11 Juni, Tineo – Borres 18,8 km

De goegemeente is rustig vanmorgen. Misschien werkt de Cidra nog door (Duele la Cabeza). De bars van gisteren zijn gesloten, dus op naar het centrum waar zowaar een zeldzaam open Café voor de noodzakelijke koffie met een broodje (Café con Leche y Pan tostada con Mermelada) gevonden wordt. Dit kost elke morgen ca. €2.80 of minder zodat zoeken naar een zeldzame bakker niet nodig is.

Tineo – Borres 18,8 km

Tineo uit moet meteen serieus naar 922 m hoogte geklommen worden. Dit geeft wel een mooie terugblik op het stadje.

Terugblik op Tineo

Het weer is nogal rammelig en droog houden zullen we het wel niet vandaag. Dorst lijden hoeft niet. Meteen tegen de bergwand is een mooi aangelegde bron; de Fuente de San Juan.

Fuente de San Juan

Langs de berghelling slingert de weg omhoog, links een opmerkelijk schuurtje met allerlei Santiago kreten.

Het weggetje slingert omhoog

De meiden en Antonio zijn even uit beeld. Ze hebben besloten de bepakking met een taxi naar de volgende stop in Borres te laten brengen. De eerste echte hellingen liggen voor ons en allerlei pijntjes spelen. Ik lach ze een beetje uit en noem ze luxe Pelgrims.

Klimt niet te steil

Het pad stijgt lang maar niet te moeilijk. Regenbuien zijn minder leuk en maken de Parka noodzakelijk. De weg is urenlang volledig uitgestorven. Eenmaal boven langs de onvermijdelijke windmolens geeft het landschap aan de andere zijde zicht op de bergen voor de komende dagen. De regenbuien zorgen voor prachtige regenbogen onder een dreigend bewolkte hemel. Het zorgt voor misschien wel de mooiste plaatjes van de gehele route en geeft het wezen van de Camino Primitivo weer; de bergen met buien.

Dreigend mooi landschap

De vegetatie is speciaal. Op de muurtjes naast de wegen groeien bovenstaande witte trompetvormige bloemetjes aan lange stelen, die door mij niet thuis te brengen zijn. De hele route groeien ze overal op en naast muurtjes. Met recht opvallend onopvallend!

      
Rotsnavelkruid

☼  Rotsnavelkruid of Umbiligus Rupestris
Behoort tot de familie der Crassulaceae (vetplanten). Komt algemeen voor richting Middellandse zee. De plant is goed eetbaar en groeit vooral op vochtige, rotsachtige, schaduwrijke plaatsen. Het plantje is opvallend onopvallend. Meestal kleiner dan 25 cm maar ook langere exemplaren op gunstige plaatsen zijn mogelijk (zie foto!).
Effectief homeopathisch middel tegen tal van kwalen als; puistjes, ontstekingen, orgaanpijnen, plasproblemen, oorpijn, kortom weer een echt Panacee. Opgelost in witte wijn is het effectief en smaakt bovendien goed.

Deze plant was voor mij niet te determineren, zodat de hulp van mij bekende pelgrims via een mailing werd ingeroepen. Dit leverde meer dan 25 reacties op waaronder 5x de juiste! Karin Stolker was de eerste met de goede oplossing. Verkeerde oplossingen waren: Vingerhoedskruid 7x, Saxifraga, Solonaceae, Naald van Cleopatra, Plectranthus.
Een speciale reactie kwam van Heyo ter Veldhuis:

Helmut,

Blijkbaar heeft nog niemand de moeite genomen deze plant te beschrijven en te benoemen. Dat probleem had Darwin ook toen hij zijn beroemde reis maakte die de basis vormde voor zijn evolutietheorie. Ik zou zeggen niet langer tobben; deze plant krijgt gewoon jouw naam. In het Latijn wordt dat dan de HELMUTUS BROUWERUS.

Probleem weer opgelost.

m.vr.gr.
Heyo W. ter Veldhuis

(Hier past echt een woord van dank!!)

Na de verre uitzichten over de bergen van Asturias gaat het een langgerekt dal in. Wel 7 km dalen over weggetjes dwars door een met het donkere weer nogal somber bos.

Langgerekte daling

Het verlaten klooster van Obona laten we maar rechts liggen. Totdat het laatste stukje langs de Carretera naar Campiello getrokken wordt. Het Cafeetje met winkeltje ziet er goed uit terwijl het terrasje ertegenover net in een voorbijgaand zonnetje ligt te blinken. Ruim tijd wordt genomen voor de middagpauze met een extra hapje omdat in Borres niks te krijgen is. Al gauw verschijnen de meiden en Antonio zodat het een levendige boel wordt. Inderdaad hebben ze geen rugzakken bij zich. Het is mogelijk in Campiello te blijven bij Casa Herminia waar naderhand meerdere pelgrims vertellen het erg leuk gevonden te hebben.

De laatste km naar Borres

De laatste 3 km naar Borres zijn niet de fijnste omdat regenbuien de pelgrims teisteren. Verschillende medewandelaars trekken in regenbepakking langs. Toch blijken de meesten door te gaan naar Pola de Allande, 11 km verderop.

Ik vind het wel best zo en neem voor Borres de afslag over een steil piepklein paadje dat recht uitkomt onder een oud schoolgebouwtje dat nu als Refugio is ingericht.

De Refugio is van het type oud schoolgebouw waar ze in Spanje patent op hebben. Er lopen wat mensen rond die al gauw weer verdwijnen. De meiden met Antonio arriveren ook omdat hun rugzakken hier bezorgd zijn. De meisjes heten trouwens van links naar rechts: Esther, Cristina, Vignet en Eva.

De meiden met Antonio

Een nadeel is dat er werkelijk niets in Borres is. Het is een compleet verlaten gehucht met een paar boerderijen. Gelukkig is het weer opgeklaard zodat buiten wel lekker gezeten kan worden met uitzicht richting Campiello.

Uitzicht vanaf Refugio Borres

Antonio c.s. gaan door naar Pola de Allande dat goed 11 km verderop ligt. Dat betekent wel de “makkelijke “ route nemen door het dal, terwijl de antieke route loopt over de bergkammen via Hospitales. Deze oude route wil ik toch wel nemen. In de Refugio is nog een ouder Oostenrijks stel, dat later een Pfarrer met zijn vriendin blijkt te zijn. Aardige mensen die gelukkig brood delen met kaas wat samen met bananen en yoghurtjes voldoende is om de nacht zonder lege maag door te komen. Vooral ook met een restje wijn is de avond nog gezellig.

Refugio in oud schoolgebouw waar ze patent op hebben

Met de ook aanwezige Tukker, die helemaal was komen lopen uit Nederland, was weinig contact mogelijk. Er wordt met de kippen op stok gegaan na 137,5 km.