24 Augustus

San Pedro de Rozados – Salamanca, 24,5 km, hoogte 800 m

Met schemer al op pad en zoeken naar de juiste route het dorp uit. Het gaat naar Morille 5 km verder een aardig dorpje met volgens zeggen een goede refugio. Men heeft hier aan mijnbouw gedaan gezien de oude smalspoorkiepkarretjes die ze nog als sier opgesteld hebben.

Morille

In de verte Morille in de morgenzon

 

Romeinse brug

Romeinse brug over de rivier de Tormes

 

Dan een laatste rotsbarrière overwinnen en aan de voeten ligt Salamanca 6 km verder, beneden voor je.
In de verte achter mij zie ik een stipje, waarschijnlijk Günther, maar ik zal hem niet meer zien.
Op voor de laatste km naar Salamanca, onder viaducten en langs snelwegen de gebruikelijke grote stad aanloop door.

  Salamanca
Een oude stad die altijd een belangrijke rol gespeeld heeft aan de Ruta de la Plata.
In 1085 is de stad terugveroverd op de Moren en de wereldberoemde universiteit werd in 1218 opgericht door Alfondso de 9evan León.
Het groeide uit tot hét kenniscentrum van de wereld en in de 16e eeuw waren er
70 leerstoelen en 12.000 studenten, waaronder Miguel de Cervantes de schrijver van “Don Quichot”.
De katholieke koningen Ferdinand en Isabella verbleven hier dan ook geregeld. Zie het wapenschild bij de entree van de universiteit.
De stad staat vol indrukwekkende monumentale gebouwen en is zonder meer een van de mooiste van Spanje.
Vooral bezienswaardig zijn de Catedral Vieja (oude kathedraal) uit 1152 en de nieuwe Platereske Catedral Nueva uit 1513.
De Plaza Mayor uit 1750 is het mooiste en gezelligste barokke plein uit Spanje.
Wellington versloeg hier Napoleons leger in 1811, wat het begin van het verlies van de Fransen was, met verwoesting van unieke historische gebouwen.

Voor de Nederlanders; Salamanca is ook de plaats waar de beruchte Marqués Hertog van Alva (Fernando Álvarez de Toledo) is bijgezet (oprichting van de bloedraad in de Nederlanden) en zijn graf is te bezoeken. Hoe kwam een Marqués (Markies) aan zijn titel? Tijdens de Reconquista waren dit de legeraanvoerders, die na verovering van een stuk land deze markeerden en onder de koning als leenheer de macht uit oefenden.

Tegenwoordig gaan nog vele buitenlanders naar Salamanca om Spaans te leren.
Het is een stad van 180.000 inwoners.

Op een bankje een stop, het is pas 12:00 uur. Het centrum komt al gauw in zicht en de Romeinse brug over de Tormes wordt overgestoken, erachter ligt op een hoogte de bekende kathedraal.
Na de brug rechtsaf, de steile weg omhoog, de middeleeuwse binnenstad in.
Rechts musea en ik word aangesproken door een Duitser die hier werkt. Ik moest beslist het museum met moderne kunst bekijken. Vriendelijk knikkend heb ik hem bedankt, maar ik had genoeg aan de grote stad met al zijn bezienswaardigheden, de terrasjes, imponerende kathedralen en Plaza Mayor.
 


Kathedraal achteringang

De kathedraal achteringang

 

 

Kathedraal botanische tuin

De kathedraal vanuit de botanische tuin bij de refugio

 

 

Iets verderop lag de refugio naast de tuin van Huerto de Calixto y Melibea.
Hier heeft zich een drama afgespeeld vergelijkbaar met Romeo en Julia, waarbij de verliefde jongeling vanuit dit huis zich van de stadsmuren stortte.

 

refugio

De refugio in Salamanca

 

De tuin kon vrij worden ingelopen en was tropisch mooi, met uitkijk over de stadsmuren naar beneden en ’s avonds virtuoos gitaarspel door een jonge knaap onder het raam.
Hij maakte niet de indruk een geliefde te zoeken!

De poort van de refugio was moeilijk, maar je kon je erlangs wurmen en de hospitalero was er. Ze waren open tot 13:00 uur en daarna pas weer om 16:00 uur, dus ik was net op tijd.
Ik zette na het inschrijven mijn rugzak op de kamer en eerst lekker douchen en wassen.
Daar was wel een probleem; ik hing mijn wasje buiten, maar de hospitalero kwam peilsnel vertellen dat het verboden was! In heel Salamanca mag geen was buiten gehangen worden. Ook hier een doorgeslagen stadsbestuur! Dit was de enige keer dat ik moeite had met het droog krijgen van mijn wasje binnen.
Deze refugio was duidelijk drukker bezocht en gedurende de dag kwamen steeds meer pelgrims, ook die hier begonnen met de camino.
De kathedraal met binnenstad ligt direct naast de refugio zodat het een toplocatie is!
Nu de tijd nemen om al dit moois te bekijken. Je komt ogen tekort, hoewel de Plateresco versieringen wel eens wat overdadig aandoen voor een noorderling.

 

Poort

Een van de portalen van de nieuwe Kathedraal

 

 

Koepel van binnen

Indrukwekkende kijk in de koepel van deze kathedraal

 

Het Paleos “Casa de las Conchas” (het huis van de schelpen) gesticht in de 15e eeuw door een Jacobsridder die ook professor van de universiteit was. De gevels bevatten 400 gebeeldhouwde Jacobsschelpen.
De schelp is het symbool voor de pelgrimage naar Santiago.

casa de las conchas

Casa de Las Conchas

 

                

Plaza Patio de las Escuelas

  Plaza Patio de las Escuelas met de oude hoofdingang van het universiteitsgebouw.

 

Fantastisch reliëf

Fantastisch reliëf met in het midden de afbeelding van Los Reyes Catolicos Ferdinand en Isabella.

                                             
Dit gebouw is een van de meest representatieve monumenten van Plateresk Spaanse Renaissancistische architectuur en lijkt op het werk van een zilversmid. (Platero)

 

Het Plaza Mayor

Het Plaza Mayor met het stadhuis

 

 

Het Plaza Mayor langszijde

De langszijde van de Plaza

 

Het duizelt je bijna na al deze cultuur en dus wordt gauw een terrasje opgezocht voor een ander soort vermaak. Het is namiddag en de zon brand op de Plaza Mayor, maar er is veel te zien, zoals allerlei kunstenmakers en het leukste; mensen!
De conclusie is dat ik Salamanca mooier en vriendelijker vind dan Sevilla.
Het is hier voortreffelijk één biertje en nog een te drinken, want de prijzen vallen voor zo’n wereldstad alleszins mee. Er valt veel te vieren; vandaag is de helft van de “Via” afgelegd!
Mijn gedachten gaan terug naar de beginjaren negentig toen ik met Hilda, mijn overleden vrouw, op doorreis naar Portugal, hier zo fijn gezeten heb.
Wat gaat de tijd snel en verandert er veel!

Later op de avond kom ik een jonge Belgische rugzakpelgrim tegen, die ik naar de refugio begeleid. Hij was net aangekomen per vliegtuig en trein, maar sleepte teveel met zich mee. Dat gaat hij de komende dagen nog wel merken. Want; alles wat je thuis laat is meegenomen!

spreeuwen
Spreeuwen bij de kathedraal

 

 

 

prettige terrasjes

Prettige terrasjes

 

Tot 21:30 uur had ik tijd omdat de hospitalero ons uitgenodigd had bij de universiteit te eten. Dus eerst nog de ondergaande zon bewonderd met wolken van spreeuwen bij de kathedraal en met de handy contact gehouden met Loes en het thuisfront; alles gaat naar wens!

Met de groep van 6 pelgrims naar de “Mensa” van de uni.
Het was fris geworden en het fleece jack kwam mooi uit, vooral ook omdat er van die makkelijke diepe zakken in zitten. We waren van harte welkom en voor het ongelooflijke bedrag van 3,25 Euro aten we een compleet menu met wijn erbij.
De verlichte straten geven een romantisch decor en we gaan terug naar de refugio, waar een Duitse Pelgrima op ons had moeten wachten voor een gesloten deur. Ze had zich aangemeld voor het eten maar was niet komen opdagen.
Salamanca is een van de betere adressen op deze route en aan te bevelen.
De hospitalero was vrijwilliger, kwam uit Asturië en ging volgende week bij “Don Blas” hospitaleren.
Na deze bewogen dag relatief laat het bed in, de helft gehad en 529 km op weg!

 

 
p