’s Morgens voor achten bij het licht worden op pad. De sleutel blijft gewoon in de deur, hier gebeurt niets. De route wordt weer opgezocht. Toch begint het landschap te veranderen, het wordt fraaier en meer bossen en bergen worden doorgestoken.
De route is soms maar een paadje
De gele pijl met schapenkop
Het is 22 km naar Galisteo. Over de oude heerbanen door een schitterende natuur gaat het tot aan het stuwmeer van Riolobos.
Het stuwmeer van Riolobos
Niet ver hiervoor zie ik weer ontelbare vale gieren cirkelen en ze peuzelen een kadaver op.
Jammer dat ze op de foto zo ver weglijken.
Vale gieren cirkelen rond
De weg eindigt plotseling gedeeltelijk in een soort ravijn, waar de weg afbrokkelt.
Maar je kunt het omlopen, door ruim ervoor rechtsaf te gaan.
Ik hoorde later van benauwde momenten hier, door mede pelgrims.
Het gaat rechts op de Carretera naar boven en linksaf een landgoed “Valparaiso” op.
Hier boven waait het aardig en in de verte zie je Galisteo al liggen.
Het landschap is veranderd van golvende bossen in een cultuurlandschap met veel koeien, schapen en zelfs bouwland. Overal verschijnen kanalen met vlot stromend water en het is er groen.
In Galisteo word ik door de caféhouder op zijn Nederlands aangesproken. Hij blijkt jarenlang in Eindhoven gewerkt te hebben en heeft er een goedlopend café aan over gehouden. Hij stelt zelfs voor te blijven slapen, maar het is net middag en nog te vroeg.
Dringend werd geadviseerd het plaatsje goed te bekijken.
De stadsmuren met zijn middeleeuwse poorten zien er indrukwekkend uit. Maar de muren, uit ronde zwerfstenen opgebouwd, moeten het tegen een beschieting met oude kanonskogels toch niet lang uitgehouden hebben!
Het ligt boven op een berg en is goed bewaard met een mooi binnenplein.
Door gaat het aan de andere zijde, door eenzelfde oude stadspoort eruit en je komt langs de refugio. Die zag er niet echt aanlokkelijk uit gezien de sloopmuren ernaast.
Galisteo met zijn stadspoorten
Het gaat over de rivier de “Jerte” naar de richting Carcaboso.
Onderweg wordt een saai stuk weg afgelegd van 6 km, langs aangelegde peppelwouden bij de rivier.
Het is, hoe kan het anders, bar warm en in het nietszeggende dorpje “Aldehuela de Jerte” toch maar een lekkere Caña genomen.
Terugblik op Galisteo bij de Romeinse
brug over de Jerte
Het is wel noodzakelijk deze kilometers door te douwen, omdat anders het traject de volgende dag niet klopt, dus op voor de laatste 5 kilometer naar Carcaboso.
Om een uur of vier wordt de Bar Ruta de la Plata opgezocht van Elena.
Deze wat oudere dame is een begrip op de route en maakt zich druk voor de pelgrims. Ze heeft naast de bar een huis met meerdere kamers en alles is pico bello in orde.
Ze is wel wat je noemt nogal dominant en bestuurt het geheel overtuigend, ook haar zoon van 45, en verliest overigens de commercie niet uit het oog.
met Michel
Eindelijk ontmoet ik hier een medepelgrim,
Michel, een Ier, die loopt tot donderdag, want eind van de week moet hij weer thuis zijn voor zijn werk.
We drinken samen een biertje en eten perfect in het verderop gelegen restaurant.
Verder is er in Carcoboso niet veel te beleven.
De route de volgende dag is meer dan 40 km, dus er wordt vroeg naar bed gegaan. Het landschap begint te veranderen. De bergen komen steeds dichter bij en het einde van Extremadura is in zicht.
Hoera, ik ben 394 km op weg!
 |