9 Mei, Castuera – Campanario, 24 km
Aan de bar bij het broodje is het ongeluk natuurlijk hét gesprek, waarbij de boer op geen clementie mag rekenen. Vanaf het Hostal gaat het de lange straten naar beneden naar het centrum.
Castuera; lange straten naar beneden
Castuera – Campanario 24 km
Hoogteprofiel
Het neemt een goed half uur om de stad uit te komen. Vooruit ligt een lange golvende vlakte door de landerijen.
Lange golvende vlakte
De asfaltweg gaat al gauw over in een mooi zandpad dat eigenlijk tot Campanario doorloopt.
Uitgestrekte keurig aangegeven route
Lekker lopen praktisch zonder iemand te ontmoeten. Weidse blikken over het soms met ruwe vegetatie begroeide landschap. In de lagere gedeelten wat meer struiken.
Echt Extremadura
De onzichtbare Hobovogel roept met zijn intrigerende diepe houtklanken.
Een bord geeft aan op één van de veetrekwegen te zitten. Deze worden weer in ere hersteld, natuurlijk met geld van Europa.
Vía Pecuaria
De spoorbrug in de verte geeft aan dat de Arroyo Guadalefra moet worden overgestoken. Hoewel niet zichtbaar liggen de grote stuwmeren van de Serena dichtbij.
Arroyo Guadalefra
De Arroyo is met droge voeten goed over te komen. De weg volgt de spoorbaan waarbij kleine veldjes steeds voor afwisseling zorgen.
☼ Beklierd Mottenkruid of Verbascum virgatum, behoort tot de familie der helmkruidigen, Sprophulariaceae
Tweejarige plant die 60 tot 120 cm hoog wordt. Bloeit mei – augustus, gele bloemen met paars hartje, doorsnede 2,5 tot 3,5 cm. Staan graag op kalkrijke grond in de zon. Variant op gewoon Mottenkruid uit zuidelijke streken.
Veldjes paars van de distels langs de Spoorbaan
Het oude stationnetje is van Quintana de la Serena waar een Albuerge moet zitten. Helaas is alles verlaten hoewel een rustpauze goed zou uitkomen.
Meloenenveldje in aanleg
Bij een piepklein beekje is een baasje bezig een meloenenveldje aan te leggen. Campanario moet wel dichterbij komen. Een schuilhuisje is gerestaureerd en een mooi plaatsje om uit te rusten. De temperatuur is inmiddels allang door de 30 C.
Gerestaureerd schuilhutje
De eigen voorraad moet worden aangesproken. Onderweg is al km lang niets te krijgen.
☼ Wilde peen of Daucus carota, behoort tot de familie der schermbloemigen, apiaceae
2-jarige plant met eetbare witte penwortel. Onmiskenbare wortelgeur. Wordt 30 – 90 cm hoog. Bloeit van mei tot herfst in schermvorm. De scherm bestaat uit vele stralen, waarvan de buitenste bij rijping vogelnestjesachting naar binnen buigen. Bloeit wit tot roze. In het midden van de scherm zit meestal een zwart/purperachtige stip. Rijk aan caroteen en vitamines. Het is de stamvader van onze bekende worteltjes. Goed voor gezichtsvermogen en geschikt tegen alle ziekten en kwalen. Verhoogt het immuunsysteem. Zaad is te gebruiken als vochtafdrijver, tegen blaasontsteking, prostaat, jicht en artritis. Grote anti septische werking. De zaden blokkeren progesteron en werken als anti conceptie middel.
Deze plant niet te verwisselen met de uiterst giftige “gevlekte scheerling”, die in Nederland gelukkig zeldzaam is. Vooral het purperachtige stipje in het centrum van de bloem en de wortelgeur geeft aan juist te zitten!
Woest landschap met granieten platen
Uiteindelijk wordt de spoorbaan met een viaductje overgestoken. Aan de andere zijde is het landschap getekend door grote afgesleten granieten platen. Hierdoor ontstaat een soort woest steppenlandschap alleen geschikt voor schapen en geiten. De uitstekende granieten stenen worden “Dientes de Perro” (hondentanden) genoemd.
De granieten vlaktes worden verderop geëxploiteerd. Het graniet is een nuttig bouwmateriaal dat voor het opscheppen ligt. Natuurlijk is het bewerken nog niet zo gemakkelijk maar de bewoners van elk land worden meesters in het zo efficiënt mogelijk verwerken van de beschikbare materialen.
Steengroeve
Campanario lijkt nu dichtbij maar heeft een soort eindeloze aanloop wat meer dan een uur neemt in de snel toenemende hitte. De omgeving is altijd al bewoond geweest en bekend om zijn vele mijnen en metallurgische technieken in de brons- en ijzertijd. Vele bekende inwoners hebben hun sporen verdiend bij de verovering van Zuid Amerika.
Lange aanloop naar Campanario
Tegen de verwachting in ligt Campanario aan de rechterzijde en blijkt een leuk plaatsje met een Plaza Carmen waar eindelijk uitgerust kan worden.
Campanario
(Orde va Alcántara)
5200 inwoners
Hoogte 382 m
Het intieme pleintje met een leuk barretje ligt onder de klokkentoren met de gebruikelijke ooievaars. De eigenaar weet nog een prima overnachtingsadres. Maar het formuliertje van Gert-Jan geeft de Albuerge de Estación aan. Deze adressen zijn steeds goed bevallen dus maar volgen.
Campanario
Naar het Estación moet een paar kilometer de Carretera naar Quintana de la Serena gevolgd worden. Niet al te duidelijk aangegeven liggen wat gebouwen rechts van de weg.
Resto bij Albuerge
Het eerste gebouw blijkt meteen het restaurant te zijn. Warme ontvangst; Vernantio is er al terwijl later zowaar meerdere Pelgrims arriveren waaronder een dunne (Delgado).
Het oude station is ingericht als Herberg waar een bed op eigen kamer wordt verkregen voor 12 Euro.
Stationsgebouw; nu Albuerge
Op het balkon kunnen de wasjes uitstekend drogen. Door de middag gaan de temperaturen ver door de 30 C. Het geheel wordt gerund door een aardige meisjesachtige vrouw die maar net de kost kan verdienen en zorgt voor een geweldig diner. Vanaf het balkon een mooi uitzicht op de route waar morgen langs gelopen moet worden.
De route voor morgen
Met Vernantio een onderhoudende avond vol gekke verhalen. Hij komt uit de buurt van Santander waar hij gedeeltelijk werk heeft bij een fabrikant van bronwater (erg makkelijk volgens hem. Alleen oppompen en afvullen!). Hij is vrijgezel want de betaling is slecht en het aantal uren onzeker. Gelukkig woont hij nog bij zijn ouders wat weinig kost. Jongelui hebben het erg moeilijk in Spanje! Hij loopt nu de Pelgrims route naar Guadalupe, zodat na vandaag onze wegen scheiden. In eind juni ben ik Hospitalero in Roncesvalles waar hij op bezoek wil komen. Lang zitten we in de heerlijke zomeravond.
(Voor Pelgrims die in Spanje een ander doel willen; hierna Guadalupe met zijn netwerk van Caminos)
☼ El Camino de Real Monasterio de Santa María de Guadalupe
Ligt in de Provincie Cáceres in de deelstaat Extremadura in de bergen van de Apalachense (De Apalachen in de Verenigde Staten zijn hier naar vernoemd). In 1340 werd Spanje opnieuw ernstig bedreigd door een invasie van Benimerines uit Marokko die een Heilige oorlog voerden om Spanje terug te veroveren. Koning Alfonso XI van Castilië en Alfonso IV van Portugal versloegen deze hordes in de beslissende Slag van Salado in 1340. Dit was na de Slag van Las Navas de Tolosa in 1212 de tweede doorslaggevende overwinning op de Moren in Iberië. Alfons XI had vantevoren de voorspraak ingeroepen bij het beeld van de Virgen de Guadalupe en was overtuigd hierdoor gewonnen te hebben.
Virgen de Guadalupe
Dit waardevolle gesneden beeld was gevonden door een herder bij de rivier, verborgen voor de Moren en stamde uit de 1e eeuw. De kleine hermitage werd uitgebouwd tot het Koninklijke Klooster van Guadalupe (El Real Monasterio de Santa María de Guadalupe).
De overwonnen banieren van de Moren werden hier opgedragen terwijl de Virgen de Guadalupe een belangrijk Bedevaartsoord werd in Spanje.
El Real Monasterio de Santa María de Guadalupe
Door de eeuwen is het oord bezocht om voorspoed af te roepen en dank te brengen zoals: Los Reyes Católicos, liefst 16x op bezoek (als dank na verovering Granada), Columbus 4 x als dank voor het ontdekken van Amerika, Hernán Cortés, als dank voor het veroveren van Mexico. Cervantes die de ketenen van gevangenschap in Oran (Algerije) aanbood. Karel V, Philips II, III, en IV, als dank voor de overwinning bij de Slag van Lepanto op de Ottomanen, Paus Johannes Paulus is in 1982 op bezoek geweest. Terwijl Koning Juan Carlos het oord regelmatig bezoekt.
De Devotie is geëxporteerd naar Amerika waarvan Nuestra Señora de Guadalupe de Patroonheilige is.
Caminos naar Guadalupe
De oorspronkelijke bedevaartsroute loopt van Madrid en Toledo via La Mata naar Guadalupe. Intussen is een netwerk van Caminos bewegwijzerd naar het Bedevaartsoord.
Met Vernantio in de zomeravond
Het is behoorlijk laat als het uitnodigende bed wordt opgezocht. De teller gaat nu door de 400 km met 404,5 km totaal. Het begint er op te lijken!
