12 September, Livinhac-le-Haut – Figeac 23,7 km
Het ontbijt in de keuken is echt geweldig met eigen gemaakte jam, licht gezouten Bretonse boter en verse Baguette. Frankrijk op zijn best! Wat men in Nederland als stokbrood wil verkopen is een letterlijk slap aftreksel van de echte. Dit komt door het verkeerde graan. Tot bijna in Noord Frankrijk worden harde graansoorten geteeld. Bij ons alleen de zachte graansoorten. Volgens Fransen is dit geschikt voor voer maar niet voor brood! Gezien het knapperige onderscheid ben ik geneigd ze te geloven!
Eerst wordt het dorp doorgestoken waarna het door de velden naar de volgende helling gaat.
Door de velden
Livinhac-le-Haut – Figeac 23,7 km
Somber weer vandaag wat het dunne truitje noodzakelijk maakt. Wel mooi wandelweer met nu duidelijk meer lopers op de route. Na de vloedlanden golft het via heuvelkammen van de Lot af.
Via heuvelkammen
Schoolklas met kudde
Een kudde schapen met schoolklas komt tegemoet, wel een speciale manier om de natuur leren kennen. Net als in Duitsland wordt scholieren het wandelen op een speelse wijze bijgebracht en vormt een onderdeel van de cultuur. Dit is een geschenk voor het hele leven en kan in Nederland beter opgepakt worden. Het zou groepsgevoel en integratie bevorderen en zeker de dreigende obesitas helpen bestrijden.
Montredon
Montredon is na een aantal huizengroepjes het eerste plaatsje na 5 km. Een verrassing; bij de kerk is een speciaal gebouwtje met donativo koffie voor de Pelgrims. Natuurlijk zijn de bekenden aanwezig. Opeens hoor ik Nederlands; het blijkt de Pelgrim te zijn met zware bepakking die al eerder in Espalion rondliep. Martin Bussink uit Borculo waardoor al snel onvervalst dialect gesproken wordt. Hij wandelt met tent, kookspullen en voorraden en sleept zeker 17 kg mee. Samen lopen we verder hoewel zijn tempo iets hoger ligt. Ook hij is gestart in Le Puy en wil voorlopig doorlopen tot Moissac.
Waterput
Ervaringen worden uitgewisseld. Hij zoekt bij voorkeur een campinkje om te overnachten, hoewel er vaak meer km voor gelopen moet worden. Vannacht heeft hij in Livinhac aan de Lot gestaan en met een groep wandelaars prima gegeten in het paviljoen aldaar.
☼ Geel Walstro of Echt Walstro of Galium verum
Vaste plant die ook in Nederland veel voorkomt. Wordt 50 – 100 cm hoog en bloeit citroengeel van juni tot september. Bloeien in pluimvorm met soms felgele schermen en zijn een nuttige plant voor insecten. Uit de plant werd stremsel bereid, terwijl tot vandaag de kleurstof uit de bloemen (Engelse) Chesterkaas geel-oranje kleurt en een speciale smaak geeft. De wortel geeft een rode kleurstof. Vroeger werden babymatrasjes ermee gevuld tegen luizen. Geel walstro is bloedzuiverend, goed voor nieren en lever! Tip: zakje gedroogd in slaapzak tegen punaises!
Ongemerkt gaan de kilometers voorbij op dit niet al te spectaculaire gedeelte en lager wordende hellingen.
Landschap wordt minder bergachtig
Droogvallend stuwmeertje
In de dorpjes zijn nergens terrasjes te ontdekken maar bij een Gîte is een tent gespannen waar koffie gedronken kan worden. Martin is veearts met een specialisatie in varkens wat tot discussies leidt en het nodige van opgestoken wordt (Waarom vonden Joden varkens onreine beesten? In het vlees kan een parasiet zitten die bij onvoldoende verwarming na eten in de mens dringt en hem erg ziek maakt. Onze veestapel is er nu vrij van, maar onvermijdelijk moet dit een keer optreden!).
Gehuchtjes en route
Martin heeft een Gps bij zich dat hij ’s avonds controleert. Als je hem constant aanhoudt zijn met 6 uur de batterijen leeg (Laden). Af te lezen is waar je loopt, terwijl zelfs de gehele afgelegde route ingetekend wordt. Wel moet een programma met de route geladen worden. Bijgaand een paar tips hierover zoals getoond op een Powerpoint presentatie tijdens de workshop “Wandelen” (Loes en Helmut) tijdens de najaarsbijeenkomst in Middelburg in begin November 2013:
Gps heeft fervente aanhangers waar ik niet bij hoor. Het idee is dat het avontuur van de route afgehaald wordt. Elke tocht wordt wel eens misgelopen (zoals we nog zullen zien!), maar steeds wordt de goede weg weergevonden. Bovendien zie je de route intensiever en let je beter op. Maar dit kan een ieder naar eigen inzicht invullen natuurlijk!
Na een sanitaire stop lopen we ons eigen tempo en wordt het laatste stuk alleen gelopen. Voordeel is dat meer van de omgeving gezien wordt en de laatste bloeiende planten gefotografeerd.
Dicht omzoomde paden
☼ Silene Rupestris
Bloeitijd juli - september, rijk bloeiend, hoogte tot 25 cm. Voorkomend in Noord Europa, in Frankrijk vooral in Centraal Massief (Helemaal zeker ben ik niet! Is het toch een vulgaris? Indien een betere determinatie hoor ik dit graag!).
In Saint-Jean-Mirabel loopt de route langs keurig aangelegde wegen en de kerk. Wat opvalt is het nogal ingetogen beeld van Jeanne d’Arc, de Maagd van Orleans (zonder zwaard!). Ze is het nationale symbool van Frankrijk omdat ze de Franse troepen motiveerde de Engelsen te verdrijven. Toen ze gevangen genomen was, is ze door machinaties van de plaatselijke Bisschop Pierre Cauchon in Beauvais veroordeeld. Deze stond aan de kant van de Engelsen en maakte er een politiek proces van met behulp van geleerden van de Sorbonne (Ook toen al:Wie betaald;bepaald!). Er was geen houden aan en ze werd veroordeeld tot de brandstapel in 1431 in Rouan. Al in 1456 werd de zaak herroepen en is ze tot martelares verklaard. In 1920 is ze zelfs heilig verklaard! Het kan raar lopen.
Saint-Jean-Mirabel met Jeanne d’Arc
De weg loopt over de kam verder met vrij zicht in dalen langzij.
Vrij zicht in de dalen
Speciale ontmoetingen
Het laatste gedeelte gaat steil naar beneden naar Figeac voor ons. Dit is de grotere plaats en voor veel Fransen het doel van dit jaar. Vanaf hier zie je weer nieuwe gezichten die elke dag terugkomen. Net zoals Moissac verderop ook zo’n opstappunt is.
Voor Figeac steil naar beneden
Figeac ligt in het dal van de Célé die tot de stad gevolgd wordt. Het ligt op een kruispunt en overgang van de Auvergne naar de Quercy dat met zijn kalkafzettingen wezenlijk anders is. Vanaf nu wordt het wandelen door een heuvelachtig golvend landschap met een ander soort begroeiing.
Langs de Célé
In de stad is gereserveerd in Hôtel du Faubourg wat nog heel wat heen en weer geloop kost om het uiteindelijk te vinden. Aan de achterzijde van het sjofel uitziende verlaten gebouw is een ingang met een grote hond die aan je snuffelt maar niet vals is. Mijn naam staat op een bord bij een kamer die op de 2e verdieping opgezocht wordt. De gangen zien er verschrikkelijk en afgebladderd uit, zo ook de douche uit de jaren dertig. De vloerbedekking is versleten en vreemd geplooid of alles onder water gestaan heeft. De kamer heeft nieuwe bedden en ziet er schoon uit zodat toch maar geïnstalleerd wordt. Niemand is te horen; het idee bestaat de enige gast te zijn!
Na de douche en wasjes het centrum in dat nog wel een paar kilometertjes verder ligt. Even moet gevochten worden tegen de aandrang om een ander adres te zoeken, vooral als de Gîtes in de Rue Emile Zola verderop gezien worden.
Rue Emile Zola
Figeac is een prachtig behouden plaatsje met een centrum waarvan de gebouwen terug gaan naar de 12e en 13e eeuw met opvallende gevels.
Figeac
Deze zijn, bij de grote woningen van meestal kooplieden, versierd met natuursteen ramen, beeldhouwwerk en allerlei motieven. De woningen heetten toen al Hôtels wat voor ons Nederlanders nog wel eens verwarrend is. Het betekent niet meer dan residentie, zoals te zien is in het woord stadhuis; “Hôtel de Ville”.
Alles overheersend zijn de verwijzingen naar de grootste zoon van de stad: Champollion. Dit was een talenwonder die met de Steen van Rosetta de Egyptische hiëroglyfen ontcijferde. Een apart Musée de Champollion is hieraan gewijd met ervoor een vergrote copy van de steen in zwart graniet.
Musée Champollion
☼ Jean-François Champollion (1790 – 1832) en de Steen van Rosetta
Geboren in Figeac kende dit wonderkind als 17 jarige de meeste oude talen uit het midden oosten. Is jaren bezig geweest de hiëroglyfen van de oude Egyptenaren te ontcijferen.
Ontdekte dat deze tekens niet alleen begrippen maar ook klanken voorstelden, dus een soort alfabet. De Griekse koningsnamen op de Steen van Rosetta wezen hem de weg. Hij werkte dit uit in een oud Egyptisch grammatica en woordenboek. Stierf in 1832 plotseling door uitputting.
Champollion
De Steen van Rosetta was in 1788 door de troepen van Napoleon ontdekt tijdens zijn veldtocht in Egypte. Op deze steen stond in 3 talen dezelfde tekst geschreven:
In hiërogliefen
In nieuw Egyptisch Demotisch (vloeiender ambtenarenschrift)
Grieks alfabet
De tekst is gedateerd van 27 maart 196 voor Christus. Een uitvergrote steen ligt als vloer voor het museum.
Steen van Rosetta
Uitvergrote Steen van Rosetta
op de Place des Écritures
Bij de overdekte markthal wordt een terrasje gevonden waar al gauw de bekende Pelgrims samen aan een pilsje zitten. Natuurlijk de Québécois maar ook veel Fransen waarvan voor sommigen het eindpunt bereikt is. Uiteindelijk wordt gezamenlijk met een 16-tal besloten te gaan eten in Restaurant La Flambée wat een gezellige avond oplevert met een redelijk niet te duur menu.
Straatjes Figeac tegen de avond
Het is nog een behoorlijk stuk terug naar de Gîte waar de ontvangst hartelijk is door een oudere dame. Niet letten op de shabby gangen en vlug het schone bed in na 254,3 km!
