Deel 3               
Camino Francès
León –Santiago de Compostela 2008

29 Mei – 31 Mei Aankomst in León, 840 m hoogte

Dit jaar viel het hospitaleren in Roncesvalles vroeg; van 1 t/m 20 Mei.
Deze eerste 3 weken van Mei waren ongelooflijk druk, waardoor we elke avond alle 120 bedden vol hadden. Dit heeft te maken met de extra vrije dagen in Mei, waardoor vooral veel Spanjaarden en Fransen een korte Pelgrimage maken.

Spanje had net een droogteperiode doorgemaakt, waardoor de stuwmeren in Catalonië praktisch leeg waren. De tankschepen met water waren al besteld toen de natuur besloot, als zovaak, zichzelf te compenseren. Terwijl Nederland een geweldig mooi voorjaar had,  werd Spanje besproeid door niet aflatende regenbuien.

In een cirkel trokken deze steeds maar rond de Pyreneeën, zodat het watergebrek gauw over was. De natuur in Spanje was hierdoor, voor de tijd van het jaar, extreem koud en als bijverschijnsel; extra groen! Toen ik na huis reed met 2 Pelgrims uit de regio, die een traject gelopen hadden, reed ik in het pikkedonker in de Ardennen bijna op een wildzwijnzeug met een troep van 10 jongen. In een reflex stond ik op de rem en raakte niets! Toen was al een dikke 1000 km dwars door Frankrijk afgelegd.

Een weekje thuis om de tuin op orde te brengen en een week later op donderdag de 29e vertrokken we voor het laatste gedeelte.

We hadden besloten naar Santiago toe te rijden, de auto daar te laten en met de trein naar León te gaan. Zodat we de afgebroken route van vorig jaar weer konden oppakken.

We reden in één ruk tot Villafranca del Bierzo, waar toch maar overnacht werd. De volgende morgen arriveerden we in Santiago met toch nog 2300 km op de teller, waarna we de auto in de woonwijk achter het station op een vrije plaats neerzette.

De auto gestald in Santiago

Met de rugzakken op richting station, waar we kaartjes kochten naar León. We hadden nog wel tijd want de trein vertrok pas om 15:30 uur en zou om 21:45 uur aankomen; een echt boemeltje!
Deze reis is onvergetelijk door het schitterende berglandschap waar doorheen getrokken word, maar elk stationnetje werd aangedaan.
Toen we uitstapten in León was het nog maar de vraag of we wel op tijd bij het klooster van de Benedictinessen kunnen zijn, want om 22:00 uur sluiten ze de poorten.
Loes was daar makkelijk in. Doe het maar rustig aan, dat komt wel goed. Toen we bij de refugio in het klooster arriveerden was het inmiddels 22:15 uur en alles gesloten. Op ons bellen ging de deur toch nog open en we waren welkom!

We werden gescheiden, want mannen en vrouwen slapen op verschillende verdiepingen als enige refugio op de route. Hierna konden we gaan wennen aan de stapelbedden om het Pelgrimsgevoel weer terug te krijgen.

Dat lukte prima!

Plaza del Grano voor refugio

Plaza Mayor in León