12 en 13 September,

De terugreis


Omdat Doña Josefina kennelijk ’s morgens zo schettert hoef ik geen wekker te zetten.
Maar waarachtig was ze deze morgen niet te horen zodat ik pas om 7:30 uur wakker word.
Gauw gedoucht en gepakt, naar beneden en koffie. Josefina krijgt nog uitgebreid telefoon en ik moet afrekenen.
Gelukkig heeft ze het door. 
Om 8:30 uur ben ik op weg en de trein vertrekt om 9:00 uur dus nog krap aan. Gelukkig had ik de weg de dag ervoor goed verkend en op tijd ben ik op het station.
Hier wordt de rugzak door veiligheidsfunctionarissen onder een scanner doorgehaald en wachten is het op de trein met nog een hoop medepelgrims.
De plaatsen in de trein zijn allemaal besproken en het werkt perfect en redelijk comfortabel.
Het grootste gedeelte tot Ourense gaat langs bekende stukken; de trein rijdt waarachtig compleet naar het zuiden voordat naar het noorden toe afgebogen wordt.
Om 19:00 uur ’s avonds zijn we in Hendaye aan de grens met Frankrijk.

Om 21:00 uur gaat de volgende trein en ik loop het spoor af naar een cafeetje om wat te eten, wat in Frankrijk ook best lukt. Midden in de voetbalwedstrijd Frankrijk – Schotland moet het verder en de volgende trein staat al klaar.
Dit blijkt een slaaptrein te zijn. In de cabine zijn 3 lagen boven elkaar, een soort hangbedden geïnstalleerd met een slaapzak en kussen in plastic, dus hygiënisch verpakt.
In het bovenste bed gaat het zo al schuddend door Frankrijk.
Maar toch slaap je ook nog een beetje en om 7:00 uur zijn we in Parijs Austerlitz.
Nu is het de kunst Paris Nord met de Metro te vinden. Naast mij lag een jonge Fransman die naar Lille wil. Dus ik sluit me gauw bij hem aan en met een kaartje van 1 Euro komen we binnen een kwartier aan.
Hier gaat om 10:00 uur de TGV naar Rotterdam dus een zee van tijd.
Na wat rondgehangen te hebben in een stationscafeetje maar het plein op voor het station en het Parijse ochtendgewoel over me laten komen.
Overal lopen katerige Schotten in kilts en ze hebben gewonnen!

De TGV vervoert prima. Van het schudden was niets meer te voelen en het verkeer op de snelweg wordt snel voorbij gezoemd. Met een uur en een kwartier zijn we in Brussel.
Het stuk daarna gaat langzamer want het nieuwe spoor is nog niet klaar.
Uiteindelijk loopt de trein om 13:10 uur Rotterdam Centraal binnen en moet er een kaartje naar Gaanderen gekocht worden.
Onderweg blijkt het Nederlandse spoor weer eens kuren te vertonen tussen Utrecht en Arnhem en met enige vertraging kom ik om 16:30 uur aan.
De trein is een comfortabel maar langzaam vervoermiddel.

Mijn schoonzoon had al meerdere keren gebeld hoe laat het zou worden en tot mijn verrassing stond een ontvangst comité van familie en vrienden klaar.

 

weer thuis !
Hoera, weer thuis!

 

Er was zelfs een journaliste van de Gelderlander en een dag later stond een artikeltje in de krant.
Na de hartelijke ontvangst door naar huis waar Loes voor een heerlijke pan nasi had gezorgd en waar gezellig met de gehele club werd bijgekletst.


De hele onderneming had 38 intensieve dagen geduurd en een geweldige voldoening gegeven.
Een ding was mij duidelijk geworden; stoppen en afstand nemen van je werkende deel van het leven en nu de nieuwe levensfase na het pensioneren in!

Maar zeker is dat Santiago blijft trekken, want wie eenmaal is aangestoken door dit “virus” laat het nooit meer los!


P

P

Als uw interesse is gewekt is het mogelijk een lezing te laten verzorgen.
Na overleg worden, in de beschikbare tijd, de voor u meest belangrijke
zaken extra toegelicht met behulp van Power Point met foto’s.
Helmut doet dit uit ideële motieven.

Neem hiertoe contact op via e-mail helmut-brouwer@planet.nl