’s Morgens eerst de donativo pot gevuld. Gezien het complete pakket vond ik dit wel 20 Euro waard. Hierna op pad in gezelschap van Carlos.
Dit was de eerste keer dat er met een medepelgrim werd opgelopen. Hij was net gestart en wilde de volgende week zaterdag in Salamanca zijn, waar zijn vrouw en schoonmoeder hem op kwam halen.
☼ Carlos
De eerste mede voetpelgrim op deze route!
Hij maakte gebruik van de extra vrije dagen en wilde even los zijn van zijn gezin.
Carlos was tegen de veertig en begon eind jaren tachtig met zijn maatschappelijke carrière. In deze periode was Spanje net goed en wel bij de EU gekomen en de economie moest aangepast worden aan de Europese standaard. Dit betekende dat veel bedrijven het loodje legden en er grote werkloosheid heerste. De EU heeft massaal geld in Spanje gepompt, waarmee de autosnelwegen in een ongelooflijk tempo uit de grond zijn gestampt, en deze bouwdrift houdt tot de dag van vandaag aan.
Carlos zat niet bij de pakken neer en ging naar China, waar hij via Hong Kong op de juiste tijd arriveerde.
Inmiddels heeft hij een in – en export bedrijf in zijn woonplaats Madrid en is zeker
4 x per jaar in China te vinden, waar hij nog enige medewerkers heeft.
Hij was getrouwd met een Chinese en had twee kinderen.
Kon zo zachtjes aan aardig Chinees maar liet zich bij contracten bijstaan door een tolk.
Het was een slimme jongen die ook met Engels en Duits uit de voeten kon.
Het ging 8 km richting Casas de Don Antonio en er ontstond een geanimeerd gesprek over de economische toestand van Europa en Spanje hierin.
Hij had kwalijke ervaringen met Marokkanen vanuit zijn dienst periode in Ceuta, de Spaanse exclave in Noord Afrika net over de Straat van Gibraltar. Hij doelde hierbij vooral op de onderlinge verhoudingen en het gebrek aan sociale omgang en rekening houden met elkaar.
De verwachting was dan ook dat de integratie in Europa moeilijk gaat verlopen.
Door de mooie natuur gaat het verder en al gauw zijn we bij het plaatsje. Carlos wil hier koffie drinken, maar dat is me nog te vroeg en ga alleen verder. Dat is het fijne van lopen; je maakt gemakkelijk contact, maar je loopt ook net zo gemakkelijk weer verder.
Casas de Don Antonio met Romeinse brug
Olijfolie pers
Over de Romeinse brug links richting de Carretera welke nog altijd de N-630 is.
Dit is het gebied van de olijfolie en de gemeente heeft het complete interieur van een pers als toeristische trekpleister opgesteld.
Parallel aan de snelweg loopt de oude Via de la Plata, die hier nog gedeeltelijk intact is. Dat is opmerkelijk want een groot gedeelte is verdwenen, simpelweg omdat men de latere wegen er overheen gelegd heeft.
☼ Calzada Romana
De Romeinen hadden een wereldrijk en een goede wegen infrastructuur was wezenlijk voor militaire - en handelsdoeleinden. Ze hadden dan ook uitstekende ingenieurs en opleidingen voor het aanleggen van wegen, bruggen, viaducten, dijken en waterlopen.
Hoe was de opbouw van zo ’n weg?
De wegbreedte wisselt tussen de 1,5 en 8 m
De Via de la Plata is 5 à 6 m breed
Een gedeelte Calzada Romana
Opgegraven voor archeologisch onderzoek
Op de achtergrond een Miliario steen
Links op de voorgrond nog een moderne vierkante granieten steen als aanduiding van de Via de la Plata
De weg loopt nu steeds parallel aan de snelweg en dat gaat zo 18 km door tot Caldesalor.
De weg is verlaten en ineens zie ik wel 30 donkerbruine vale gieren, de grote roofvogel achtige gieren, bij elkaar zitten langs een stroompje.
En ja hoor, ze hebben een schapenkadaver opgevreten.
De gieren zijn wat moeilijk te zien maar in overvloed aanwezig.
Ze vallen op door hun lange nekken en korte poten. Ze zijn schuw en vliegen meteen weg
Ik heb me dan ook nooit bang voor deze vogels gevoeld, hoewel ze een vleugelwijdte hebben van 2,75 m met de bekende kale nekken.
Als er een kadaver wordt getraceerd komen ze van 100 km aanvliegen.
Ze zitten in geheel Spanje en men wil nu verbieden dat kadavers buiten blijven liggen, wat tot protesten van natuurbeschermers heeft geleid. Dit heeft te maken met de Europese wetgeving ter voorkoming van besmettelijke ziekten.
De vogels ruimen het natuurlijk, keurig en restloos op.
Weer een voorbeeld van doorgeschoten wetgeving.
Ze zijn de laatste jaren zelfs in Nederland gespot.
Het sportvliegveld van Cáceres wordt overgestoken. Dit stelt niet zoveel voor, je loopt dwars over de landingsbaan en tussen de verlaten loodsen door.
Net voor Caldesalor wordt weer een Romeinse brug overgestoken. Deze hebben ze niet al te zorgvuldig gerestaureerd.
Over de brug is rechts een picknickplaats met tafels, dus even lekker uitstrekken.
Romeinse brug voor Caldesalor
In het witte dorp een bar opgezocht voor de wat late middagpauze.
Het is vandaag een lange en warme route.
Buiten het dorp is de snelweg nieuw aangelegd en zijn de pijlen nog niet goed aangebracht, zodat vastgelopen wordt in de afrastering.
Puffend gaat het naar boven en ver in de verte is Cáceres te zien.
De Plaza Mayor
Moorse gebouwen
Cáceres is een grote stad van 85.000 inwoners en de aanloop is moeizaam over industrieterreinen.
Boven de stad zijn 34 grote bouwkranen zichtbaar. De eerdere opmerking van het Italiaanse echtpaar over de bouwwoede in Spanje is hier wel mee verklaard.
Op de Plaza Mayor het Pension Carretero opgezocht. Wat ouderwets maar makkelijk in het centrum en met 15 Euro te overzien. En een stempel hebben ze hier ook.
De refugio hier leed aan dezelfde malaise: gesloten.
☼ Orde van Santiago
Deze werd in 1170 gesticht in Cáceres onder Ferdinand 2e van León. Dit was een religieuze vechtorde om de reconquista te ondersteunen. De Ridders van St Jacob zorgden voor het verdrijven van de Moren en de herbevolking (repoblación) van de heroverde streken. Deze steden kregen aparte privileges en waren minder afhankelijk van de adel. De vele steden met de naam “Villa Franca” herinneren hieraan.
De orde zorgde ook voor de veiligheid van Pelgrims, zoals het beheren van Hospitaals (San Marcos te León).
Cáceres is nogal toeristisch maar druk en gezellig. Uit het pension stapte je zo op de Plaza Mayor en op de terrasjes.
Lekker gegeten en van het grote-stadgeroezemoes genoten, na alle eenzaamheid is dat
weer eens wat anders.
Cáceres is verrassend groen
Boete beelden, let op de puntmuts (Corozas)
☼ Auto-da-fe (daad van geloof)
Feest ter veroordeling en reiniging van slachtoffers van de Inquisitie.
Hierbij werden na de Reconquista vanaf 1480 de Joden, Moriscos en ketters veroordeeld door de Inquisitie en overgedragen aan het wereldlijke gezag.
Deze voerden de vonnissen uit zoals; door de brandstapel (de kerk hield niet van bloedbaden), verwurging (alleen voor de deemoedige) of onvergeeflijke kerkerstraf
(berouwvolle ketter). Zo zijn onder de Groot Inquisiteur Tomòs Torquemada
(1420 – 1490) meer dan 10.000 Joden verbrand.
De veroordeelden liepen in processies met brandende kaars, gekleed in het “Kleed der Schande”, het gewijde boetekleed (Sanbenitos), en mijters (Corozas), omringd door de Inquisiteurs naar de rechtplaats (kathedraal) en werden met veel ceremonie veroordeeld. Hun bezittingen vervielen aan de kerk en beroep was niet mogelijk.
De Dominicanen (Honden Gods) en later de Franciscanen waren de uitvoerende Inquisiteurs.
Hierbij werden psychologische trucs en martelingen toegepast, daarnaast anonieme beschuldigingen en werden getuigen gebruikt.
Men denkt dat deze aanpak vooral een reactie van de katholieke wereld is geweest op de verovering van Constantinopel door de Turken in 1453 en als zodanig heeft het zeker bijgedragen aan het stoppen van de Islam in Europa.
Deze wijze van veroordelen is pas in 1834 in Spanje afgeschaft.
De stad zit vol met nauwe straatjes en de Moren zijn hier tot 1220 de baas geweest en dat is goed te zien.
Geen tijdslimiet maar toch op tijd naar bed. Wat brengt morgen?
Een opmerkelijke etappe. Inmiddels 309 km op pad!
 |