14 April, Montmédy – Châlons-en-Champagne 138km
Na een wel zeer rustige nacht een licht Franse ontbijtje, de fiets uit de schuur gehaald in het zijstraatje, de tassen bevestigd en op pad.
Terugblik op Montmédy
Naar beneden en richting het westen. Montmédy ligt op een uitstekende berg en was een perfecte wachter voor de Ardennen. Dat was dan ook de reden dat Louis XIV, (Louis Quatorze, de Zonnekoning), die graag oorlog voerde, Montmédy veroverde en aan zijn rijk toevoegde (1657). Vòòr die tijd hoorde het bij het Groot Hertogdom Luxemburg.
Montmedy – Châlons-en-Champagne, 138 km, dagtraject 5
Motmédy - Châlons
De route is vandaag een stuk minder hoog en golft zo tussen de 100 en 200 m naar Châlon. Het weer belooft goed te worden vandaag, misschien eindelijk toch voorjaar?
Vigneul
De akkers van Noord Frankrijk
Langs uitgestorven wegen gaat het door een dalletje richting Dun-sur-Meuse. Het klimt nog wel een beetje maar fietst een stuk gemakkelijker dan in de Ardennen. De mensen vragen altijd hoeveel km afgelegd is, maar belangrijker is eigenlijk het hoogteverschil, want dat is de echte inspanning. De uitgestrekte akkers van Noord Frankrijk kondigen zich al aan. Ook hier is het koolzaad nog erg klein en lang niet in bloei.
Appelbomen vol Maretakken
De appelbomen langs de weg bloeien nog niet maar zijn groen door de vele pruikenbossen van de Maretakken. Deze plant heeft altijd iets geheimzinnigs door vele verhalen uit de Keltische, Germaanse en Griekse Mythologie. Denk maar aan de Druïde bij Asterix en Obelix. Om te groeien hebben ze kalkrijke grond nodig, zodat ze bij ons eigenlijk alleen op het krijtlandschap van Limburg voorkomen. Met de plakkerige sappen getrokken uit de giftige witte besjes werden vogels gelijmd, vandaar ook wel de naam vogellijm.
In Dun-sur-Meuse is een boulangerie die koffie met gebak heeft, waarvan dankbaar gebruik wordt gemaakt. Bij de brug over de Maas is het plaatselijke monument van de “Grote Oorlog” te zien. De namen van de vele gesneuvelden zijn zo talrijk, dat wel een complete generatie weggeslagen moet zijn. De laatste wereldoorlog heeft hier veel minder slachtoffers gemaakt en daardoor minder impact.
Monument la Grande Guerre in Dun-s-Meuse
☼ De Grote Oorlog
De hele Argonnestreek herinnert aan de 1e wereldoorlog. We zitten maar 30 km van Verdun. Iets verderop bij Romagne sous Montfaucon kan een kleine omweg gemaakt worden naar de “Butte de Montfaucon”, dat met 14500 graven het grootste Amerikaanse kerkhof is in Europa.
American Cemetery Memorial op de “Butte de Montfaucon”
Op het Duitse kerkhof liggen er maar 1415, niet dat er minder gevallen zijn, maar waarschijnlijk werden deze toch eerder naar de Heimat gebracht. Ongekende hoeveelheden soldaten sneuvelden hier. Alleen aan de slag bij de Somme vielen 600.000 geallieerden en 750.000 Duitsers (totaal zijn er 9,5 miljoen gesneuveld). De kans om te sneuvelen was “overall” voor Fransen 16,8% en Duitsers 18,5%. Dus als frontsoldaat was de kans klein om te overleven. Omdat de oorlog 4 jaar duurde konden steeds nieuwe lichtingen opgeroepen worden. Uiteindelijk gaven de Amerikanen de doorslag met hun overmaat aan troepen en materiaal. De verovering van de “Butte de Montfaucon” was de beslissing van de oorlog, waarna vrede (voor wat het uiteindelijk waard was!) gesloten werd.
Nederland was (net als België) neutraal. De Duitsers wilden de versterkte linies aan de Franse grens omzeilen en trokken door België. Nederland ontsprong net de dans, want een ander plan was door Limburg naar Frankrijk te trekken!
De Engelsen herdenken deze tijd met het symbool van de kale vlakten in het dodelijke niemandsland tussen de loopgraven; de klaproos. In het voorjaar waren de velden letterlijk bloedrood!
De Poppy
Op naar Varennes-en Argonne door een open landschap. Het specifieke aan dit plaatsje is dat Louis XVI en Marie-Antoinette hier wilden overnachten toen ze vluchtten voor de revolutie. Met hun pronkzucht werden ze herkend en uitgeleverd aan Parijs, wat uiteindelijk de aanzet was tot het moderne Europa. De Franse revolutie betekende het definitieve einde van de ongehoorde privileges voor de Adel en Kerk.
Open velden voor Varennes
Mooie dorpjes aan de rivier
Na Varennes gaat de route door dichte bossen over langgerekte heuvels met zo nu en dan een dorpje. De 1e wereldoorlog ligt nog niet achter ons gezien de vele monumenten. Het opmerkelijkst is wel de Abri du Kronprinz.
Richting Abri du Kronprinz
De Duitsers hadden een sterke positie vanuit het hooggelegen Argonnemassief, zodat voor de Kronprinz een veilige en luxe bunker met kazematten gebouwd kon worden. Vanaf hier kon hij het idee krijgen mee te doen en kon hij zijn eretitel als medecommandant van de troepen extra glans geven.
Bij Vienne-la-Ville is het afgelopen met de mooie bossen, waar zelfs wilde narcisjes onder het struikgewas groeien. Het open land van de Champagne begint met zijn vergezichten en graansilo’s aan de horizon. Het weer is heerlijk voorjaarsachtig zodat overschoentjes, muts en handschoenen in de tas zijn verdwenen. De wind komt gelukkig van achteren zodat lekker opgeschoten kan worden. De wegen zijn prima en niet druk; gewoon lekker fietsen!
Voorjaar met sleutelbloemen
De bermen staan vol met de zachtgele slanke sleutelbloemen en sleedoornhagen die wit bloeien. De sleutelbloem is dé voorjaarsbloem bij uitstek in deze streken. De gehele route blijft hij zichtbaar tot de terugkeer in België.
☼ Slanke Sleutelbloem
Vroege voorjaarsplant die van Maart tot eind Mei bloeit. Komt voor op leem- en kalkachtige bodems in geheel Europa. In Nederland vooral in Limburg en in de Achterhoek bij Winterswijk; De Beckendelle. Hier zijn het de uitlopers van het Munsterland die zorgen voor de juiste grondslag. Ze bloeien zachtgeel, maar in bermen kruisen ze gemakkelijk met tuinsoorten, zodat roze en rood voorkomen. Waar sleutelbloemen groeien staan vreemd genoeg weinig paardenbloemen, die in onze streken de voorjaarsbloem bij uitstek zijn. De grondslag is zo goed te lezen, omdat ook in verschillende delen van Frankrijk veel paardenbloemen voorkomen waar de bodem kalk mist. De plant is in Nederland beschermd.
Slanke Sleutelbloem
In Somme-Bionne is het goed zitten op een terrasje in de zon. En zowaar komt er een Nederlands echtpaar aan op bepakte fietsen. Santiago gangers? Nee, ze fietsen hier in Noord Frankrijk en pakken alvast wat voorjaar, want het blijft schitterend weer. De Champagnestreek is bij mooi weer lekker fietsen, vooral met de wind achter, hoewel het eind van de middag weer betrekt en het een beetje miezerig wordt. Verwacht geen wijnvelden, die staan pas in Epernay en dat is veel westelijker.
Bij Bussy-le-Chateau heeft in 451 de beslissende slag plaatsgevonden tussen de horden van Atilla de Hun en de verzamelde Frankische, Romeinse en Westgotische legers. Atilla verloor, waardoor aan de volksverhuizing een eind kwam. Ook toen werden op deze vlakten al veldslagen uitgevochten, die de loop van de geschiedenis veranderden.
Van verre zijn de torenspitsen van l’Epine te zien. De kerk is een echte Basiliek en geweid aan de Notre Dame met een heilig Mariabeeld, dat zorgde voor bedevaartgangers.
Basiliek de Notre Dame in l’Epine
In het dorp zijn wel hotels, maar Châlons-en-Champagne is dichtbij zodat verder wordt gegaan. Verderop wordt een afslag gemist, zodat in St. Etienne-au-Temple wordt uitgekomen. Dit betekent 5 km gevaarlijk fietsen over de drukke weg D977 met zijn vrachtverkeer zonder fietspad, zodat ik blij ben als eindelijk Châlons-en-Champagne wordt ingereden. Het heette tot 1998 Châlons-sur-Marne. Waarom die verandering? Marketing slaat overal toe! En Champagne is vriendelijker voor de toeristen vandaar! Nog jaren is dit op verouderde richtingaanwijzers te zien.
Wapen Châlons-en-Champagne
Hotel Pasteur voor € 51 incl. ontbijt in het centrum is gauw gevonden. De fiets moet in het kolenhok, wat extra slepen inhoudt, maar veilig is.
Kathedraal Notre-Dame-en-Vaux
Gemeentehuis
Het is al ver in de middag waardoor de binnenstad rustig is. Bij een Italiaans restaurant wordt heerlijk en betaalbaar gegeten, waarna de kamer opgezocht wordt. De 138 km van vandaag vielen eigenlijk best mee, maar het zitvlak geeft door de schuurplekken van de onderbroekpijpjes wel wat last. Nu ja, een pelgrim moet een beetje lijden. Extra goed insmeren helpt en het wasje wordt bijna elke dag trouw gedaan. Na contact met het thuisfront vallen de ogen na 551 km snel dicht!
