nog verschillende malen kruisen.
Heidelandschap met brug autovia
Na 11 kilometer zijn we in het dorpje Pontenoufe en hoogste tijd voor een stop bij het café.
Tot onze verbazing wordt de koffie hier nog op de ouderwetse manier gezet met een pot.
In Spanje zie je overal de indrukwekkende koffie machines die onder luid geblaas kopjes koffie afscheiden, waarna een kan melk door een pijpje met hete stoom uit hetzelfde apparaat warm en opgeklopt wordt en zo de Café con Leche, eigenlijk onze koffie verkeerd produceren.
We ontmoeten hier nog een echte luxe pelgrim, een Spanjaard erg netjes aangekleed die ons geen blik waardig keurde. Een echte weekendpelgrim!
Prachtige bergbeken
Op en af gaat het de laatste 6 km naar Laxe. De omgeving is weids en indrukwekkend mooi. Op de bergketens in de verte staan overal weer windmolens opgesteld. Maar ook hier staan ze stil, zo rustig is al die tijd het weer.
De refugio is er een van het betere soort; ruim met grote ontvangstruimte, boven de bedden en sanitair. De keuken is perfect, alleen er is geen kook – en eetgerei, dus voor een modale pelgrim niet te gebruiken. Wat jammer toch dat ze dit soort kleine investeringen niet doen!
Peter is de bar Maria Jose een 500 m verder tegen een helling op aan de N-525 wezen verkennen en had er een lekker hapje gegeten.
Dat was voor Rudolf en mij het teken het ook maar eens op te zoeken want een pilsje ging er wel in!
De waardin waarschuwde ons dat, door een dorpsfeest, ze zo gingen sluiten en er geen menu vanavond zou zijn.
Potverdikkeme, gisteren was er ook al niets, dus maar eens de zielige pelgrim uitgehangen en waarachtig ze wilde wel een menu-tje maken, maar dan wel direct! Het was ongeveer 16:00 uur, dus wel wat vroeg, maar snel Hetty gewaarschuwd en zo zaten we al vroeg heerlijk te eten voor maar 9 Euro.
Vooral de “Ensalada mixta” is gezond en lekker en zoals overal in Spanje van goede kwaliteit.
Voor alle zekerheid maar een flesje wijn voor vanavond meegenomen, want in het dorp is verder niets te krijgen.
Gezamenlijke maaltijd met R+H
In de refugio is ook de Spaanse luxe pelgrim aangekomen, maar hij neemt de andere slaapzaal en we merken niets van hem.
De refugio wordt nog bezocht door een damesclub uit de omliggende dorpen en trots getoond door de hospitalera, en dat met recht. Want hoewel niet altijd even gebruiksvriendelijk heeft Spanje zo een onvergelijkbare infrastructuur voor pelgrims opgebouwd.
Rudolf blijft steeds maar met zijn blaren in de weer, wat een penitentie moet dat zijn. Maar ja hij is dan ook een echte pelgrim!
’s Avonds zitten we buiten naar de ondergaande zon te kijken en te filosoferen.
Inmiddels heb ik contact gehad met dochter Sasha, kleinzoon Sven van 6 en kleindochter Yara van 3jaar. Opa, zeiden ze, volgende week is het Silvoldse kermis ben je dan al terug?
Rudolf met zijn “zere” voeten
Ik neem me voor toch maar een schepje erbij op te doen en eerder in Santiago aan te komen, want Loes trekt ook! De Carretera kan rechtstreeks gevolgd worden en dan is het nog 44 km.
Ik laat deze gedachte maar eens op me inwerken en het bed in na 981 km!
 |