’s Ochtends eerst Pieter Bas en Ellen laten vertrekken, ze hebben een strak schema en haast. Het is licht bewolkt en van het onweer is niet veel overgebleven. Onderweg moet ik wel regelmatig plassen ontwijken; wat zullen de Spaanse boeren dit verwelkomd hebben. Het landschap bestaat nu uit grote akkervelden met eindeloze maïs culturen, die met grote verrijdbare sproeiers nat gehouden worden.
Langs de spoorbaan bij El Cubo del Vino
Het golvende landschap voor Zamora
Eindelijk zie ik een slordige wijnaanplant. De naam van het dorp zou heel wat doen vermoeden (El Cubo de la Tierra del Vino), maar dit moet wel uit lang vervlogen tijden afkomstig zijn, want er is niets van te merken.
Langs de spoorbaan gaat het door golvend landschap omhoog en verdikkeme mijn rechterenkel begint te steken, dat wordt nog oppassen. Ik probeer de voet steeds zo vlak mogelijk neer te zetten en wil toch zeker Zamora halen.
Het is zondag en de jagers zijn weer volop bezig. Overal knalt het en honden rennen rond. Waarvoor? Er valt hier zo weinig te schieten.
Na 13 km kom ik aan in Villanueva de Campeán, een mond vol voor een dorp van niets.
Bij de kerk ga ik voor het portaal zitten in de zon en eet een broodje en een yoghurtje.
Verdikkeme, de mis begint zo, het is zondag en de vrouwen komen in koppeltjes naar de kerk. Hoewel ik ze niet in de weg zit, vinden enkelen het nogal profaan van me zo hier te zitten eten bij de kerkingang. Dat zeggen ze wel niet maar zie je aan de blikken. Als de kerk begonnen is komt een tweede stroom opgang; de mannen. Deze hadden buiten staan praten en zijn nu aan de beurt.
Verder gaat het door golvende zonovergoten velden. Naar Zamora is het nog 20 km en de voet voelt verre van lekker.
Langs een lange holle weg naar beneden komen 4 vierwielige motoren met veel lawaai aangestoven. De Spanjaarden stoppen even en kijken vreemd op als ze horen dat ik al in Sevilla ben gestart en naar Compostela wil. Waarom zo moeilijk lopen als er zulke fijne motoren zijn?
Bij een kruispunt in het veld even rusten en na enige tijd duiken Pieter Bas en Ellen op. Ze hadden zich verlopen en mij in de diepte gezien, zodat dat wel de juiste richting moest zijn.
Zamora laat zich allang van te voren zien in de verte. Eerst moeten weer de lelijke industrie terreinen vol met puin doorgelopen worden tot de autosnelweg aan de rand kan worden overgestoken.
Zamora vanaf de oevers van de Rio Duero
De middeleeuwse brug
Langs de Rio Duero wordt naar de middeleeuwse brug gelopen met een mooi gezicht op de stad en de oude kathedraal.
☼ Rio Duero
De Duero is met ca. 900 km een van de grote rivieren in Spanje. Ze ontspringt in het noordelijke Cantabrisch gebergte en wordt gevoed door de regen van de Atlantische Oceaan en de smeltende sneeuw in het voorjaar. Dit betekent ’s winters veel water met woeste stromen en zomers een kalm kabbelende rivier in een lage bedding.
In de rivier zijn veel stuwmeren aangelegd, vooral in Portugal. De rivier vormt 112 km de grens en loopt verder 200 km door Portugal, voordat ze bij Porto in de Oceaan uitmondt. Aan de oevers groeien hier de portdruiven, welke als wijn versterkt met Aguadente (soort brandy van druiven) de bekende Portwijn vormen.
Over de brug links steil omhoog naar de binnenstad. Aan deze weg is men al jaren bezig met het aanleggen van de nieuwe pelgrimsherberg. En het dubbele glas is er net ingezet maar verder geen teken van bewoning.
Dan maar het centrum in en naar de Guardia Civiel.
Een niet al te toeschietelijke agent tekent ruwweg de te nemen route naar de “Recidencia Juvenil Doña Urraca”. Dit kostte me het nodige heen en weer gezoek, waarbij de conditie van de enkel steeds meer opspeelde. Opeens stond ik voor een driesterren hotel “Doña Urraca”, verdikkeme dat ziet er niet uit als een onderkomen voor pelgrims!
Gevraagd aan een ouder echtpaar snappen deze het en wordt iets verder verwezen naar een schoolachtig hoger gebouw waar het Juvenil is.
Je moet langs een ontvangst balie met een security officer en deze kijkt misprijzend naar deze armelijke sloeber met rugzak. (mochila)
Eigenlijk is dit onderkomen alleen voor studenten maar er is zoveel ruimte dat ik voor de volwassenen prijs van 12,50 Euro mag overnachten.
Hiervoor krijg ik op de 3e verdieping een aparte kamer met badruimte en zelfs een badkuipje! Wat een luxe, er kon zelfs gegeten worden in het gebouw maar dat moest een dag van te voren gereserveerd worden, dus dat schoot niet op.
In de ontspanningsruimte een allegaartje van jongeren maar ook loslopende mannen die hier kennelijk door de gemeente waren ondergebracht. Het pelgrimssfeertje is hier totaal afwezig.
Het Plaza Mayor met het raadhuis waarin ook de Guardia Civiel is ondergebracht
Dan maar gauw het centrum in en langs het Plaza Mayor zijn leuke terrasjes waar het goed zitten is.
Ik kijk uit op de kerk van San Juan en met de schemer vliegen grote aantallen ooievaars af en aan en strijken neer op de kerktoren.
Vanaf dit terras is de “handy” een onmisbaar toestel en het gaat goed thuis met Loes en de kinderen. Henk blijkt in het Ziekenhuis al weer bijna naar huis te kunnen, gelukkig.
Ooievaars vliegen af en aan
Voor het Juvenil is een bar waar een dagmenu kan worden verkregen na 21:00 uur.
Het is hier weer lekker eten en de Spanjaarden zijn zoals meestal vriendelijk. De Comedor zit behoorlijk vol op de zondagavond en het is er geanimeerd gezellig.
Spaanse cafés hebben vaak een aparte comedor (eetzaal), hier mag niet gerookt worden en honden laten ze zeker niet toe.
Voor de toog is dit anders. Hoewel Spanje zich geconformeerd heeft aan de EU richtlijn van het niet meer roken in de horeca heeft men hier iets op gevonden.
Ze zetten een bordje op de teek dat in dit speciale geval, uitzonderingswijze, het hier is toegestaan te roken. Ik heb met alle kilometers geen enkel café meegemaakt waar deze uitzondering niet van toepassing was!
De peuken worden op de vloer gegooid en elke avond worden de tegels schoongeveegd;
’s lands wijs ’s lands eer.
Na een “pudo” gepufd te hebben de straat over naar het Juvenil en nu eens niet in de slaapzak maar onder de lakens; een apart gevoel!
De rechtervoet voelt boven de enkel gezwollen aan en knapt zelfs een beetje.
Maar ik ben 595 km op weg!
 |